De volgende dagen verlopen eigenlijk volgens eenzelfde stramien.
Het in de prijs inbegrepen ontbijt sla ik over (oud wit brood, confituur en wakke cornflakes), waarna ik een kleinigheid koop in de plaatselijke supermarkt, en een dagticketje voor de metro. De metro is hier voor de occasionele reiziger trouwens serieus duur: het goedkoopste enkel ticketje kost een slordige 5,75 euro! Gelukkig ben ik van plan serieus over en weer te trekken, dus ik koop me een dagticket aan 7,50 euro, waar ik toch telkens minstens een zestal ritten uithaal...
Nog iets dat me in de metro (en aan de douane op de terugweg) opviel is dat er een speciaal uniform is voor de vrouwelijke islamitische bedienden: een uniform met bijpassende hoofddoek...
En ik had toch niet dadelijk de indruk dat iemand zich daardoor onveiliger of bedreigd voelde.
Als ik dit keer één ding goed heb voorbereid is het wel mijn zoektocht naar de beste tweedehandsboekenwinkeltjes... dat zijn dan ook de plekken waar ik het grootste gedeelte van mijn voormiddagen doorbreng, een mens moet iets doen nietwaar.
In tegenstelling tot de prijs van een metro-ticket zijn de prijzen van de grote Londense musea onverwacht laag, om niet te zeggen gratis!
De namiddagen breng ik dan ook cultureel verantwoord door in uren opslorpende plekken als het Tate Britain, het Tate Modern, de National Gallery, het Natural History Museum en het British Museum.
Maar die Britten zijn natuurlijk ook niet achterlijk, ook in Londen gaat enkel de zon voor niets op. En dus staan er overal grote glazen bakken die je aansporen tot een vrije gift van 5 euro, en is het onmogelijk om buiten te geraken zonder te passeren via een museumshop vol souvenirs die zich opvallend vaak tot kinderen richten.
Maar dit alles is natuurlijk geen probleem voor mensen zonder geweten of kinderen, de museums in Londen zijn wat mij betreft dus gratis!
Na het avondeten doen de te kille avonden me in de Prince Charles Cinema belanden, een kleine (één zaal) cinema met een bizar lage (6,45euro) inkom. Bizar, omdat hij toch héél centraal gelegen is, omringd is door andere cinema's waar de gemiddelde inkom 14 euro bedraagt, en er toch ook nieuwe films spelen zoals bv Rob Zombie's van meer bloed en borsten voorziene remake van Halloween.
In die cinema beland ik, samen met de rest van de zaal, trouwens ook in mijn eerste Candid Camera moment! Nu ja, echt spannend was het allemaal niet, tijdens de reclame (die hier trouwens een rating meekrijgt) hielden de makers van het Channel 4 programma Balls of Steel bordjes voor de projector waardoor er intelligente boodschappen als "You are all twats" op het scherm verschenen... het animo van het publiek was echter niet echt om naar huis te schrijven, ik betwijfel dan ook of het feit dat ik mijn handtekening nergens onder een "ok for tv" heb moeten zetten grote invloed zal hebben op mijn toekomstige carrière als TV-personality.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten