Half tien, het is al even donker, en ik kom aan op het Ramses-station van Cairo.
Ik ben eigenlijk een half uur te vroeg, maar ik ben blijkbaar niet de enige, perron 8 is gevuld met Egyptenaren, die allemaal enorm veel koffers, dozen en bumpers bijhebben.
Ik raak voor de eerste keer in een gesprek dat me geen geld kost... en gelukkig maar, want Mohamed (waar blijven ze die namen halen?) blijkt bijzonder handig als iets voor tienen de eerste trein binnenboemelt...
Ik heb mijn opgeluchtte ademhaling nog maar net uitgeademd (het ziet er een fijn luxueus treintje uit) als hij me meldt dat dit de onze niet is, maar wel de luxe-slaaptrein die bestemd is voor de toeristen.
Als iets na tienen de volgende het station aankomt hou ik even mijn adem in: de wagons schommelen binnen, de luiken hangen half los, ramen zijn er gewoon niet, sommige zetels staan serieus scheef... maar dit blijkt dan weer de trein voor de armere egyptenaar te zijn.
Iets later verhuist iedereen even van perron 8 naar 10 en terug door een verkeerde aankondiging van de omroeper, maar om iets na half elf komt dan toch eigenlijk ons toch wel goed uitziend treintje binnengereden. Veel beenruimte, zetels die ver achteruitgaan zonder iemand te storen en (weliswaar iets de kille) airco... op deze trein hou ik het wel 12 uur vol :-).
Maar als het bij ons kan dat treinen van 1 uur soms een vertraging van een klein half uurtje oplopen, dan is het theoretisch niet ondenkbaar dat een traject van 12 uur soms uitloopt tot eentje van... ... ja hoor, 17 uur later tuffen we op het gemakste Aswan binnen, waar een hitte van bijna 40 graden me verwelkomt... of beter: mem geholpen door zeventien uur airco en gebrekkige slaap, met ongezien enthousiasme tegen de vlakte mept.
De rest van de dag ben ik geen mens meer, en ik kruip dan ook om 21 uur in mijn bed.
D
P.S. hieronder ook enkele eerste in de rapte geselecteerde foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten