Belgrado - dag 21 en 22

De eerste uren (toen nog in de bus, zie gisteren) in Servie zullen altijd maar een ding oproepen: roest... veel roest...
Belgrado zelf is daarentegen al veel moderner... een Zagreb-achtige stad waar een mens dadelijk naar zou verhuizen. Alhoewel je hier op sommige plaatsen ook nog duidelijk de armoede ziet, net als in Bosnie maken mensen van elke straathoek gebruik om iets te verkopen en zo hun maandbudget aan te vullen, hoe klein dat soms ook is... zo hoop ik bv niet dat die kerel die ik ergens heb zien staan met een schoendoos pleisters daar 's avonds van moet leven.
Verder vind je hier langs de straat alles, mensen met een mandje appels, mensen met kuikentjes en konijntjes, mensen met stapels overduidelijk illegaal gekopieerde DVD's, ... alles mag overal...

Tip van de dag voor Belgrado-reizigers... als je op de stoep wandelt en je voelt het druppelen wil dat niet per definitie zeggen dat het begint te regenen, wel dat je onder eentje van de vele honderden lekkende radiators bent doorgewandeld, gezoon letten op de plassen, en deze ontwijken...

Vreemde ontmoeting van de dag: plots je naam horen roepen (nu ja, dit keer Deurk), en iemand tegenkomen die je een dikke zeek geleden in Croatie ook al bent tegengekomen... De See you around waarmee altijd wordt afscheid genomen is blijkbaar toch van toepassing in de Balkan.

Vannacht slaan we twee vliegen in een klap: ik heb een bed gereserveerd op de nachttrein naar Sophia-Bulgarije. Weer vertrekken uit een land, weer een geldsituatie, dit keer de omgekeerde... idereen in onze hostel heeft zich laten vangen door de Servische monopolie-dinars (85 dinar = 1 euro) en het goedkope leven in Belgrado, en dus heeft iedereen een overschot(je), het mijne valt gelukkig nog mee :-).

Sarajevo - Belgrado - Dag 20

Om 6.30 opgestaan om tijdig in het (Servisch) busstation te geraken, want daar vertrekken de bussen naar Belgrado. En omdat ik het lokale bus- en tram-systeem niet uitgedokterd krijg uiteindelijk een taxi genomen...
En dan beginnen de eerste valuta-problemen. Ik had een mooi uitgerekend budget aan Konvertibele Marken voor de doortocht door Bosnie, maar de niet geplande taxirit en het iets duurder dan verwacht uitgevallen busticket strooien roet in het eten, waardoor ik ook letterlijk geen eten meer kan kopen voor de 9 uur durende busrit die ik voor de boeg heb, ik kan nog net een half litertje fruitsap kopen voor onderweg... Smakelijk ;-)!!

Om 8 uur komt de bus aan en kom ik er achter dat ik in Croatie serieus verwend ben op bus-vlak: dat waren steeds gemakkelijke moderne van alle comfort voorziene airco-bussen...
De bus waar ik nu in terecht kom kan niet van voorgaande kwaliteiten verwacht worden. Als extraatje zit er een grote barst in de voorruit, maar het stelt me wel gerust dat ze over de hele barst stukjes plakband hebben gekleefd... ze denken aan de veiligheid ,-). Maar toch, het belooft een lange rit te worden!
En inderdaad, het wordt een lange rit: het eerste half uur stoppen we al 10 keer om andere mensen op te pikken (blijkbaar doen internationale bussen ook dienst als lokaal transportmiddel), en tegen de middag loopt het zweet van ieders rug, en de honger begint te knagen...

En bijslapen hoort er ook al niet bij... de eerste helft van de rit zwalpen we de hele tijd van links naar rechts over bergwanden, en de tweede helft rijden we verder over wegen met een kwaliteit die we in Belgie al ver in de buiten gaan moeten zoeken.
Enige troost is dat dit mijn laatste busrit is, vanaf Belgrado zijn het treinen, ik ben benieuwd :-)

Aankomst in Belgrado!
Maar voor ik iets kan gaan eten moet ik nog een kamer gaan zoeken, want dit keer heb ik niets vooraf geboekt... dus kan ik gepakt en gezakt en in een gezellige hitte die zich ergens in de 30 graden bevindt op zoek naar een vrij bed... gelukkig kan ik al terecht in de eerste hostel waar ik een goed half uur later aanbel :-) !
Nooit zo lekker gegeten en gedronken als deze avond!