Citaat van de week

Eenvoudig Laptop XO te koop in België en Nederland

Bij aankoop van één laptop geef je er automatisch één aan een kind in een ontwikkelingsland

    (14/11/2008 Het Belang van Limburg)

 

"tja, eerlijk gezegd, ik geloof niet zo veel meer van die armoede ginds. Als ze honger hebben dat ze dan een boterham bij mij komen vragen. Maar de honderden zwarten die hier rondlopen hebben overgewicht, dus zekers niks te kort. Klagen is gemakkelijk, en krijgen ook, zekers als je d''r niks moet voor doen."

 

 

Een doordeweeks nieuwsbericht, en één van de meer idiote reacties die ik de afgelopen maanden gelezen heb op de verder ook al niet echt van intelligentie of zin voor nuance overlopende internet-fora.

Aftermezzo: Thongs in Dahab

Dahab. Ik en mijn boek maken het ons gemakkelijk, een paar kussens verder zijn Phil en Judy (57 en 53 jaar, afkomstig uit Australië *) aan een jong Brits koppel aan het uitleggen waarom zij sinds enkele jaren al vasthouden aan één bepaald merk strings, waar je die gemakkelijk via internet kan bestellen, hoe gemakkelijk ze niet zitten ("je voelt niet dat je ze aanhebt"), hoe verder ze ermee kunnen wandelen zonder dat ze er last van hebben ("gisteren nog 12 kilometer"), en dat ze dat merk strings sindsdien aan al hun vrienden en familie aanraden...

U begrijpt, dankzij Phil en Judy heb ik het moeilijk om me te concentreren.

Tot het me plots begint te dagen dat de "thongs" waarover zij het hebben waarschijnlijk geen "strings" zijn, maar het één of ander soort van schoeisel.

* Phil en Judy zijn fictieve namen, hun echte namen zijn Nick en Joan.

Ob-la-di, Ob-la-da

Gunman Kills 15 Potential Voters In Crucial Swing State





Obama Win Causes Obsessive Supporters To Realize How Empty Their Lives Are

Citaat van de week

"U zit in het kamp van Osama Bin Laden en van zijn vrienden bommenleggers en verkrachters. U bent een objectieve partner van de bommenleggers en van zij die de oren van meisjes afsnijden wanneer ze naar school gaan. Het parool dat u aanhoudt, is onredelijk en getuigt van weinig respect tegenover Belgische militairen die daar aanwezig zijn."

(Pieter de Crem in de defensiecommissie, tegen SP'er Van der Maelen)

Net op het moment dat ik dit lees leert Nick Cave me evenwel dat er voor een Christenmens als Pieter toch steeds een grote troost is: "When you're sad and when you're lonely, and you haven't got a friend. Just remember, that death is not the end."

Sinds gisteren zijn de Verenigde Staten van Amerika (hopelijk) verlost van dergelijke oorlogsretoriek, nu België nog...

Snot, forel en mayonaise

Bijna een week terug, er zit weer realiteit in mijn hoofd en snot in mijn neus...

Mijn Restaurant koppels splitten omdat zij lesbisch blijkt, een kwakje mayonaise kost ondertussen evenveel als een klein frietje uit mijn jeugd, Jörg Haider is halsoverkop en postuum gebombardeerd tot vaandeldrager der griekse beginselen, en de forel wordt niet meer zo heet gegeten als hij driekwart eeuw geleden al dan niet opgediend werd...

En online staan de complete - of bij gebrek aan tijd een fijne selectie - tweedimensionele digitale visualiseringen van drie weken omzwervingen in bijvoorbeeld Caïro, Luxor, Aswan en Dahab...

Sometimes it rains in Cairo

Eerst dacht ik dat ik weer op de verkeerde plek aan het wandelen was, zo een plek waar er verschillende airco-toestellen tegen de gevel hangen te lekken... maar dit keer bleek het regen te zijn, op mijn laatste dag gaat het hier nog even regenen.

Eerst dacht ik dat de stad er daardoor weer wat frisser ging bijliggen, zo pas gewassen na een klein fiks regenbuitje, u kent dat wel... maar hier wil regen zeggen dat alle vuiligheid die zich de afgelopen weken op straat verzameld heet een kleine smurrie wordt.

Een mens leert nogal iets bij op een doordeweekse vrijdag!

Laatste dag Dahab...

Sinds de Sinai-klim van zondagnacht heb ik hier enkel liggen vegeteren... van 7 tot 10 op het strand liggen lezen... van 10 tot 13 op het strand liggen brunchen en lezen... van 13 tot 15 siesta... van 15 tot 18 op het strand liggen lezen... van 18 tot 23 op het strand liggen dineren en lezen...

En dit zware schema moet ik nog volhouden tot vanavond 23.30, als de nachtbus naar Cairo vertrekt.
Laatste loodjes...

Bobbejaan klim die berg

Toen onze God een godje was, was ie wel een sympathieke kerel die in huiselijke kring graag cadeautjes uitdeelde en goocheltrucjes deed voor zijn vrienden... Moses kreeg bijvoorbeeld een paar stenen tabletten om als koffietafel te gebruiken, en hij hoorde een stem in een brandende struik... jolijt alom, in die goeie oude tijd!

Vreemd genoeg zorgen sommige van dergelijke kleine anecdotes er soms voor dat er, enkele millennia later, om 5 uur 's morgens, op de 2340 hoge top van de berg Sinai, een paar honderd mensen zitten te klappertanden in de ochtendkou, wachtend op een zonsopgang...

En dat nadat ze een paar uur nachtelijk bergjeklim achter de rug hebben, laverend tussen de kamelen, coffeshops en andere pelgrims... waarna er een afdaling wacht die 3750 treden telt, alhoewel de uitvinder van het woord "treden" dit volgens mij niet in gedachten had... waarna we allemaal aanschuiven voor het schrijn waarin de restanten van die brandende struik zouden zitten...

De brandweer van Hemiksem

Het gebeurt nogal vaak dat ik dingen doe omdat ik vergeten ben waarom ik ze eigenlijk niet graag doe... met een willekeurig samengestelde groep op een toeristische uitstap vertrekken is daar eentje van...
Na twintig minuten heb ik de (guess once) amerikaanse jongen achter mij al vijf verhalen horen vertellen over zijn vroegere reizen, en ze eindigden allemaal met de conclusie dat dat wel de "most amazing experience" van zijn leven geweest was...

Most amazing experiences in mijn hoofd zijn dan weer een aftandse brandweerwagen zien voorbij rijden in Luxor, met op de chauffeursdeur het opschrift "Brandweer Hemiksem", tja...

Alhoewel het feit dat president Mubarak op mij gewenkt heeft natuurlijk ook voor altijd in mijn geheugen getypt staat!
En dat ondanks het feit dat we door hem een taxi (ipv bus) hebben moeten nemen naar de buiten het stad gelegen busterminal, want dankzij zijn komst was die dag de halve stad afgesloten voor het verkeer, op de hoofdwegen stond er om de tien meter een in het zwart gekleed legermannetje.

Verder waren onder andere de laatste tempels (Hatshepsut, Karnak), graven (Nefertite, Ramses 1,4 en 9) en musea (Luxor) van Egypte in de aanbieding... want na Luxor begin ik weer aan een nachtelijke busreis van 16 uren (in egyptische uren: 18) naar Dahab voor vijf dagen zon, zee, strand en stella!

En om het nog iets vermoeiender te maken begin ik aan die nachtreis op de avond van de dag waarop ik in de ochtend om 4 uur ben opgestaan... en dat alles om de zonsopgang boven Luxor en de Nijl te zien vanuit een heteluchtballon!

The most amazing experience of my life!

Als we de Hemiksemse brandweerwagen even buiten beschouwing laten...

De goeie oude tijd...

De bewapende konvooien zijn ook niet meer wat ze geweest zijn.
Tussen twee politiejeeps in rijden 2 microbusjes en 3 taxi's in een ijltempo tussen het andere verkeer door van Aswan naar Luxor, met haltes aan de tempels van Kom Ombo (bwa) en Edfu (ja).
Terwijl ik verwacht had dat we in een lange karavaan van vrachtwagens, bussen en auto's door de woestijn zouden trekken, bewaakt door tientallen zwaar bewapende militairen, behoedzaam rijdend, een verkenner vooruit sturend om te zien of er geen roversbende verschuilt ligt achter elke volgende duin!

Luxor!
Vijf dagen blijf ik hier, voldoende om de eerste twee dagen een vakantie in mijn vakantie in te bouwen, ik lig tot 11 uur in mijn bed, slenter van bankje naar terras naar mijn bed, hang, lees...

Maar dan, vandaag, stort ik me weer in het toeristische strijdgewoel, en bezoek ik de tempels van Karnak: waarlijk imposant, ik ben voor de eerste keer echt onder de indruk van een oude ruine...

Nog meer onder de indruk ben ik als ik hier in Luxor, voor de eerste keer in egypte, een winkeltje vindt waar er prijzen op de producten staan!! Ik ga er sindsdien elke dag even heen!
Ik ben er immers pas in Aswan achter gekomen dat je niet enkel moet onderhandelen over de prijs van souvenirs, maar ook over die van bijvoorbeeld een fles water van een anderhalve liter... die prijs kan immers varieren van 3 tot 10 pound, die van een blikje cola van 2 tot 6.
En als ik het allemaal goed begrijp zijn die 3 en 2 pound nog steeds toeristenprijzen, en betalen de aswanezen en anderen nog minder... (nootje: 8 pound = 1 euro)

Lang geleden is Michael Jackson eens komen optreden in Belgie, en wel op de weide van Werchter, een journalist van het Belang stak doen een beetje de draak met een Michael-fan die wanhopig op zoek was naar een vuilbak op de weide...
Ik herinner me nog dat ik toen toch ook even met die arme jongen moest lachen, afval gooiden we toen nog allemaal gewoon op de geweide festivalweidegrond.

De link?
Ik voel me hier al tien dagen die Michael-fan, rondzeulend met lege blikken, flessen en allerhande ander afval... terwijl iedereen hier alles gewoon op straat of in de Nijl gooit.

Slapstick-moment van de dag: een amerikaans meisje probeert aan haar pas gewonnen lokaal vakantieliefje uit te leggen hoe hij haar moet e-mailen als ze terug is gekeerd naar haar verre thuisland... de vertwijfeling in zijn aangezicht zie je gewoon met piramidiale stappen toenemen, terwijl zij gedurende het uur dat ik naast ze zit geduldig alles opnieuw van de eerste stap aan het uitleggen is, af en toe er een geruststellende "don't worry, you'll get the hang of it" tussenwerpend.

Kort samengevat: de afgelopen dagen is er niet veel gebeurd :-)
En later volgt er nog meer van dat!
U kijkt er waarschijnlijk al naar uit, zoals ik uitkijk naar mijn zestien uur durende nachtelijke busrit van overmorgen!

Tot dan
D

P.S. Kan iemand eens opzoeken of er nergens een officiele instantie bestaat die het uitbaten van een Irish Pub die enkel Heineken en Stella verkoopt bestraft middels het kielhalen onder een van die vijf verdiepingen tellende cruiseschepen?

Stella in the evening, Felucca in the morning

Om de treinvertraging uit mijn benen te werken besloot ik gisterenochtend een kleine wandeling te maken naar de oude Aswan-dam, twee uur later kom ik er aan om te merken dat het voetgangers niet toegelaten is om op de dam te wandelen, fijn, nog eens twee uur later ga ik dan maar verpozing zoeken in de Coptische kerk... waar Coptisch staat voor een locale versie van het Christendom.

Mooie kerk, en een mooie uitleg gekregen van een vrouw die zich voorstelt als een vrijwilligster van de kerk.

I am a volunteer.
This is the coptic church.
It is the 2nd biggest in Africa.
This is a coptic cross.
This is the chair of the coptic bisschop.
This is a folder about the coptic belief.
And this is a coptic souvenirshop, this coptic cross costs 35 pound.

Ik ben nog steeds niet aangesproken door iemand die uiteindelijk geen geld van me wil.

Tot gisterenavond, na een fijn kommetje Tagen Opergin (aubergines en gehakt uit de oven) in het enige restaurant dat een frisse pint serveert (Emy, dank u, Lonely Planet) geraak ik aan de praat (en drank) met Wael...
Vanmorgen dus een eerste keer wakker geworden naast een katertje...
En terwijl ik deze sta uit te waaien maak ik kennis met Ziko, de minst opdringerige felucca-kapitein die ik de afgelopen drie dagen ben tegengekomen.
Na een broodje falafel als extra ontbijt kies ik er dan ook voor om een halve dag wiegend over de Nijl te liggen dobberen in de blakende zon.

Zeer fijne kerel trouwens, Ziko, als hij hoort dat mijn gsm defect is (meegenomen in't handwasje van gisteren) trekken we na aanmeren nog een dik anderhalf uur door het stad om een nieuwe gsm te zoeken (en vinden) en uit te vissen waarom ik mijn nieuwe sim-kaart niet aan de gang krijg (Vodafone Egypte heeft ruzie met Belgie, of zoiets).

Morgenvroeg, 6 uur opstaan, en met het bewaakte convooi trekken we dan noordwaarts naar Luxor via weer een paar nieuwe oude tempels (Kom Ombo en Edfu).

Tot ginds!
Grtz
D

Cairo - Aswan: 18 uren

Half tien, het is al even donker, en ik kom aan op het Ramses-station van Cairo.
Ik ben eigenlijk een half uur te vroeg, maar ik ben blijkbaar niet de enige, perron 8 is gevuld met Egyptenaren, die allemaal enorm veel koffers, dozen en bumpers bijhebben.

Ik raak voor de eerste keer in een gesprek dat me geen geld kost... en gelukkig maar, want Mohamed (waar blijven ze die namen halen?) blijkt bijzonder handig als iets voor tienen de eerste trein binnenboemelt...

Ik heb mijn opgeluchtte ademhaling nog maar net uitgeademd (het ziet er een fijn luxueus treintje uit) als hij me meldt dat dit de onze niet is, maar wel de luxe-slaaptrein die bestemd is voor de toeristen.

Als iets na tienen de volgende het station aankomt hou ik even mijn adem in: de wagons schommelen binnen, de luiken hangen half los, ramen zijn er gewoon niet, sommige zetels staan serieus scheef... maar dit blijkt dan weer de trein voor de armere egyptenaar te zijn.

Iets later verhuist iedereen even van perron 8 naar 10 en terug door een verkeerde aankondiging van de omroeper, maar om iets na half elf komt dan toch eigenlijk ons toch wel goed uitziend treintje binnengereden. Veel beenruimte, zetels die ver achteruitgaan zonder iemand te storen en (weliswaar iets de kille) airco... op deze trein hou ik het wel 12 uur vol :-).

Maar als het bij ons kan dat treinen van 1 uur soms een vertraging van een klein half uurtje oplopen, dan is het theoretisch niet ondenkbaar dat een traject van 12 uur soms uitloopt tot eentje van... ... ja hoor, 17 uur later tuffen we op het gemakste Aswan binnen, waar een hitte van bijna 40 graden me verwelkomt... of beter: mem geholpen door zeventien uur airco en gebrekkige slaap, met ongezien enthousiasme tegen de vlakte mept.

De rest van de dag ben ik geen mens meer, en ik kruip dan ook om 21 uur in mijn bed.

D

P.S. hieronder ook enkele eerste in de rapte geselecteerde foto's

Foto's: Cairo en Aswan

Een hostel ligt in Cairo op the Fifeist Floor,










... en dit is de lift:

Dirk gaat voluit

De zon ook

De sfinx daarentegen

Moskee-zicht










Nijl-zicht











Ontbijt in Aswan-zicht










Vier uur wandelen in een loden zon om dan niet op de Aswan-dam te mogen

Intermezzo: Drinking in Cairo

Op een avond slenterde ik door een terrasbuurt als er weer een ober langs me komt wandelen en vraagt of ik geen thee of cola wil... als ik vriendelijk afwimpel fluistert hij op een samenzwwerderig toontje dat hij ook "Beera" heeft, zo een samenzweerderig toontje dat me dadelijk deed denken aan mijn eerste Werchter, waar me toen op dezelfde manier "hasjiesj" werd toegesist.

Om maar te zeggen dat een pint drinken hier geen evidentie is.

Gelukkig heb ik op de tweede dag, op een paar straten van mijn hostel, een klein winkeltje gevonden waar ze Stella verkopen (niet de onze, wel een autentiek best lekker egyptisch bier)!
Mijn bestelling krijg ik mee in een ondoorzichtige zwarte plastic zak, en drink ik daarna stiekem leeg op mijn kamer.
Vreemd genoeg smaakt het daardoor blijkbaar nog beter :-)!

Little Britain in Big Cairo

Ik zit rustig op een bankje, een paar meter verder staat een politiewagen, een oude man in de typische jurkerige klederdracht strompelt voorbij, houdt halt aan de linkerachterzijde van de wagen, licht zijn jurk een tiental centimeter op, en zet de kraan gezellig open!
Anarchy in Egypt! Of is het Absurdisme?

Verder geen nieuws, geen grote toeristische activiteiten.
Maar nadat ik er eergisteravond was achtergekomen dat ik mijn budget op bovenmenselijk wijze aan't overschrijden was, heb ik de afgelopen twee dagen wel vooral de stad (of is het "het stad") verkend.

Elke hoek die je omdraait blijft een verrassing, je wandelt in enkele seconden van de grootste luxe in de diepste miserie, van het platste toerismekapitalisme in het schrijnendste overlevingskapitalisme.
Achter de luxueuze etages hoge hotels vind je zonder probleem wel een straatje waar op de stoep een koe aan stukjes geslagerd wordt, terwijl de vliegen uitzwermen bij elke haal van het slagersmes, de katten onder tafel zitten te wachten op een toevallig vallend stukje vers vlees, en de naburige kolenhandelaar lustig een emmertje volschept voor de volgende klant.

En nu, nu ga ik de vuiligheid van me afdouchen en alles inpakken, straks om 22 uur vertrekt mijn nachttrein naar Aswan.
Mijn volgende hostel heeft me gelukkig net laten weten dat ze een pick-up dienst hebben! Hoezee! Hoezee! Het zal nodig zijn na een zittende rit van om en bij de 12 uurtjes...

Een met onverdroten moed een waarschijnlijk slapeloze nacht tegemoet stappende Dirk groet U, en U.

Intermezzo: Driving in Cairo

Het heeft me vele uren van opperste concentratie gevergd, uren waarin ik onverwijld het verkeer in de gaten hield, elk manoeuvre van elke auto werden geregistreerd, maar nu denk ik dat ik alles begrijp van het Caironese verkeersreglement!
Het scheelt eigenlijk niet eens zoveel met het onze...

Gordel: voorlopig enkel nog verplicht voor de chauffeur, maar het is voldoende als hij nog rustig wordt aangedaan nadat men tot staan is gebracht door een agent.

Richtingaanwijzers: enkel verplicht voor bussen vol toeristen.

Koplichten: mogen vervangen worden door zachte blauw of groen neon-lichtjes, of door een pillamp op het dashboard, mogen ook gewoon achterwege gelaten worden (het is hier soms spannend wandelen in den donker).

Kruispunten: verkeerslichten mogen genegeerd worden, agenten dan weer niet, zoals mijn taxichauffeur even wou aantonen (ten koste van 10 pound, maar dat viel nog mee, het meer geweest als hij er niet mee had gedreigd de president persoonlijk erbij te halen, mij zet hij als genoegdoening iets later god weet waar af, maar niet waar ik gevraagd had).

Claxon: mag enkel en alleen gebruikt worden om aan te geven
- dat iemand in je weg loopt;
- dat je gaat inhalen;
- dat je langs rechts gaat inhalen (2x);
- dat je een manoeuvre gaat uitvoeren;
- dat je aan een kruispunt rechtdoor gaat rijden
- dat er nog plaats in je taxi is;
- dat er volk in je taxi zit, en je dus gehaast bent (2x);
- dat je een andere taxi gezien hebt;
- dat je een vriend hebt gezien die Mohamed heet (inclusief alternatieve spellingen);
- dat je een gesluierde vrouw gezien hebt;
+ nog enkele andere redenen waarvoor mij de tijd mankeert om ze hier allemaal op te sommen.

Zonsondergang in Cairo met Nijl en Smog

Dat zou de ondertitel zijn van een foto die ik vanavond had kunnen nemen, als de pillen van mijn kodak niet net plat waren.

Maar laat ons beginnen bij het begin!!

Een begin waarbij ik al om 6 uur 's morgens doelloos door mijn huisje zwerf als een gevolg van het gevoel dat ik dit keer onder- in plaats van overvoorbereid (zie vorig jaar) aan deze onderneming ga beginnen, om dan 10 minuten voordat ik moet vertrekken erachter te komen dat ik nog vanalles (sandalen, toiletpapier, ...) vergeten ben, en mijn planten toch nog een laatste keer moet water geven.

Een begin ook waarbij ik dankzij een kleine vertraging bij de NMBS op een zaterdagochtend maar net op tijd aan de incheckbalie van Air France sta.
En waar ik me meteen in een reality-TV vliegtuigreis-cliche waan: als de vriendelijke dame namelijk het woord "overboekt" in de mond neemt, zie ik me die avond al vertoeven in een luxueus hotel, oververzadigd na een luxueus viergangenmenu op kosten van de maatschappij.

Alle dromen worden in Parijs echter snel irreality-TV als blijkt dat er plots toch weer plaatsen genoeg zijn. En al begrijp ik niet waarom ze de Economy-zitjes plaatsen achter de luxe-mensen (ogenuitstekerij), toch heb ik verder geen klachten over Air France: de zetels zijn zelfs Swa-compatibel, het eten valt tegen alle verwachtingen in mee, al laat ik wel enkele extra snoepjes aan me voobijgaan omdat ik het concept all-in-vlucht nog niet doorheb (te vaak Wizz-, Ryan- en andere -Airs gevlogen waarschijnlijk).

Maar het ging hier eigenlijk over Cairo!!!

Eerste indruk: overweldigend, een stad die letterlijk uit zijn voegen barst, en die dat in al zijn chaos ook echt wil laten zien. In het Downtown-area (waar mijn hostel ligt) lijkt het zel alsof Egypte elk uur afwisselend de Champions League, de Afrikacup en de wereldcup wint: het geclaxoneer voert 24/24 de boventoon. In andere wijken lijkt het dan weer net of de stad pas een maadenlange belegering achter de rug heeft...

Ik vind hier ook compleet nooit mijn weg, al twee keer ben ik al vertrokken naar Islamic Cairo (eentje van de oudere wijken), en al twee keer verdwaal ik hopeloos als ik ook maar een keer van mijn weg afwijk door een interessant uitziend straatje in te wandelen.
Niet dat ik zo niet al een paar keer op onverwacht mooie plekjes ben terechtgekomen, maar Islamitic Cairo zal toch weer voor morgen zijn.

Verder heb ik me vooral de toerist onder de toersiten laten uithangen: mummies kijken
in het Egyptisch Museum, en natuurlijk naar de piramides en de sfinx... inclusief Camel Ride (and I've got the pictures to prove it).

Na twee dagen ben ik er nog niet uit of ik het hier naar mijn zin heb, het is mooi rondwandelen door de verschillende buurten, thee drinken op straat, meewandelen in de chaos, Frogger te spelen elke keer als je de straat wil oversteken (weliswaar de gevorderde versie: zonder de veilige boomstronken)
Maar tegelijkertijd blijft de chaos en het continue lawaai me overdonderen, en begint het mouwhangen me nu al serieus op mijn heupen te werken: elke paar uur wordt ik aangesproken en begint het gesprek met steeds dezelfde standaardzinnen: "Where you from?", "What your name?", "You alone?", ... waarna het er telkens op de een of andere manier op neerkomt dat het mij geld gaat kosten. De "No, thank you"'s steken nu dan ook al gereed in mijn linkerachterzak.

En toch heb ik me vandaag laten vangen, de helft dan de tocht naar de piramides legde ik met de metro af, zodat mijn verdere taxirit goedkoper zou uitvallen. Als ik de metro uitkom word ik iets later aangesproken, de "No thank you" lag al klaar... maar omdat de zon schijnt, en ik niet echt houd van mijn paranoide zelf, en de man ook op weg lijkt naar de piramides met zijn twee zonen, en hij me op weg helpt om de minibus in plaats van de taxi te nemen (0.5 ipv 10 pound), ga ik dit keer mee met het verhaal...

... en bevind ik me even later, voor ik goed besef wat er gebeurd is, ergens in een prehistorische versie van een Thomas Cook reisbureau. Waar me, aan de hand van een mooie houten plattegond van het Giza-plateau, wordt uitgelegd waarom het mij 900 pound (+/- 110 euro!!) gaat kosten om de komende 3 uur zinvol te besteden.
Tot mijn eigen verbazing kom ik er nog vrij goed vanaf, zonder een te zuur gezicht van mijn persoonlijke Thomas Cook stemt hij ermee in om me op de voorheen vermeldde kameel naar de eerste piramide te brengen, en kost me dat 50 pound.
Toch nog het dubbele van de reguliere prijs voor een kamelenritje, maar aangezien ik niet wist hoe ik op eigen houtje de piramides moest gaan vinden leek me dat toen geen slechte prijs :-).

Van zweet parelende groeten,
D




P.S. Als ik een foto neem van de Nationale Islamitische Bank van Egypte, word ik aangesproken door iemand met een pasje van Internal Affairs. Iemand een idee waarom? De man zelf sprak geen Engels, en ik geen Arabisch.
Dat laatste trouwens tot grote ergernis van Mohamed, de Tourism Manager van deze hostel waar ik (eveneens trouwens) al twee dagen de enige gast ben. Want als ik snel even Arabisch wou leren zou ik de originele versie van de koran kunnen lezen, waarna ik dadelijk de liefde van Allah in mijn hart zou voelen, en nooit ofte nimmer meer zou twijfelen aan mijn nieuw gewonnen geloof.
Ik stond op het punt om op zijn voorstel in te gaan, maar dan moest hij me wel beloven zich evenzeer in de mooie kunst der wetenschappen te verdiepen, maar dat zag hij dan weer niet zitten.
Sinds dat gesprek glip ik toch weer net iets stiller mijn kamer in :-)

Kopenhagen

De kleine zeemeermin! Vier blikken Carlsberg uit de Seven-Eleven! Het Staatsmuseum voor de Kunst! De vrijstaat Christiania! Een Double Whopper menu bij de Burgerking! Vier blikken Carlsberg uit de Seven-Eleven! Het graf van Hans Christian Anderson!

Hier alvast de foto's, de verhalen volgen...

Ripley's Believe it or not! Feesten in Heidi's bierbar! Eindelijk naar Legoland! Een hamburger bij de McDonalds! Ons bezoek aan een fancy-dress house-warming-party!

Hier alvast geen foto's, de verhalen volgen misschien ooit later nog wel eens...

12 boeken (deel 2)

Elke keer als ik de laatste pagina van een Murakami achter de kiezen heb zit ik met vragen als wat er nu eigenlijk gebeurd is, waarom, waar stopte de werkelijkheid, en begon het surrealisme, ...

En als het boek een tijdje later verteerd is kom ik steeds tot de vaststelling dat zijn boeken niet (althans niet door mij) te bespreken vallen.
Ze moeten gewoon beleefd worden, ja, ook door u.

Sputnik Sweethart - Haruki Murakami ****


jPod - Douglas Coupland ***

Welkom in de bizarre wereld van de J-pod, de bij momenten tè herkenbare micro-wereld van een IT-eilandje...
Coupland loodst je doorheen een alomvattend gamma (drugs, mensensmokkel, "zoek de foute opzettelijk fout getypte digit in de eerste miljoen cijfers van Pi"-achtige spelletjes, ...) min of meer dagdagelijkse situaties met de vlotheid die we van hem gewend zijn.


No Country For Old Men - Cormac Mc Carthey ***

Het boek was er voor de film maar werd erna gelezen.
Het feit dat het boek me wat tegenviel wil dus zeggen dat:
a) de theorie dat het boek altijd beter is dan de film enkel opgaat omdat het boek gelezen werd voor de film gezien wordt,
of
b) het boek wat tegenviel.


Blind Faith - Ben Elton ***

Hoe gaat her eraan toe in een wereld waar geheimen hebben onwettelijk is, waar men je om uitleg komt vragen als het filmpje van je bevalling na een paar dagen nog niet op het internet staat, waar je op elk moment kan kijken wat er bij je buren gebeurd, en zij dat ook bij jou kunnen doen… ?
Het is Elton's handelsmerk dat hij focust op een uit de hand lopend maatschappelijk fenomeen, en dit dan uitvergroot tot een satirische roman.

Dat lukt de ene keer (Dead Famous, Popcorn, …) al beter dan de andere (Blind Faith), maar als hij op die manier bezig hoor je mij niet klagen, en blijven we in elk geval bespaart van romans à la zijn tegenvallende The First Casualty.


Stone Junction - Jim Dodge ***

Odyssees en Epossen zijn termen die niet enkel handig zijn bij het invullen van het doorsnee Denksport-boekje, ze zijn ook verrekt handig als je de calvarietocht wil beschrijven die het leven van Daniel Pearse is.
Een tocht die hem tot volwassenheid brengt langs magie, poker, onzichtbaarheidslessen, geheime outlaw-allianties, moord, ongelooflijke waarheden en gelooflijke onwaarheden brengt.
Dodge heeft nog maar drie romans geschreven, ik ga alleszins al op zoek naar die andere twee...


Colors Insulting to Nature - Cintra Wilson

Lang geleden gelezen, en blijkbaar zo weinig indrukwekkend dat ik zelfs na het herlezen van de achterflap er nog aan twijfel of ik het boek eigenlijk wel gelezen heb.

12 Boeken (deel 1)

Het aandeel Vlaamse boeken in mijn Save from a fire lijstje is altijd nogal beperkt geweest.

De Ontdekking van de Hemel blijkt bij nader inzien de enige te zijn, en dat is al geleden van ergens in de buurt van Y2K.

En toen...

Tirza - Arnon Grunberg *****

Na de 4*-romans Fantoompijn en Blauwe Maandagen kon ik Grunberg niet meer altijd even goed pruimen.
Voor mij waren bv de Asielzoeker en Lof der Zotheid tè literair, tè geprobeerd mooi… ik geraakte er alleszins niet door in vervoering, en kocht zijn volgende zelfs niet meer.

Onlangs stond ik echter in de FNAC voor een stapeltjes 3-voor-de-prijs-van-2-actieboeken, en daartussen lag Gerrit Komrij's door mij al lang begeerde Kakafonie - Encyclopedie van de Stront.
Maar dus ook Tirza, de laatste met prijzen overladen Grunberg, en die werd dus maar mee op't stapeltje gelegd.

De gevoelens van desolaatheid en schizofrenie die hij naar boven brengt zijn afwisselend hilarisch en aangrijpend, en altijd even confronterend.

Prachtige portretten van verknipte (alhoewel?) protagonisten, en een verhaal dat je meesleept vanaf het bizarre begin tot het verrassend einde… lezen!


The Innocent - Harlan Coben ***

Er zijn maar weinig dingen zeker in't leven.
Coben's boeken zijn in sneltreinvaart weglezend en serveren spanning met een fileermesje, Nick Cave is god en Bart de Wever het levende bewijs dat god niet bestaat.

Om er maar enkele te noemen.


Hotel World - Ali Smith

Met de regelmaat van een gedeeltelijke zonsverduistering kom ik een boek tegen waarin ik echt niet voorbij de, voor mij magische, vijftigste bladzijde geraak.


Tales of the City - Amistead Maupin

Blijkbaar zijn er dit jaar veel gedeeltelijke zonsverduisteringen.


How to be good - Nick Hornby ***

Een vrouw is haar man moe, want hij is een continu op alles en tegen iedereen fulminerende etter... , maar ja, er zijn de kinderen, dus ze verdraagt hem wel.
Tot hij zijn goeroe tegenkomt die hem leert Goed te zijn: geld en spullen weggeven, daklozen in huis nemen, en meer van dergelijke dingen die elk apart wel eens door één van ons ééns per jaar in zijn hoofd haalt.
Hornby gaat hiermee tot het uiterste, en alhoewel hij hier niet op zijn best is, en soms iets te beleerderig overkomt, blijft het een mooi boek als tussendoortje.

Slam - Nick Hornby ***

Hornby loodst je binnen in de door koningen angst en twijfel geregeerde wereld van een skate-gekke tienerzoon van een tienermoeder soon to become tienervader.
Spijtig sleept Hornby in mijn achterhoofd rond met het *****-High Fidelity, en komt ie nooit meer in die buurt, of... een auteur wiens boeken altijd de moeite zijn, maar lees ze niet te snel achter elkaar, want zijn fijne stempel is soms wel heel herkenbaar.

Tomorrow in the papers

Tonight on TV

Delicatessen, ik herinner me nog dat ik serieus onder de indruk was toen ik hem jaaaaren geleden gezien heb in't brussels filmmuseum, dit clipje verklaart al een beetje waarom, morgen weet ik weer helemaal waarom:




En nu we toch bezig zijn, vorig seizoen heeft Vijf-TV eventjes Weeds uitgezonden, om er ergens halverwege het eerste seizoen mee te stoppen.. terwijl het toch zo'n serie was waarbij ik besefte dat ik nog niet te oud ben om te leren waar de naam Pearl Jam vandaan komt, of dat bananen niet enkel de vrouw ten goede kunnen komen...




En nu we toch bezig zijn, gewoon een knap filmpje van een paar mensen die door veel te lopen, te klimmen en foto's te nemen, tonen hoe je op eigen houtje de indrukwekkende beginscene van Saving Private Ryan kan naspelen.

Meer: Standaardgasten

World of World of Warcraft

'Warcraft' Sequel Lets Gamers Play A Character Playing 'Warcraft'

Damn good coffee!

Dale Cooper: "Harry, I'm going to let you in on a little secret. Every day, once a day, give yourself a present. Don't plan it. Don't wait for it. Just let it happen. It could be a new shirt at the men's store, a catnap in your office chair, or two cups of good, hot black coffee."

Mijn cadeautje van vandaag is een een uur durende zoektocht naar wat er gekomen is van de Twin Peaks cast.



Een zoektocht die me trouwens slechts enkele spelden heeft opgeleverd:

• Laura Palmer (Sheryl Lee) speelde in een eerste onuitgezonden Pilot van Desparate Housewives de rol van de buurvrouw die meteen zelfmoord pleegt, maar ze wordt nadien jammerlijk vervangen.
• Agents Dale Cooper (Kyle MacLachlan) en Agent Dennis/Denise Bryson (David Duchovny) zijn nog redelijk terechtgekomen.
• De kleine achterwaarts sprekende man uit Cooper's dromen speelt nadien nog een paar leprechauns en Repelsteeltjes, om uiteindelijk als manager van't reizend circus in Carnivàle terecht te komen (btw, blijkbaar sprak hij echt achterwaarts, en zijn dat geen achterwaartsafgespeelde fragmenten).
  
• Bobby zit ergens in een aflevering van Deadwood! (??)
• Verder vele mensen in kleine films en talrijke TV-gastrollen in Dawson's Creek (Bobby, Shelly èn Audrey), Gilmore Girls, CSI's, Without a Trace, House, Alias, ...
• Deputies Andy en Hawk, Sherrif Harry, Leo, James, Lucy, The Log Lady, Dr Jacoby werden sindsdien enkel nog door hun moeder gezien.

Pukkelpop 2008

Na The Dresden Dolls heb ik mijn bonnen nageteld om er zeker van te zijn dat die high waarin ik verkeerde niet door een overdosis Grimbergen veroorzaakt werd, maar neen...



En na Chrome Hoof verkeerde ik opnieuw in oorden waar ik me allang niet meer bevonden heb, en waar't zeer aangenaam genieten was...



Meteen mijn twee Pukkelmomenten van't jaar, en't mag gezegd: een goed jaar!

Al de rest vereeuwig ik hieronder, kwestie van me volgende jaren te herinneren wat ik gezien en waarvan ik genoten heb.


De bevestigingen

*****
The Dresden Dolls
- tot nader order nog steeds dè beste manier om al uw huwelijken op te vrolijken


****
The Editors & Bloc Party
- tot nader order de winnaars uit de hele nieuwe indie-scene die begin deze eeuw ontstond

Stereo MC's
- tot nader order nog steeds de op één na lelijkste old geezer die het nog steeds kan

The National
- tot nader order nog steeds een te weinig bekende band


***
Kaisers Orchestra
- mijn Pukkel-opener, en tegelijk eerste feestje van't weekend

Sons and Daughters
- het beste Australisch export product sinds Nick Cave

The Futureheads
The Pigeon Detectives
- energie en singalongsongs à volonté


De verrassingen

*****
Chrome Hoof
- geen woorden voor, letterlijk

****
The Gutter Twins
- op weg naar een heilige tweevuldigheid
The Germans
- boeiend loeihard
Hadouken!
Does It Offend You, Yeah?
- rave-rock die mij in elk geval aan't dansen krijgt
Get Cape. Wear Cape. Fly
- kruising van Billy Bragg en Jack Penate
Blood Red Shoes
- kruising tussen The Kills en The White Stripes
Iron and Wine
- bloedmooie liedjes voor't slapengaan

***
Two Gallants
The Do
A Brand
Drive-By Truckers
Nina Nastasia
Tindersticks
Flaming Lips
The Heavy
Yeasayer
Manic Street Preachers
Menomena
Tokyo Police Club
Foals


De Teleurstellingen

Ian Brown
- Tja
Joan as a Police Woman
- Tja, bis
Black Kids
- Tja, kids


De al bijna vergetenen

One Night Only
A Mountain of One
British Sea Power
White Lies
Sigur Ros
- ik snap het nog altijd niet
M83
We are Scientists
Crystal Castles
- maar die laatste drie enkel door de Dresden-Bloc-Chrome-Grimbergen-high waar in ik maandagochtend geleefd heb


De Jammerlijk gemisten

MGMT

Freaky Age

Infadels

Caribou

Alele Diane

Jamie Lidell

Holy Fuck

Alphabeat

Thanx to Dominiek voor de hulp bij de planning

Pukkelpop Programma Poging

Vorige zaterdag gezien dat ze de Grimbergen-tent blijkbaar mooi centraal hebben laten staan tussen Chateau, Marquee en de Club!
Jippie!

En tussen de bezoekjes aan deze wonderlijke tent door had ik dit jaar ook graag volgende bandjes gezien:

Donderdag
12:30 !! Kaizers Orchestra (Marquee )
13:10 A Mountain of One (Chateau )
13:50 Joe Lean and the Jing Jang Jong (Club )
13:50 !! The Pigeon Detectives (Marquee )
15:10 Soko (Club )
15:10 The Cribs (Marquee )
15:55 !! The Germans (Wablief )
16:30 One Night Only (Club )
16:45 !! Infadels (Dance )
17:20 Menomena (Chateau )
18:10 British Sea Power (Club )
18:10 !! Joan As Police Woman (Marquee )
18:55 White Lies (Chateau )
19:35 Freaky Age (Wablief )
19:50 !! Ian Brown (Marquee )
19:55 Hadouken! (Club )
20:15 Henry Rollins (spoken word) (Chateau )
20:45 !! Editors (Main )
21:15 Headphone (Wablief )
21:45 Mercury Rev (Marquee )
21:50 !! Iron and Wine (Club )
22:45 Drive-By Truckers (Chateau )
23:50 !! The Ting Tings (Club )
00:35 !! Stereo MC's (Dance )
00:50 The Killers (Main )
00:50 !! Holy Fuck (Chateau )

Vrijdag
13:10 Das Pop (Main )
13:20 !! Sons and Daughters (Marquee )
13:50 Lightspeed Champion (Club )
14:00 Nina Nastasia (Chateau )
14:35 Michael Franti and Spearhead (Main )
15:15 !! The Do (Club )
15:25 Caribou (Chateau )
16:00 A Brand (Marquee )
16:45 !! Get Cape. Wear Cape. Fly (Club )
17:25 Foals (Marquee )
18:15 !! Does It Offend You, Yeah? (Club )
18:25 Tunng (Chateau )
19:00 Stereophonics (Main )
19:55 !! The Futureheads (Club )
19:55 Martina Topley-Bird (Chateau )
20:00 Lady Linn and Her Magnificent Seven (Wablief )
20:50 The Breeders (Marquee )
21:45 Alphabeat (Chateau )
21:50 !! Blood Red Shoes (Club )
22:50 !! Tindersticks (Marquee )
23:55 !! Tokyo Police Club (Chateau )
01:00 !! The Gutter Twins (Marquee )

Zaterdag
12:25 The Black Box Revelation (Marquee )
13:05 Pivot (Chateau )
13:40 Black Kids (Marquee )
14:05 !! The Heavy (Club )
14:20 Fuck Buttons (Chateau )
14:50 The Wombats (Main )
14:55 !! The National (Marquee )
15:40 Two Gallants (Club )
17:20 !! Yeasayer (Club )
17:55 !! MGMT (Marquee )
18:10 Manic Street Preachers (Main )
19:10 Black Mountain (Club )
19:25 !! The Dresden Dolls (Marquee )
20:05 !! Bloc Party (Main )
21:00 Neurosis (Shelter )
21:10 Alela Diane (Club )
21:20 !! Chrome Hoof (Chateau )
21:30 The Hickey Underworld (Wablief )
21:30 Jamie Lidell (Marquee )
23:05 We Are Scientists (Club )
00:00 Soulwax (Main )
00:10 !! Crystal Castles (Chateau )

America, America!

New Wearable Feedbags Let Americans Eat More, Move Less



Bush Tours America To Survey Damage Caused By His Disastrous Presidency

Nog twee jaar!

Over twee jaar mag ze mee... de ideale leeftijd dan... net groot en sterk genoeg om een plastic zak rond de schouders te binden die niet te laag over de grond sleept... net klein genoeg om zich een weg te banen tussen de benen van de massa volk die voor't podium staan... bekertjes rapen op Cactus... de mensen Damien-gewijs in de ogen staren tot ze hun halve pint in één teug leegdrinken... andere kinderen hun verzameling aftroggelen...

De eerste 18 zijn voor een pintje voor peteke, de tweede 18, ook, maar van de volgende krijgt ze zelf een Red Bull, dat lijkt me een mooie verdeling... kwestie van attent en alert genoeg te blijven, en tegen een uur of tien 's avonds al niet (net als de andere kinderen) met holle ogen over de wei te strompelen, zonder dat weggeworpen bekertje te zien dat ze op nog géén meter afstand passeren...

Over twee jaar mag ze mee!

En verder?

Devotchka en Shantel doen de Balkan
Arsenal doet enkel de laatste nummers iets interessants
The Kills doen The Kills, en doen dat als vanouds prachtig, al begint VV er stilaan tèveel uit te zien als the girl next door
Sophia doet het mooi met strijkers, en was beter gezind dan hun strijk-passage op Pukkelpop
Bootsy doet the Funk, maar niet zoals we verwacht hadden, de nep-James Brown gaf bij het mantel-moment het woord pathetiek een nieuwe betekenis

Lesbian Spank Inferno

Dinner Guest: How could you possibly enjoy a film like "Lesbian Spank Inferno."?

Steve: Oh, because it's got naked women in it! Look, I like naked women! I'm a bloke, we're supposed to like naked women, we're born like that! We like naked women as soon as we're pulled out of one; halfway down the birth canal we're already enjoying the view! Look, it is the four pillars of the male heterosexual psyche. We like: Naked Women, Stockings, Lesbians, and Sean Connery best as James Bond, because that's what being a boy is. And if you don't like, darling, join a film collective. Look, I want to spend the rest of my life with the woman at the end of that table there, but that does not stop me wanting to see several thousand more naked bottoms before I die, because that's what being a bloke is. When man invented fire, he didn't say "Hey, let's cook!" He said "Great! Now we can see naked bottoms in the dark!" As soon as Caxton had invented the printing press, we using it to make pictures of, hey! Naked bottoms! We have turned the internet into an enormous international database of naked bottoms. So you see, the story of male achievement through the ages, feeble though it may have been, has been a story of our struggle to get a better look at your bottoms. Thank you, girls, I'm not sure how insulted you really ought to be.

Dinsdagavond
Canvas
Coupling
(Friends, beter en brits)

8 Boeken

Mijn Nostradamus voor dit jaar:
"Voor't eind van 2008 is er een wet die het verbied om in't openbaar al wandelend te lezen terwijl men een mp3-speler draagt. "

• Loop - Koji Suzuki * * * *
  

Het derde deel van de The Ring Trilogy... even pageturnend als de vorige, en prachtig verweven met de vorige twee delen, zonder dat het feit dat je falend geheugen eigenlijk alle info over die twee vorige delen kwijt is een obstakel is om te volgen.

• Try - Dennis Cooper * * *
  

Toen ik ongeveer tien jaar geleden ben beginnen pendelen heb ik op de trein de 120 dagen van Sodom van de Sade eens gelezen... hetzelfde gevoel van licht onbehagen bekroop me nu opnieuw tijdens het lezen van Try, het relaas van een jongen die verwikkeld zit in een net van drugs, misbruik, en sex met zijn beide homofiele adoptie-vaders...
Niet voor gevoelige lezers!

• Hey, Nostradamus - Douglas Coupland * * * *
  

Zoals bv Extremely Loud And Incredibly Close (*****) van Safran Foer geënt is op 9/11, registreert Hey, Nostradamus vier verhalen die ontstaan uit een schietpartij op een amerikaanse school.
Een Coupland die serieuzer is dan we van hem gewend zijn, maar daarom niet minder raak/rakend.

• The Five Gates of Hell - Rupert Thompson * * *
  

Waar ik aan begon met het idee dat het een doordeweekse hap slik weg thriller-tussendoortje was... bleek een mooi verteld, bij momenten Lynchiaans verteld, verhaal te zijn.
Maar ik begrijp nog steeds niet waar die Vijf Poorten van de Hel ergens thuishoren in dit verhaal...

• Haunted - Chuck Palahniuk * * *
  

Een twintigtal mensen schrijft zich in voor een 3 maanden durende schrijverscursus... en wordt dan opgesloten in een oud geïsoleerd theater, waar ze met het vorderen van de tijd aan steeds zwaardere ontberingen wordenvan blootgesteld.
Dit verhaal wordt echter doorweven door steeds gruwelijkere kortverhalen de deelnemers, waardoor je in geen enkel verhaal binnen geraakt.
Zoals mijn leraars vroeger elk jaar in mijn rapport schreven: "hij kan beter!".

• The Ruins - Scott Smith * * *
  

Scott Smith schreef 15 jaar geleden het ingenieuze en schitterende (en eveneens schitterend verfilmde) A Simple Plan.
En ik verwachtte eigenlijk, zeker na 15 jaar, minstens evenveel ingenieusiteit van zijn nieuwe, maar niet dus... het verhaal van een "levende" plant die heerst over een berg in Zuid-Amerika, en die vervolgens 5 avontuurlijke studenten gevangen neemt en langzaam de gekte en de dood injaagt is een fijne King-thriller, maar zo heeft King er al genoeg zelf geschreven.

• This is your life - John O'Farrell * * *
  

De John leerde ik jaren geleden kennen dankzij de eindejaarsvraagjes van Arno, en is altijd goed "for a laugh", dit keer gaat die laugh ten koste van Jimmy Conway die door een gelukkige samenloop van omstandigheden beroemd wordt als the hottest brittish stand up comedian, terwijl hij nog nooit een mop verteld heeft. Zijn rise and fall worden door O'Farrel grappig en met een mooi gevoel voor satire geserveerd.

• A Year in the Merde - Stephen Clarke * * *
  

Een Brit neemt een job aan in Frankrijk, en leert omgaan met de vreemde gewoontes van de Parijzenaars: hoe omgaan met de vulturele verschillen, hoe Blair te verdedigen in zijn Irak-standpunt, hoe omgaan met de norse obers, hoe een française versieren, de finesses van de franse taal, ...
Petite, mais goûtable.
In de lijn van How to Lose Friends and Alienate People (***).

The Flemish Onion

Een woensdag lijkt me het ideale moment om een lans te breken voor het nieuwe CANVAS-programma van (pdw)

SPAM - elke vrijdagavond om 20.40


Duitse Herder Gerolf Annemans mengt zich in voorzittersstrijd Vlaams Belang



Nieuws voor zij die denken dat Dedecker alles gaat oplossen



De taalgrenswatcher





En als u tot hier gekomen bent vindt u (eveneens hier) de originele Spam, inclusief (enkel en alleen omdat ik u zo graag zie) portugese ondertitels!

Eindejaarslijst x 4

Gelezen

What is the What - Dave Eggers
en
Chart Throb - Ben Elton
Time's Arrow - Martin Amis
A Wild Sheep Chase - Haruki Murakami
The Wind Up Bird Chronicle - Haruki Murakami
The Alchemist - Paulo Coelho
Kitchen - Banana Yoshimoto


Gehoord

Grinderman - Grinderman
en
Curses - Future of the Left
Lust Lust Lust - The Raveonettes
Standing in the way of Control - The Gossip
What's the Time, Mr Wolf - The Noisettes
Strange House - The Horrors
Young Liars - TV on the Radio
Matinée & Spit at Stars (ep) - Jack Penate
Made of Bricks - Kate Nash


Gezien (2D)

Eastern Promises
en
Jindabyne
Le Scaphandre et Le Papillon
Halloween
Little Miss Sunshine
Planet Terror


Gezien (3D)

The Raveonettes - AB
en
Jack Penate - MOD
Neon Judgement - AB
Matt and Kim - Pukkelpop
The Noisettes - Pukkelpop
Woven Hand - Pukkelpop
Leningrad Cowboys - Zagreb

.

Eén snor maakt de lente niet

Aan de terugwijkende haarlijn werk ik dankzij diverse familiegenen al jaren, het witte hemd hangt gestreken in de kast zichzelf te wezen, het potje zwarte verf staat reeds een tijdje klaar in de kast, en als ik mijn zinnen erop zet kan die vette moustache ook geen probleem zijn...

Dig, Lazarus, Dig!!




Nick Cave en de snor van Guy Mortier verzorgen dit keer trouwens ook enkele "aankondigingsfilmpjes" ter ere van de nieuwe CD, waarvan op 3 maart de eerste exemplaren (verpakt in zwarte met bloed doordenkte bijbels) te koop worden aangeboden:

The Beatles and The Stones

Toen ik een paar jaar geleden, vanaf toen met als uitvalsbasis Hasselt, Pukkelpop herontdekte bracht me dat nader tot twee toen nog "kleine" groepjes.

Het eerste werd hier al uitvoerig bewierrookt, en hun Lust Lust Lust is de enige CD van 2007 die, op het moment dat ze uitgebacht werd, onmiddellijk een definitieve adresverandering heeft aangevraagd richting mijn mp3-speler.

Een lot dat de nieuwe van de tweede zonder twijfel ook beschoren is, vanaf het moment dat ze in maart in de winkels zal liggen. Alhier reeds een voorproefje...

U R A Fever