De goeie oude tijd...

De bewapende konvooien zijn ook niet meer wat ze geweest zijn.
Tussen twee politiejeeps in rijden 2 microbusjes en 3 taxi's in een ijltempo tussen het andere verkeer door van Aswan naar Luxor, met haltes aan de tempels van Kom Ombo (bwa) en Edfu (ja).
Terwijl ik verwacht had dat we in een lange karavaan van vrachtwagens, bussen en auto's door de woestijn zouden trekken, bewaakt door tientallen zwaar bewapende militairen, behoedzaam rijdend, een verkenner vooruit sturend om te zien of er geen roversbende verschuilt ligt achter elke volgende duin!

Luxor!
Vijf dagen blijf ik hier, voldoende om de eerste twee dagen een vakantie in mijn vakantie in te bouwen, ik lig tot 11 uur in mijn bed, slenter van bankje naar terras naar mijn bed, hang, lees...

Maar dan, vandaag, stort ik me weer in het toeristische strijdgewoel, en bezoek ik de tempels van Karnak: waarlijk imposant, ik ben voor de eerste keer echt onder de indruk van een oude ruine...

Nog meer onder de indruk ben ik als ik hier in Luxor, voor de eerste keer in egypte, een winkeltje vindt waar er prijzen op de producten staan!! Ik ga er sindsdien elke dag even heen!
Ik ben er immers pas in Aswan achter gekomen dat je niet enkel moet onderhandelen over de prijs van souvenirs, maar ook over die van bijvoorbeeld een fles water van een anderhalve liter... die prijs kan immers varieren van 3 tot 10 pound, die van een blikje cola van 2 tot 6.
En als ik het allemaal goed begrijp zijn die 3 en 2 pound nog steeds toeristenprijzen, en betalen de aswanezen en anderen nog minder... (nootje: 8 pound = 1 euro)

Lang geleden is Michael Jackson eens komen optreden in Belgie, en wel op de weide van Werchter, een journalist van het Belang stak doen een beetje de draak met een Michael-fan die wanhopig op zoek was naar een vuilbak op de weide...
Ik herinner me nog dat ik toen toch ook even met die arme jongen moest lachen, afval gooiden we toen nog allemaal gewoon op de geweide festivalweidegrond.

De link?
Ik voel me hier al tien dagen die Michael-fan, rondzeulend met lege blikken, flessen en allerhande ander afval... terwijl iedereen hier alles gewoon op straat of in de Nijl gooit.

Slapstick-moment van de dag: een amerikaans meisje probeert aan haar pas gewonnen lokaal vakantieliefje uit te leggen hoe hij haar moet e-mailen als ze terug is gekeerd naar haar verre thuisland... de vertwijfeling in zijn aangezicht zie je gewoon met piramidiale stappen toenemen, terwijl zij gedurende het uur dat ik naast ze zit geduldig alles opnieuw van de eerste stap aan het uitleggen is, af en toe er een geruststellende "don't worry, you'll get the hang of it" tussenwerpend.

Kort samengevat: de afgelopen dagen is er niet veel gebeurd :-)
En later volgt er nog meer van dat!
U kijkt er waarschijnlijk al naar uit, zoals ik uitkijk naar mijn zestien uur durende nachtelijke busrit van overmorgen!

Tot dan
D

P.S. Kan iemand eens opzoeken of er nergens een officiele instantie bestaat die het uitbaten van een Irish Pub die enkel Heineken en Stella verkoopt bestraft middels het kielhalen onder een van die vijf verdiepingen tellende cruiseschepen?