Eindelijk foto's

Ik moet bekennen dat ik mijn camera iets te dikwijls vergat te gebruiken...

Maar een klik op deze foto:

brengt u toch bij een rijtje foto's die ik afgelopen maand genomen heb...

U kan daar kiezen tussen de "Complete" verzameling foto's of een eigenhandig zorgvuldig geselecteerde "Selectie".

Grtz en tot een volgende!

Varia

Van alles een beetje
Natuur - 4 dagen Bled en Plitvice
Hoofdsteden waar ik wel zou willen wonen - 4 dagen Zagreb en Belgrado
Oorlogsgetuigen - 4 dagen Mostar en Sarajevo
Hoofdsteden waar ik niet zou willen wonen - 4 dagen Ljubljana en Sophia
Kroatische kuststadjes - 5 dagen Zadar, Split en Dubrovnik
Groot, groter, grootst - 5 dagen Istanbul

Vervoer
28 uur busreizen (18 met airco)
28 uur treinreizen (airco?)
16 uur vliegreizen (incl. wachten in luchthavens)

Mannen en vrouwen
Er zijn meer alleenreizende vrouwen dan alleenreizende mannen.
Er zijn meer snurkende vrouwen dan snurkende mannen.
Vrouwen reizen meer om alles op een rijtje te zetten, mannen meer om op stap te gaan.
Vrouwen uit Wisconsin kunnen even goed drinken als mannen uit Ierland en België.

Backpackers
Oudste: 75-jarige Francaise
Jongste: 18-jarige Amerikanen
Luidruchtigste: 18-jarige Amerikanen
Milieu-onvriendelijkste: een Amerikaan die heel europa wil zien, en in zijn eerste maand enkel het vliegtuig nam à la Lissabon-Stockholm-Rome-Amsterdam-Praag-etc.

Backpack-inhoud
Nooit gebruikt: regenjas, zwembroek, strandhanddoek, medicamenten.
Zelden gebruikt: mp3-speler, jas, eigen laken.
Meest gebruikt: oordopjes, zonnecrême.
Vervangbaar: scheerzeep en douchegel zijn beide vervangbaar door shampoo.
Verloren: paraplu (Sarajevo) en scheerzeep (Mostar).

Zinloze kosten
Ongeveer 60 euro verloren aan geldtransacties: afhalingen Maestro, wisselkosten, overschotjes in Kuna, Dinar, Konvertible Mark, Leva en Lira

Taal
Enige opgedane talenkennis: Doberdan (Goeiedag) en Hvala (Dank U)
Meest gemiste talenkennis: "Eentje van de die / One of those" tijdens het aanwijzen van de gewenste koopwaar.

Istanbul - Dag 27 en 28

Tijdens mijn laatste wandeling door Istanbul zie ik dat een schoenpoetser zijn tas laat vallen en verder wandelt... ik, vriendelijke mens zijnde, loop hem achterna met de tas... hij, vriendelijke mens zijnde, is zo dankbaar dat hij dadelijk aanbiedt mijn schoenen te poetsen... ik, al 28 dagen onderweg zijnde in dezelfde schoenen, neem het aanbod vriendelijk aan... hij, gewiekst zakenman zijnde, roept mij verontwaardigd terug als ik na een geglimlachte "Thank you" in zijn richting verderwandel, want hij verwacht nog 10 lira (+/- 6 euro) van mij voor geleverde diensten... ik, zijn 2 minuten durende poetsbeurt iets minder waardevol inschattend, duw hem 2 lira in de hand en maak me snel uit de voeten...
En zo geraakte ik op de laatste dag toch nog geld kwijt aan een straatventer :-)...

Nog op mijn laatste dag heb ik een eerste inschattingsfout gemaakt wat betreft mensen die ik heb leren kennen... de twee avonden ervoor had ik (oa) zitten praten met de Australische Anna, en zo kwamen we erachter dat we voor de laatste dag hetzelfde programma hadden, dus trokken we er samen op uit...
Jammer genoeg bleek Anna zich overdag de ontpoppen tot de Tourist From Hell: fototoestel en videocamera constant in de aanslag, na een toer heeft ze een half uur lang haar beklag gedaan tegen de arme gids omdat ze vond dat ze geen tijd had gehad om alles te zien, elk dier dat we tegenkwamen bootste ze luidruchtig na om aan te tonen dat ze op een boerderij was opgegroeid... kortom, ik was blij toen ik haar vier uur later kon afschudden en me even afzonderen in één van de weinige kleine parkjes...

Istanbul by night (en zelfs evening) zal voor een volgende keer zijn...
En dat is de schuld van de hostel waar ik hier verblijf: het dakterras heeft een prachtig zicht over de Bosphorus en een groot stuk van Istanbul, er staat een tap die redelijk goedkoop Tuborg vrijlaat, en het zeer goede restaurant ernaast (zelfde uitbaters) levert bestellingen af op het terras zelf... Hetgeen erop neerkomt dat we na onze verfrissende vooravondlijke douche geen enkele van de vier keer nog van het terras zijn afgeraakt :-)

Ik weet niet of ik het ooit vermeld heb, maar een paar weken geleden had Corendon Airlines mijn reeds geboekte terugreis geannuleerd. Een paar dagen geleden had ik dan een nieuwe vlucht geboekt: op zaterdagochtend 5:35 naar Eindhoven. En opnieuw spelen ze het klaar mijn schema overhoop te gooien, en merk ik vrijdagmiddag dat ze de vlucht verplaatst hebben in tijd èn in ruimte: plots vlieg ik terug op zaterdagnamiddag om 14:45, en vlieg ik richting Brussel!

Nu eerlijk gezegd kwam mij dit beter uit, maar de Nederlanders die rond mij aanschoven voor de check-in leken me toch allemaal iets minder tevreden ;-)!!

Istanbul - Dag 25 en 26

En inderdaad, de vorige grenscontrole viel inderdaad mee... alles gebeurde terwijl de trein verderreed en elk van de drie storingen duurde maar een paar minuten.

De treinrit van Bulgarije naar Istanbul vertrekt om te beginnen al 1.5 uur te laat (het is dan 21.00)... en om 2.30 in de ochtend begint de miserie: de trein stopt in laatste halte Bulgarije, en blijft staan tot alle paspoorten gecontroleerd zijn.
Wat later vertrekken we weer, voor een rit van een kwartiertje, tot het eerste station in Turkije... de trein stopt, en na een half uur moeten we ineens allemaal uitstappen en in een lange rij (zelfs op dit uur) aanschuiven om een visum te kopen... om daarna in een vergelijkbaar lange rij te moeten aanschuiven om eem stempel op dat visum te krijgen... Iedereen terug op de trein, die blijft stoppen, want nu moeten alle paspoorten natuurlijk ook nog gecontroleerd worden!
Kortom: om 4.45 (dus meer dan twee uur later) zijn alle formaliteiten achterwege en geraak ik natuurlijk niet meer in slaap :-)!

De hostel heeft dit keer mijn bed wel klaarstaan, alleen jammer dat ik pas binnen 1.30 uur binnen mag... lang leve Turkish Coffee!

Ondertussen heb ik twee dagen omzwervingen achter de rug... en Istanbul is vooral groot, groter en grootst, heel divers, veel toeristen... en heel vriendelijke mensen... dacht ik, want iedereen die me aanspreekt om een gesprek aan te knopen blijkt iets later gewoon een verkoper van souvenirs, tapijten, waterpijpen, ... te zijn.

Ik ben blijkbaar ook niet de enige die Istanbul als eindpunt van zijn reis heeft gekozen, des avonds zitten we op het hostel-terras allemaal troost te zoeken bij elkaar (en pot en pint) omdat het de laatste dagen zijn.
Mijn terugvlucht is ook geboekt: zaterdagochtend om 5.30... dat belooft dus een slapeloze nacht te worden, maar ik mag niet klagen... voor de rest zijn het hier vooral Amerikanen en Australiers... waarvan er sommige wel heel rare capriolen uithalen om bv in New York te raken (Istanbul - Rome - Munchen - Londen - New York!).

Vandaag wordt trouwens een historische dag!!
Dirk zet zijn eerste stapjes op Aziatisch grondgebied :-)

Sophıa - Dag 23 en 24

Zeven uur des ochtends kom ik aan in Sophia, de hostel waar ik een bed geboekt heb heeft een pick up service waar ik dankbaar gebruik van maak... jammer genoeg hebben ze geen degelijk reservatiesysteem, waardoor ze er te laat zijn achter gekomen dat ze eigenlijk geen bed voor me hebben...

Negen uur des ochtends val ik eindelijk in een bed, met hun hulp ben ik in een Hotel terechtgekomen dat uiteindelijk zelfs goedkoper dan de hostel blijkt te zijn! Enige minpunt: de eigenares spreekt geen woord engels! Maaaarrrr.... ze heeft een groot boek waarin alle zinnen die ze nodig heeft in het Cyrillisch fonetisch zijn opgeschreven. Hetgeen er bv op neerkomt dat ze me uitlegt dat Wanroemwitsjoweronroemisteurtyleva (een kamer met douche op kamer is 30 leva)...
Eens ik die kamer heb vastgelegd komt het er in de praktijk verder op neer dat ik vriendelijk ja knikt als ze me iets uitlegt, en dan gewoon doe wat ik het beste vind, met veel handgebaar maakt ze dan wel duidelijk als ik het verkeerd begrepen heb...

De nachtelijke treinreis viel trouwens best mee... op de grenscontrole om 5 uur in de ochtend na... drie keer gebons op de deur: paspoortcontrole Bosnie, paspoortcontrole Bulgarije, bagagecontrole... (later leer ik trouwens dat dit echt wel meeviel!)

Sophia zelf is gelukkig maar een korte tussenstop, er valt niet veel te beleven, vreemd genoeg is deze stad de eerste waar ik een overvloed aan Westerse winkels als bv McDonalds en Zara tegenkom... en war de rest van Sophia spotgoedkoop is hebben die winkels zelfs relatief Westerse prijzen, terwijl ik hier echt wel het minste toeristen sinds drie weken ben tegengekomen...

Belgrado - dag 21 en 22

De eerste uren (toen nog in de bus, zie gisteren) in Servie zullen altijd maar een ding oproepen: roest... veel roest...
Belgrado zelf is daarentegen al veel moderner... een Zagreb-achtige stad waar een mens dadelijk naar zou verhuizen. Alhoewel je hier op sommige plaatsen ook nog duidelijk de armoede ziet, net als in Bosnie maken mensen van elke straathoek gebruik om iets te verkopen en zo hun maandbudget aan te vullen, hoe klein dat soms ook is... zo hoop ik bv niet dat die kerel die ik ergens heb zien staan met een schoendoos pleisters daar 's avonds van moet leven.
Verder vind je hier langs de straat alles, mensen met een mandje appels, mensen met kuikentjes en konijntjes, mensen met stapels overduidelijk illegaal gekopieerde DVD's, ... alles mag overal...

Tip van de dag voor Belgrado-reizigers... als je op de stoep wandelt en je voelt het druppelen wil dat niet per definitie zeggen dat het begint te regenen, wel dat je onder eentje van de vele honderden lekkende radiators bent doorgewandeld, gezoon letten op de plassen, en deze ontwijken...

Vreemde ontmoeting van de dag: plots je naam horen roepen (nu ja, dit keer Deurk), en iemand tegenkomen die je een dikke zeek geleden in Croatie ook al bent tegengekomen... De See you around waarmee altijd wordt afscheid genomen is blijkbaar toch van toepassing in de Balkan.

Vannacht slaan we twee vliegen in een klap: ik heb een bed gereserveerd op de nachttrein naar Sophia-Bulgarije. Weer vertrekken uit een land, weer een geldsituatie, dit keer de omgekeerde... idereen in onze hostel heeft zich laten vangen door de Servische monopolie-dinars (85 dinar = 1 euro) en het goedkope leven in Belgrado, en dus heeft iedereen een overschot(je), het mijne valt gelukkig nog mee :-).

Sarajevo - Belgrado - Dag 20

Om 6.30 opgestaan om tijdig in het (Servisch) busstation te geraken, want daar vertrekken de bussen naar Belgrado. En omdat ik het lokale bus- en tram-systeem niet uitgedokterd krijg uiteindelijk een taxi genomen...
En dan beginnen de eerste valuta-problemen. Ik had een mooi uitgerekend budget aan Konvertibele Marken voor de doortocht door Bosnie, maar de niet geplande taxirit en het iets duurder dan verwacht uitgevallen busticket strooien roet in het eten, waardoor ik ook letterlijk geen eten meer kan kopen voor de 9 uur durende busrit die ik voor de boeg heb, ik kan nog net een half litertje fruitsap kopen voor onderweg... Smakelijk ;-)!!

Om 8 uur komt de bus aan en kom ik er achter dat ik in Croatie serieus verwend ben op bus-vlak: dat waren steeds gemakkelijke moderne van alle comfort voorziene airco-bussen...
De bus waar ik nu in terecht kom kan niet van voorgaande kwaliteiten verwacht worden. Als extraatje zit er een grote barst in de voorruit, maar het stelt me wel gerust dat ze over de hele barst stukjes plakband hebben gekleefd... ze denken aan de veiligheid ,-). Maar toch, het belooft een lange rit te worden!
En inderdaad, het wordt een lange rit: het eerste half uur stoppen we al 10 keer om andere mensen op te pikken (blijkbaar doen internationale bussen ook dienst als lokaal transportmiddel), en tegen de middag loopt het zweet van ieders rug, en de honger begint te knagen...

En bijslapen hoort er ook al niet bij... de eerste helft van de rit zwalpen we de hele tijd van links naar rechts over bergwanden, en de tweede helft rijden we verder over wegen met een kwaliteit die we in Belgie al ver in de buiten gaan moeten zoeken.
Enige troost is dat dit mijn laatste busrit is, vanaf Belgrado zijn het treinen, ik ben benieuwd :-)

Aankomst in Belgrado!
Maar voor ik iets kan gaan eten moet ik nog een kamer gaan zoeken, want dit keer heb ik niets vooraf geboekt... dus kan ik gepakt en gezakt en in een gezellige hitte die zich ergens in de 30 graden bevindt op zoek naar een vrij bed... gelukkig kan ik al terecht in de eerste hostel waar ik een goed half uur later aanbel :-) !
Nooit zo lekker gegeten en gedronken als deze avond!

Sarajevo - Dag 18 en 19

Na het inchecken bij Hostel Haris de drukte van Sarajevo ingedoken, een levendige stad, maar ook hier nog veel sporen van de oorlog: in de meeste huizen zie je toch nog kogelgaten, regelmatig kom je patrouillerende soldaten tegen, en het vreemdst van alles is dat Sarajevo tot vandaag blijkbaar nog steeds gesplitst is... als ik het allemaal goed begrepen heb in een Moslim en Servisch gedeelte, met elk bv een eigen politiemacht (die niets te zeggen heeft in het andere deel), eigen taal (cyrilissch geschreven Servisch en Bosnisch), eigen busstation, ...

Maar Sarajevo is toch vooral levendig, er is overal verkeer waarvan het niet echt opvalt dat het enigerlei verkeerswet dient te respecteren, iedereen wandelt ook overal tussen de autos (veel prachtig ouderwetse Lada's, Yugo's en andere Oostblok-vierwielers) door, maar dat is vooral uit noodzaak, de voetpaden zijn dikwijls onbestaand, en als er een is, dan staat het volgestouwd met in alle richtingen geparkeerde auto's...

Bij Haris is het ondertussen weer een gezellige boel, de twee avonden dat ik er ben trekt de hele hostel (een tiental mensen, waarvan ik vreemd genoeg de enige niet-engelstalige ben) er samen op uit om het Sarajevoaans nachtleven in te duiken, hetgeen gelukkig iets drukker is dan het Mostars :-)...

Haris zelf is trouwens een schitterend gastheer, hij doet ieders was en sleept constant traditionele keteltjes koffie aan. Hij is amper 19, maar baat de hostel al uit sinds zijn 15de... met de opbrengst onderhoud hij zijn 11 jarige zusje en zijn moeder, en wordt er gespaard voor de verdere heropbouw van hun woning die in de oorlog voor de helft vernield werd.

De laatste nieuwste Bosnische uitvinding bevalt ons ook wel, in de koelkast kan iedereen steeds terecht voor een frisse pint uit de enorme 2-literflessen bier die ze hier verkopen voor nog geen 1,50 euro!!
Ander bier gerelateerd nieuws: oppassen als je een restaurant binnenstapt... afhankelijk van de uitbater kan het immers zijn dat er geen alcohol geschonken wordt :-)!!

Mostar - Dag 16 en 17

Gedaan met het vakantie-gevoel, niet lang nadat we Bosnië-Hercegovina binnenrijden zie je het landschap al snel grimmiger worden: meer zichtbaar verlaten huizen waaraan je ziet dat er in de buurt gevochten is, on de paar kilometer waarschuwingsborden voor landmijnen, ...
En dat geldt ook voor Mostar, waar de gerenoveerde knappe restaurantjes en de met grote gaten doorboorde huizen elkaar afwisselen... Het lijkt op het eerste zicht opnieuw een museumstad, maar ondanks de marktjes en de vele terrasjes is de sfeer hier toch heel anders...

Gelukkig verdwijnt dat onwennig gevoel als we aankomen bij ons gastgezin voor twee dagen: een hartelijke Majdar komt ons aan de bushalte ophalen, waarna we bij haar thuis dadelijk overdonderd worden door haar kranige er minstens 90-jaar uitziende moeder: chocolade, cake, échte limonade en Bosnische koffie (elke keer als je haar tegenkomt blijft ze vragend ˝Coffee? Juice?˝ mompelen, een huiselijke hostel!
Iets daarna komt Majdars broer thuis en zit iedereen (zij gedrieën en intussen al een 8tal logies) op het balkon van hetgeen eigenlijk maar een drieslaapkamer appartement is.
Uiteindelijk zullen we de tweede nacht met 22 backpackers de nacht hier doorbrengen, overal staan dan ook extra bedden en liggen matrassen op de grond, alle kamers zijn in gebruik!
Zelfs in de hal liggen 2 mensen te slapen als Kelly, Tom en ik (en ik moet eerlijk zijn, niet al te stilletjes) om half vier thuiskomen van een nachtje stappen en verbroederen met de enige andere mensen die we na 12en nog tegenkomen in Mostar-centrum: de uitbaters van het enige nog open café :-)
En dan, amper drie uur later loopt de wekker af! Tijd voor onze lift naar het station waar we voor één keer eens de trein nemen, speciaal omdat de mooie route door de Lonely Planet zéér aangeraden wordt... niemand heeft jammer genoeg iets gezien als we twee uur later Sarajevo binnenrijden .

Ach ja: de tweede dag heeft Majdars broer ons ook nog meegenomen op een site-seeing van de omgeving van Mostar: inclusief picnick in de toren van een oude klooster-ruine, met op het menu een door moeder vers gebakken potato-pie en de bijbehorende yoghurt-drink...
Smakelijk :-)

Split - Dubrovnik - Dag 13, 14 en 15

Het regent in Sarajevo, tijd voor een update!

Nadat de studentes en Estelle vertrokken zijn naar de eilanden voor de kust, maak ik er nog een paar rustige dagen van in deze twee museumachtige steden.
Je verdenkt het gemeentebestuur er hier van dat ze de mensen betalen om nog authentiek ouderwets te leven, terwijl de toeristen (vooral in Dubrovnik) met lange rijen bussen en indrukwekkende cruiseschepen busladingen toeristen hangen stokoude mensjes hun was op aan draden die worden opgespannen tussen de gevels van de kleine steegjes en doen de iets verdokener buurtwinkeltjes gouden zaken terwijl ze blijkbaar geen woord engels verstaan...

In Dubrovnik beleef ik de andere zijde van het hostelgebeuren: ik slaap er twee nachten samen zonder dat ik ook maar een van mijn kamergenoten wakker gezien heb :-)...

Verder valt hier niet veel te beleven, het was zalig vertoeven en niksdoen in de zon van de Coratische kust, maar morgen trek ik weer het binnenland in, en daarvoor moet ik om 6:15 opstaan op een zondagochtend... vakantie ;-)!!

Zadar - Split - Dag 12

Na het plooien van de vers gewassen kleren de zoveelste meewarige blik van een Croatisch busschauffeur toegeworpen gekregen omdat ik pas op het nippertje mijn bus naar Split had gevonden (verkeerde perron wegens onbegrijpelijke tickets).

Moet wel zeggen dat de busreizen hier toeristische attracties op zich zijn. De trip van door het binnenland van Zagreb naar Zadar was al indrukwekkend met aan beide zijden bijna continu desolate landschappen en in de verte grillige bergketens, en de reis van Zadar naar Split was zo mogelijk nog mooier, met aan de ene zijde opnieuw de landschappen en bergen, en aan de andere kant de kustlijn van de Middelandse zee, waar het ene voor de kust gelegen eiland het andere opvolgt... indrukwekkend

Hetgeen me brengt bij het feit dat het me ondertussen echt wel is opgevallen dat Croatie nog niet echt meegaat met zijn toeristische status... je vind hier bv echt enkel per ongeluk een Engelstalige krant, en in de meeste restaurants is het voor mij nog steeds vogelpik spelen als ik iets bestel...

Ondertussen begint het hele hostelgebeuren me wel te bevallen: vorige nacht heb ik doorgebracht op een klein zolderkamertje, samen met drie Californische studentes en een Parisienne ;-).
Alhoewel was toch wel even schrikken toen we tegen een uur of twaalf thuiskwamen van een terrasje en de vrouw die ik hier bij gebrek aan een beter woord de hospita zal noemen er om de een of andere reden (die ons nog steeds volledig ontgaat) van uitgegaan was dat Estelle (die van Parijs) en ik elkaar al iets langer dan 3 uur kenden en ze voor ons een tweepersoonsbed had opgemaakt :-)...
Gelukkig had ik, goed voorbereid als ik ben, een extra paar lakens bij, probleem opgelost, en vandaag hebben we het allemaal nog eens proberen duidelijk maken aan de zeer vriendelijke, doch eveneens zeer gebrekkig engels sprekende, hospita...

Btw, the name saga continues... ik heet sinds gisteren niet enkel Derrick, maar heb nu ook (dankzij nog steeds dezelfde hospita) een nieuwe achternaam, dus bij deze onderteken ik met

Derrick... Derrick Matthewson...

Plitvice - Zadar - Dag 10 en 11

's Morgens vroeg opgestaan en de bus in naar Zadar aan de Croatische kust... een reis die de belangrijkste verkeersas van Noord naar Zuid volgt, en ondanks het feit dat dit volgens de borden een autostrade is beschikt elke rijrichting slechts over 1 rijvak, en moet onze chauffeur uitwijken voor onder andere traktors, wielertoeristen, paard en kar, en zie je om de haverklap een oud vrouwtje naast de baan zitten achter een tafeltje met een paar inmaakbokalen (die iets doorzichtig rodig bevatten) en Tupperware-potjes met zelfgemaakte kaas...

In Zadar blijkt er trouwens maar 1 hostel te zijn, op de bus staat er dan ook een hoopje van 6 backpacks zich tegen iedereen te verontschuldigen voor het storen, als plots de chauffeur zich ook begint te verontschuldigen... waarvoor begrijpen we plots als iedereen uitstapt en hij de motorkap opensmijt: motorpanne... 2 kilometer later komt een groepje van 6 zwetende backpackers aan in de hostel... douchen!! En dan tot de constatie komen dat ik met een probleem zit: een propere kleren problemen, en om juister te zijn: het gebrek eraan... en beginner als ik ben heb ik van in't begin al mijn vuile was in 1 zak gestoken, waardoor ik geen enkel T-shirt kan vinden dat niet naar mijn voeten ruikt :-) ... Vandaag loop ik dan ook trots rond in mijn eerste United Colors of Benetton T-shirt (hetgeen de dichtsbijzijnde winkel bleek te zijn).

Op dit moment ben ik het probleem trouwens aan't oplossen in de meest ideale combinatie-winkel die ik tot nu toe ben tegengekomen: een wasserette/internetcafe!

Maar nog even terug naar gisterenavond, toen ik DE definitie van een Babelse spraakverwarring meemaakte na een wandeling van 2u30 naar mijn hostel (yip, nog eens fatsoenlijk verloren gelopen): of hoe zou u het gesprek omschrijven waarbij een enkel Portugees-sprekende Portugees en een enkel een beetje Duits-sprekende Croaat iets aan elkaar uitleggen met als tussenpersonen een een beetje Portugees-sprekende Engelsman en een Engels- en een beetje Duits-sprekende Belg :-) ?

En zo zijn we bij nu aangekomen: woensdagochtend... na een onsmakelijk doch gezellig ontbijtje, waarbij de Duitse Jana en ik hebben zitten keuvelen over de geneugden van zwart brood (hier niet te vinden) en een gewone thuis klaargemaakte maaltijd... een dieet van gebakjes, ijsjes, pizza en andere traditionele reis-maaltijden ben ik na 10 dagen toch serieus moe, daar kunnen zelfs die meestal wel meevallende restaurantjes niet veel aan verhelpen :-)

Uw nog steeds Derrick hetende Dirk in de Balkan

P.S. Als iemand een tip heeft om blaren te "genezen"? Ze is zeer welkom!

P.S.2 Op foto's wordt het waarschijnlijk wachten tot ik terug ben, tenzij iemand mij kan uitleggen hoe ik de foto's op mijn camera gemakkelijk kan verkleinen naar 250Mb (de limiet voor deze blog)??

Zagreb - Plitvice - Dag 8 en 9

Mijn laatste dag in Zagreb wakker geworden met mijn eerste katertje :-), gisteren doorgezakt met Sam, een op't eerste zicht joviale Indier die al in Engeland, Amerika en Rusland gewoond had, er mij op attent maakte dat ik geen typische backpacker ben, ok... daar kan ik mee leven, maar iets later kwam ik te weten dat hij een verloofde specialist-tandarts was met een tuinman, 24/24 inwonende kokkim/meid, en een beach house, en hij al een paar flings (lees: one night stands) achter de rug had tijdens zijn huidige reis... en ik ben geen typische backpacker :-) ???

Inclusief katertje toch de bus op naar mijn eerste ervaring als Happy Camper in een bungalow op een campimg in Plitvice, waar ik een uur later dan gepland aankom doordat ik het Croatische bus-systeem nog steeds niet door heb. Bij het woord bungalow moet u zich trouwens niet te veel voorstellen (ik deed dat wel, net als mijn Franse buren, die uitermate pas contant waren), de bungalows bleken immers tuinhuisjes te zijn, zonder stromend water, enkel 2 bedden... Dit was trouwens de eerste en laatste keer dat ik wens te gaan douchen met een paraplu!

De avond zelf rustig doorgebracht voor mijn bungalow, met een goed boek, en een Grinderman op de achtergrond... Get it on! No Pussy Blues ;-)! Etc...

En een dag later 9 uur gedwaald rond, boven en over de meren van het Nationaal Park Plitvice Jezera... om daarna opnieuw in de knoop te geraken met het bus-systeem, en er 2 uur over gedaan om weer thuis te geraken....

Goed geslapen :-)!

P.S. Iemand nog iets van Vaya Con Dios gehoord de laatste tijd? De Croaten wel... had ze al een paar keer hehoord, en volgende week spelen ze hier 2 avonden in Zagreb...

Zagreb Dagen 5-6-7

Vijdagavond... 1 juni... 22.00... zaal Tvornika in Zagreb...
Op het prodium 10 mannen met een Elvis-kuif op meer steroiden dan het voltallige belgische wielerpeleton, en 2/3 van K3 in een strak leren pakje...

In de lucht anderhalf uur a lotta lotta Yi-Haa's en even more Rock 'n' Roll...
Leningrad Cowboys zien temidden een stel uitgelaten Croaten... Ambiance :-)

Trouwens, het enige dat hier bruisloos wordt verkocht in plastieke bekers zijn de cola en de wodka, alle bier wordt verkocht in frisse, op't einde van't optreden de vloer bedekkende, 33cl flessen!!!

Maar daar ging deze blog dus eigenlijk niet over :-)

Wanneer waren we geleven... 31 mei!
Waar waren we gebleven... in Bled, in Villa Gorenka, waar mijn matras de ambitie had om Stephen Hawkings zwarte-gaten theorie op losse schroeven te zetten: ik zakte er zo diep in weg dat ik 's morgen gemiddeld een kwartier nodig had om alleen al de uitgang te vinden...

En vandaar ging het met de bus terug naar Ljubljana, van waar ik de trein naam richting Zagreb, een coupe delend met een Australier wiens paspoort vol stempels stond - ik kreeg op deze trein mijn eerste :-) - en vier blauwe gekapte nonnen, mogen dergelijke nonnen trouwens van Janssens aan't loket van 't stadhuis werken... ??

Zagreb dus!

Prachtstad, veel leven, veel terrasjes, veel zorgvuldig bebankte parken, bakkers blijven open tot middernacht, een wreed gezellige markt over drie verdiepingen en nog meer zalen... en in elke zaal word je overvallen door de geur van de markt in kwestie... bloemen, vers gevangen vis, pas geslacht vlees (best eerst iets eten!).

Ondertussen weer volop zon na een regenachtige ochtend!
Tot een volgende dus voor meer nieuws!

P.S. foto's volgen nog eens ooit wel :-)