De kleine zeemeermin! Vier blikken Carlsberg uit de Seven-Eleven! Het Staatsmuseum voor de Kunst! De vrijstaat Christiania! Een Double Whopper menu bij de Burgerking! Vier blikken Carlsberg uit de Seven-Eleven! Het graf van Hans Christian Anderson!
Hier alvast de foto's, de verhalen volgen...
Ripley's Believe it or not! Feesten in Heidi's bierbar! Eindelijk naar Legoland! Een hamburger bij de McDonalds! Ons bezoek aan een fancy-dress house-warming-party!
Hier alvast geen foto's, de verhalen volgen misschien ooit later nog wel eens...
zondag 28 september 2008
woensdag 10 september 2008
12 boeken (deel 2)
Elke keer als ik de laatste pagina van een Murakami achter de kiezen heb zit ik met vragen als wat er nu eigenlijk gebeurd is, waarom, waar stopte de werkelijkheid, en begon het surrealisme, ...
En als het boek een tijdje later verteerd is kom ik steeds tot de vaststelling dat zijn boeken niet (althans niet door mij) te bespreken vallen.
Ze moeten gewoon beleefd worden, ja, ook door u.
Sputnik Sweethart - Haruki Murakami ****
jPod - Douglas Coupland ***
Welkom in de bizarre wereld van de J-pod, de bij momenten tè herkenbare micro-wereld van een IT-eilandje...
Coupland loodst je doorheen een alomvattend gamma (drugs, mensensmokkel, "zoek de foute opzettelijk fout getypte digit in de eerste miljoen cijfers van Pi"-achtige spelletjes, ...) min of meer dagdagelijkse situaties met de vlotheid die we van hem gewend zijn.
No Country For Old Men - Cormac Mc Carthey ***
Het boek was er voor de film maar werd erna gelezen.
Het feit dat het boek me wat tegenviel wil dus zeggen dat:
a) de theorie dat het boek altijd beter is dan de film enkel opgaat omdat het boek gelezen werd voor de film gezien wordt,
of
b) het boek wat tegenviel.
Blind Faith - Ben Elton ***
Hoe gaat her eraan toe in een wereld waar geheimen hebben onwettelijk is, waar men je om uitleg komt vragen als het filmpje van je bevalling na een paar dagen nog niet op het internet staat, waar je op elk moment kan kijken wat er bij je buren gebeurd, en zij dat ook bij jou kunnen doen… ?
Het is Elton's handelsmerk dat hij focust op een uit de hand lopend maatschappelijk fenomeen, en dit dan uitvergroot tot een satirische roman.
Dat lukt de ene keer (Dead Famous, Popcorn, …) al beter dan de andere (Blind Faith), maar als hij op die manier bezig hoor je mij niet klagen, en blijven we in elk geval bespaart van romans à la zijn tegenvallende The First Casualty.
Stone Junction - Jim Dodge ***
Odyssees en Epossen zijn termen die niet enkel handig zijn bij het invullen van het doorsnee Denksport-boekje, ze zijn ook verrekt handig als je de calvarietocht wil beschrijven die het leven van Daniel Pearse is.
Een tocht die hem tot volwassenheid brengt langs magie, poker, onzichtbaarheidslessen, geheime outlaw-allianties, moord, ongelooflijke waarheden en gelooflijke onwaarheden brengt.
Dodge heeft nog maar drie romans geschreven, ik ga alleszins al op zoek naar die andere twee...
Colors Insulting to Nature - Cintra Wilson
Lang geleden gelezen, en blijkbaar zo weinig indrukwekkend dat ik zelfs na het herlezen van de achterflap er nog aan twijfel of ik het boek eigenlijk wel gelezen heb.
En als het boek een tijdje later verteerd is kom ik steeds tot de vaststelling dat zijn boeken niet (althans niet door mij) te bespreken vallen.
Ze moeten gewoon beleefd worden, ja, ook door u.
Sputnik Sweethart - Haruki Murakami ****
jPod - Douglas Coupland ***
Welkom in de bizarre wereld van de J-pod, de bij momenten tè herkenbare micro-wereld van een IT-eilandje...
Coupland loodst je doorheen een alomvattend gamma (drugs, mensensmokkel, "zoek de foute opzettelijk fout getypte digit in de eerste miljoen cijfers van Pi"-achtige spelletjes, ...) min of meer dagdagelijkse situaties met de vlotheid die we van hem gewend zijn.
No Country For Old Men - Cormac Mc Carthey ***
Het boek was er voor de film maar werd erna gelezen.
Het feit dat het boek me wat tegenviel wil dus zeggen dat:
a) de theorie dat het boek altijd beter is dan de film enkel opgaat omdat het boek gelezen werd voor de film gezien wordt,
of
b) het boek wat tegenviel.
Blind Faith - Ben Elton ***
Hoe gaat her eraan toe in een wereld waar geheimen hebben onwettelijk is, waar men je om uitleg komt vragen als het filmpje van je bevalling na een paar dagen nog niet op het internet staat, waar je op elk moment kan kijken wat er bij je buren gebeurd, en zij dat ook bij jou kunnen doen… ?
Het is Elton's handelsmerk dat hij focust op een uit de hand lopend maatschappelijk fenomeen, en dit dan uitvergroot tot een satirische roman.
Dat lukt de ene keer (Dead Famous, Popcorn, …) al beter dan de andere (Blind Faith), maar als hij op die manier bezig hoor je mij niet klagen, en blijven we in elk geval bespaart van romans à la zijn tegenvallende The First Casualty.
Stone Junction - Jim Dodge ***
Odyssees en Epossen zijn termen die niet enkel handig zijn bij het invullen van het doorsnee Denksport-boekje, ze zijn ook verrekt handig als je de calvarietocht wil beschrijven die het leven van Daniel Pearse is.
Een tocht die hem tot volwassenheid brengt langs magie, poker, onzichtbaarheidslessen, geheime outlaw-allianties, moord, ongelooflijke waarheden en gelooflijke onwaarheden brengt.
Dodge heeft nog maar drie romans geschreven, ik ga alleszins al op zoek naar die andere twee...
Colors Insulting to Nature - Cintra Wilson
Lang geleden gelezen, en blijkbaar zo weinig indrukwekkend dat ik zelfs na het herlezen van de achterflap er nog aan twijfel of ik het boek eigenlijk wel gelezen heb.
maandag 8 september 2008
12 Boeken (deel 1)
Het aandeel Vlaamse boeken in mijn Save from a fire lijstje is altijd nogal beperkt geweest.
De Ontdekking van de Hemel blijkt bij nader inzien de enige te zijn, en dat is al geleden van ergens in de buurt van Y2K.
En toen...
Tirza - Arnon Grunberg *****
Na de 4*-romans Fantoompijn en Blauwe Maandagen kon ik Grunberg niet meer altijd even goed pruimen.
Voor mij waren bv de Asielzoeker en Lof der Zotheid tè literair, tè geprobeerd mooi… ik geraakte er alleszins niet door in vervoering, en kocht zijn volgende zelfs niet meer.
Onlangs stond ik echter in de FNAC voor een stapeltjes 3-voor-de-prijs-van-2-actieboeken, en daartussen lag Gerrit Komrij's door mij al lang begeerde Kakafonie - Encyclopedie van de Stront.
Maar dus ook Tirza, de laatste met prijzen overladen Grunberg, en die werd dus maar mee op't stapeltje gelegd.
De gevoelens van desolaatheid en schizofrenie die hij naar boven brengt zijn afwisselend hilarisch en aangrijpend, en altijd even confronterend.
Prachtige portretten van verknipte (alhoewel?) protagonisten, en een verhaal dat je meesleept vanaf het bizarre begin tot het verrassend einde… lezen!
The Innocent - Harlan Coben ***
Er zijn maar weinig dingen zeker in't leven.
Coben's boeken zijn in sneltreinvaart weglezend en serveren spanning met een fileermesje, Nick Cave is god en Bart de Wever het levende bewijs dat god niet bestaat.
Om er maar enkele te noemen.
Hotel World - Ali Smith
Met de regelmaat van een gedeeltelijke zonsverduistering kom ik een boek tegen waarin ik echt niet voorbij de, voor mij magische, vijftigste bladzijde geraak.
Tales of the City - Amistead Maupin
Blijkbaar zijn er dit jaar veel gedeeltelijke zonsverduisteringen.
How to be good - Nick Hornby ***
Een vrouw is haar man moe, want hij is een continu op alles en tegen iedereen fulminerende etter... , maar ja, er zijn de kinderen, dus ze verdraagt hem wel.
Tot hij zijn goeroe tegenkomt die hem leert Goed te zijn: geld en spullen weggeven, daklozen in huis nemen, en meer van dergelijke dingen die elk apart wel eens door één van ons ééns per jaar in zijn hoofd haalt.
Hornby gaat hiermee tot het uiterste, en alhoewel hij hier niet op zijn best is, en soms iets te beleerderig overkomt, blijft het een mooi boek als tussendoortje.
Slam - Nick Hornby ***
Hornby loodst je binnen in de door koningen angst en twijfel geregeerde wereld van een skate-gekke tienerzoon van een tienermoeder soon to become tienervader.
Spijtig sleept Hornby in mijn achterhoofd rond met het *****-High Fidelity, en komt ie nooit meer in die buurt, of... een auteur wiens boeken altijd de moeite zijn, maar lees ze niet te snel achter elkaar, want zijn fijne stempel is soms wel heel herkenbaar.
De Ontdekking van de Hemel blijkt bij nader inzien de enige te zijn, en dat is al geleden van ergens in de buurt van Y2K.
En toen...
Tirza - Arnon Grunberg *****
Na de 4*-romans Fantoompijn en Blauwe Maandagen kon ik Grunberg niet meer altijd even goed pruimen.
Voor mij waren bv de Asielzoeker en Lof der Zotheid tè literair, tè geprobeerd mooi… ik geraakte er alleszins niet door in vervoering, en kocht zijn volgende zelfs niet meer.
Onlangs stond ik echter in de FNAC voor een stapeltjes 3-voor-de-prijs-van-2-actieboeken, en daartussen lag Gerrit Komrij's door mij al lang begeerde Kakafonie - Encyclopedie van de Stront.
Maar dus ook Tirza, de laatste met prijzen overladen Grunberg, en die werd dus maar mee op't stapeltje gelegd.
De gevoelens van desolaatheid en schizofrenie die hij naar boven brengt zijn afwisselend hilarisch en aangrijpend, en altijd even confronterend.
Prachtige portretten van verknipte (alhoewel?) protagonisten, en een verhaal dat je meesleept vanaf het bizarre begin tot het verrassend einde… lezen!
The Innocent - Harlan Coben ***
Er zijn maar weinig dingen zeker in't leven.
Coben's boeken zijn in sneltreinvaart weglezend en serveren spanning met een fileermesje, Nick Cave is god en Bart de Wever het levende bewijs dat god niet bestaat.
Om er maar enkele te noemen.
Hotel World - Ali Smith
Met de regelmaat van een gedeeltelijke zonsverduistering kom ik een boek tegen waarin ik echt niet voorbij de, voor mij magische, vijftigste bladzijde geraak.
Tales of the City - Amistead Maupin
Blijkbaar zijn er dit jaar veel gedeeltelijke zonsverduisteringen.
How to be good - Nick Hornby ***
Een vrouw is haar man moe, want hij is een continu op alles en tegen iedereen fulminerende etter... , maar ja, er zijn de kinderen, dus ze verdraagt hem wel.
Tot hij zijn goeroe tegenkomt die hem leert Goed te zijn: geld en spullen weggeven, daklozen in huis nemen, en meer van dergelijke dingen die elk apart wel eens door één van ons ééns per jaar in zijn hoofd haalt.
Hornby gaat hiermee tot het uiterste, en alhoewel hij hier niet op zijn best is, en soms iets te beleerderig overkomt, blijft het een mooi boek als tussendoortje.
Slam - Nick Hornby ***
Hornby loodst je binnen in de door koningen angst en twijfel geregeerde wereld van een skate-gekke tienerzoon van een tienermoeder soon to become tienervader.
Spijtig sleept Hornby in mijn achterhoofd rond met het *****-High Fidelity, en komt ie nooit meer in die buurt, of... een auteur wiens boeken altijd de moeite zijn, maar lees ze niet te snel achter elkaar, want zijn fijne stempel is soms wel heel herkenbaar.
zaterdag 6 september 2008
Tomorrow in the papers
Tonight on TV
Delicatessen, ik herinner me nog dat ik serieus onder de indruk was toen ik hem jaaaaren geleden gezien heb in't brussels filmmuseum, dit clipje verklaart al een beetje waarom, morgen weet ik weer helemaal waarom:
En nu we toch bezig zijn, vorig seizoen heeft Vijf-TV eventjes Weeds uitgezonden, om er ergens halverwege het eerste seizoen mee te stoppen.. terwijl het toch zo'n serie was waarbij ik besefte dat ik nog niet te oud ben om te leren waar de naam Pearl Jam vandaan komt, of dat bananen niet enkel de vrouw ten goede kunnen komen...
En nu we toch bezig zijn, gewoon een knap filmpje van een paar mensen die door veel te lopen, te klimmen en foto's te nemen, tonen hoe je op eigen houtje de indrukwekkende beginscene van Saving Private Ryan kan naspelen.
Delicatessen, ik herinner me nog dat ik serieus onder de indruk was toen ik hem jaaaaren geleden gezien heb in't brussels filmmuseum, dit clipje verklaart al een beetje waarom, morgen weet ik weer helemaal waarom:
En nu we toch bezig zijn, vorig seizoen heeft Vijf-TV eventjes Weeds uitgezonden, om er ergens halverwege het eerste seizoen mee te stoppen.. terwijl het toch zo'n serie was waarbij ik besefte dat ik nog niet te oud ben om te leren waar de naam Pearl Jam vandaan komt, of dat bananen niet enkel de vrouw ten goede kunnen komen...
En nu we toch bezig zijn, gewoon een knap filmpje van een paar mensen die door veel te lopen, te klimmen en foto's te nemen, tonen hoe je op eigen houtje de indrukwekkende beginscene van Saving Private Ryan kan naspelen.
Meer: Standaardgasten
woensdag 3 september 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)