Als de dag van gisteren meen ik me te herinneren dat ik als 5-jarige uren kon staren naar een onder de stralende winterzon smeltende sneeuwbal... dat ik als 10-jarige de hele buurt van insecten bevrijdde door ze allemaal op een blok isomo te piercen middels uit moeders naaimachine gestolen spelden met gekleurde kopjes... dat ik als 13-jarige een schriftje had waarin ik 2 tot de honderden machten zelf (manueel!) uitrekende in een tijd dat het hoogst denkbare getal werd samengesteld uit de 10 cijfers van mijn rekenmachine... dat ik als 15-jarige de kwadraatsformule trachtte te achterhalen van de hyperbool die de meest perfecte borsten zou beschrijven... dat ik ooit als 20-jarige de euvele moed opvatte om eigenhandig op zoek te gaan naar een bewijs van de toen al sinds 1637 onbewezen
Stelling van Format, die zegt dat er geen niet-nulle oplossing bestaat voor de vergelijking X³+Y³=Z³, waarbij (en dat wisten jullie natuurlijk wel) de "³" door elk ander natuurlijk getal vervangen mag worden, en ik was nochtans op de goede weg, tot de nobele onbekende
Andrew Wiles me voor bleek te zijn!
Het directe logische verband is mij nog niet helemaal duidelijk, maar toch denk ik telkens opnieuw aan al die dingen en meer als ik iets lees over de jaarlijke
Ig Nobel-prijzen.
Ik kan trouwens op zoek naar een nieuwe interne ironie-meter, aangezien de vorige de geest gaf bij het lezen dat onze eigenste Lernout en Hauspie in 2002 de
Ig Nobel-prijs voor economie hebben gewonnen: omdat ze het concept van de
Imaginary Numbers hebben geïntroduceerd in de zakenwereld!
Winnaars in 2007 zijn onder andere
- het onderzoek "Sword Swallowing and Its Side Effects",
- de professor die aantoonde dat ratten geen onderscheid kunnen maken tussen iemand die achterwaarts Japans of iemand die achterwaarts Nederlands spreekt,
- het amerikaanse leger dat een homo-bom heeft proberen te ontwikkelen,
- de ontdekking dat Viagra hamsters van hun jetlag afhelpt,
- en de uitvinder van uit koeienmest geproduceerde vanille-ijsjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten