donderdag 20 december 2007
zaterdag 8 december 2007
Declare Independence
Tijdens een laatste stuiptrekking is Bart de Wever erin geslaagd Björk voor zijn kar te spannen.
En hoe!!
Hijs die vlag!!
En, for old times sake, toch ook nog even deze:
En hoe!!
Hijs die vlag!!
En, for old times sake, toch ook nog even deze:
dinsdag 4 december 2007
3 Boeken
- What is the What - Dave Eggers *****
What is the What is de door Eggers in romanvorm gegoten autobiografie van Valentino Achak Deng. Eén van de miljoenen Soedanese vluchtelingen waarvan we hier eigenlijk nooit iets horen, omdat de plaatselijke burgeroorlog te weinig mediageniek, te ingewikkeld en te weinig zwart/wit is voor onze media.
De manier waarop Eggers dit verhaal vertelt is fenomenaal, emotioneel, episch... hij schetst een doordringend beeld van het leven in oorlogsgebied, zonder te vervallen in pure kommer en kwel, de dood en gruweldaden worden doorkruist met de ontluikende puberteitsperikelen van een jongen die door zijn ervaringen ouder is dan de meeste van ons.
Lezen!
- House of Meetings - Martin Amis
- K-Pax - Gene Brewer ***
Nope, dit keer zit er niet ongelooflijk meer in het boek
Nope bis, dat is ook eigenlijk niet nodig
Yip bis, dat resulteert in een mooie drie sterren vermelding
vrijdag 30 november 2007
woensdag 28 november 2007
No More: Mind the Gap
Nieuws van de dag is toch wel het ontslag van die vriendelijk gestemde mevrouw die me er in Londen tot vervelens toe op attent maakte dat ik de Gap moest Minden.
Op haar site had ze immers enkele "alternatieve waarschuwingen" gezet, à la
Nu ik toch bezig ben, onlangs las ik dat men eraan denkt ook in Hasselt te beginnen met het plaatsen van camera's op strategische plaatsen.
Volgens mij zijn ze ook in Londen zo ooit begonnen, maar nu wordt je er overal aan herinnerd dat CCTV is watching you! Ok, je bent gewaarschuwd, en zelfs in vriendelijke geruststellende bewoordingen (het is voor UW veiligheid!), maar toch... ook op de vijfde dag bleef ik me nog uiterst bekeken voelen.
Op die vijfde dag stelde ik trouwens nog enkele andere dingen vast:
Als er voor één keer niet in grote letters op straat geschreven stond dat voetgangers zich best aan de stelregel "LOOK TO THE LEFT", "LOOK TO THE RIGHT" oftewel "LOOK BOTH WAYS" houden (en dit meestal ook nog eens voorzien van een dikke pijl, voor de oriëntatie-minderbedeelden onder ons), betrapte ik me erop dat ik bij groen in paniek in alle vier de wind richtingen begon te kijken en de straat niet over geraakte...
Op haar site had ze immers enkele "alternatieve waarschuwingen" gezet, à la
- "Would the passenger in the red shirt pretending to read a paper, but is actually staring at that woman's chest, please stop. You are not fooling anyone. You filthy pervert"
- "Would passengers filling in answers on the Sudokus please accept that they're just crosswords for the unimaginative and are not in any way more impressive just because they contain numbers"
- "Do not drop litter on the train. Please use the tramps provided"
Nu ik toch bezig ben, onlangs las ik dat men eraan denkt ook in Hasselt te beginnen met het plaatsen van camera's op strategische plaatsen.
Volgens mij zijn ze ook in Londen zo ooit begonnen, maar nu wordt je er overal aan herinnerd dat CCTV is watching you! Ok, je bent gewaarschuwd, en zelfs in vriendelijke geruststellende bewoordingen (het is voor UW veiligheid!), maar toch... ook op de vijfde dag bleef ik me nog uiterst bekeken voelen.
Op die vijfde dag stelde ik trouwens nog enkele andere dingen vast:
Als er voor één keer niet in grote letters op straat geschreven stond dat voetgangers zich best aan de stelregel "LOOK TO THE LEFT", "LOOK TO THE RIGHT" oftewel "LOOK BOTH WAYS" houden (en dit meestal ook nog eens voorzien van een dikke pijl, voor de oriëntatie-minderbedeelden onder ons), betrapte ik me erop dat ik bij groen in paniek in alle vier de wind richtingen begon te kijken en de straat niet over geraakte...
vrijdag 16 november 2007
Penisland
Eerste hoofstuk in de cursus "Hoe kies ik een aantrekkelijke domeinnaam":
www.penisland.net
Het land dat altijd kleiner lijkt dan op de kaart?
www.therapistfinder.com
Zoekertje?
www.speedofart.com
Zwembroekscheet?
www.whorepresents.com
Kerstcadeau-idee?
www.expertsexchange.com/
Het andere geslacht...
www.molestationnursery.com/
Kindergarten *****
www.penisland.net
Het land dat altijd kleiner lijkt dan op de kaart?
www.therapistfinder.com
Zoekertje?
www.speedofart.com
Zwembroekscheet?
www.whorepresents.com
Kerstcadeau-idee?
www.expertsexchange.com/
Het andere geslacht...
www.molestationnursery.com/
Kindergarten *****
Everything's Q.I.
dinsdag 13 november 2007
6 boeken
Een thema!
Niets zo mooi als een thema om een donkere dinsdagavond op te vrolijken!
En nu u daarvan overtuigd bent en begint aan uw zoektocht kan ik rustig beginnen lezen in Dave Eggers van een even duidelijke titel als zijn voorgangers ("A Heartbreaking Work of Staggering Genius" & "You Shall Know Our Velocity") voorziene roman "What is the What" .
Dank u ook.
For One More Day beschrijft namelijk die éne dag die je nog graag zou gehad hebben met een naaste (in dit geval de protagonist's moeder) die plots overleden is, om te zeggen wat je nooit gezegd hebt tijdens zijn/haar leven hebt verteld. Mooi, maar te gelijklopend met zijn betere opvolger, die ik dus jammer genoeg eerder las.
Vlot lezende novelle vermomd als stijloefening.
-> Een verwaarloosde zonder seksuele gevoelens opgegroeide vrouw verkracht haar echtgenoot middels haar pas aangegroeide penis.
-> Een man wordt wakker met een vagina in zijn knie en wordt verleidt door zijn (mannelijke) dokter.
Fijn vertier.
Hij wordt in zijn reis bijgestaan door zijn vriendin, die in het bezit is van magisch verleidelijke oren, een als schaap verkleede oude man, en zijn vriend The Rat.
Absolute must als kennismaken met Haruki, die ik na elk gelezen boek iets heiliger zou willen verklaren.
Niets zo mooi als een thema om een donkere dinsdagavond op te vrolijken!
En nu u daarvan overtuigd bent en begint aan uw zoektocht kan ik rustig beginnen lezen in Dave Eggers van een even duidelijke titel als zijn voorgangers ("A Heartbreaking Work of Staggering Genius" & "You Shall Know Our Velocity") voorziene roman "What is the What" .
Dank u ook.
- The Penelopiad - Margaret Atwood ***
- Microserfs - Douglas Coupland ****
- For one more day - Mitch Albom ***
For One More Day beschrijft namelijk die éne dag die je nog graag zou gehad hebben met een naaste (in dit geval de protagonist's moeder) die plots overleden is, om te zeggen wat je nooit gezegd hebt tijdens zijn/haar leven hebt verteld. Mooi, maar te gelijklopend met zijn betere opvolger, die ik dus jammer genoeg eerder las.
- Foe - J. M. Coetzee ***
Vlot lezende novelle vermomd als stijloefening.
- Cock and Bull - Will Self ***
-> Een verwaarloosde zonder seksuele gevoelens opgegroeide vrouw verkracht haar echtgenoot middels haar pas aangegroeide penis.
-> Een man wordt wakker met een vagina in zijn knie en wordt verleidt door zijn (mannelijke) dokter.
Fijn vertier.
- The Wild Sheep Chase - Haruki Murakami ****
Hij wordt in zijn reis bijgestaan door zijn vriendin, die in het bezit is van magisch verleidelijke oren, een als schaap verkleede oude man, en zijn vriend The Rat.
Absolute must als kennismaken met Haruki, die ik na elk gelezen boek iets heiliger zou willen verklaren.
zaterdag 10 november 2007
zondag 4 november 2007
Day by Day
De volgende dagen verlopen eigenlijk volgens eenzelfde stramien.
Het in de prijs inbegrepen ontbijt sla ik over (oud wit brood, confituur en wakke cornflakes), waarna ik een kleinigheid koop in de plaatselijke supermarkt, en een dagticketje voor de metro. De metro is hier voor de occasionele reiziger trouwens serieus duur: het goedkoopste enkel ticketje kost een slordige 5,75 euro! Gelukkig ben ik van plan serieus over en weer te trekken, dus ik koop me een dagticket aan 7,50 euro, waar ik toch telkens minstens een zestal ritten uithaal...
Nog iets dat me in de metro (en aan de douane op de terugweg) opviel is dat er een speciaal uniform is voor de vrouwelijke islamitische bedienden: een uniform met bijpassende hoofddoek...
En ik had toch niet dadelijk de indruk dat iemand zich daardoor onveiliger of bedreigd voelde.
Als ik dit keer één ding goed heb voorbereid is het wel mijn zoektocht naar de beste tweedehandsboekenwinkeltjes... dat zijn dan ook de plekken waar ik het grootste gedeelte van mijn voormiddagen doorbreng, een mens moet iets doen nietwaar.
In tegenstelling tot de prijs van een metro-ticket zijn de prijzen van de grote Londense musea onverwacht laag, om niet te zeggen gratis!
De namiddagen breng ik dan ook cultureel verantwoord door in uren opslorpende plekken als het Tate Britain, het Tate Modern, de National Gallery, het Natural History Museum en het British Museum.
Maar die Britten zijn natuurlijk ook niet achterlijk, ook in Londen gaat enkel de zon voor niets op. En dus staan er overal grote glazen bakken die je aansporen tot een vrije gift van 5 euro, en is het onmogelijk om buiten te geraken zonder te passeren via een museumshop vol souvenirs die zich opvallend vaak tot kinderen richten.
Maar dit alles is natuurlijk geen probleem voor mensen zonder geweten of kinderen, de museums in Londen zijn wat mij betreft dus gratis!
Na het avondeten doen de te kille avonden me in de Prince Charles Cinema belanden, een kleine (één zaal) cinema met een bizar lage (6,45euro) inkom. Bizar, omdat hij toch héél centraal gelegen is, omringd is door andere cinema's waar de gemiddelde inkom 14 euro bedraagt, en er toch ook nieuwe films spelen zoals bv Rob Zombie's van meer bloed en borsten voorziene remake van Halloween.
In die cinema beland ik, samen met de rest van de zaal, trouwens ook in mijn eerste Candid Camera moment! Nu ja, echt spannend was het allemaal niet, tijdens de reclame (die hier trouwens een rating meekrijgt) hielden de makers van het Channel 4 programma Balls of Steel bordjes voor de projector waardoor er intelligente boodschappen als "You are all twats" op het scherm verschenen... het animo van het publiek was echter niet echt om naar huis te schrijven, ik betwijfel dan ook of het feit dat ik mijn handtekening nergens onder een "ok for tv" heb moeten zetten grote invloed zal hebben op mijn toekomstige carrière als TV-personality.
Het in de prijs inbegrepen ontbijt sla ik over (oud wit brood, confituur en wakke cornflakes), waarna ik een kleinigheid koop in de plaatselijke supermarkt, en een dagticketje voor de metro. De metro is hier voor de occasionele reiziger trouwens serieus duur: het goedkoopste enkel ticketje kost een slordige 5,75 euro! Gelukkig ben ik van plan serieus over en weer te trekken, dus ik koop me een dagticket aan 7,50 euro, waar ik toch telkens minstens een zestal ritten uithaal...
Nog iets dat me in de metro (en aan de douane op de terugweg) opviel is dat er een speciaal uniform is voor de vrouwelijke islamitische bedienden: een uniform met bijpassende hoofddoek...
En ik had toch niet dadelijk de indruk dat iemand zich daardoor onveiliger of bedreigd voelde.
Als ik dit keer één ding goed heb voorbereid is het wel mijn zoektocht naar de beste tweedehandsboekenwinkeltjes... dat zijn dan ook de plekken waar ik het grootste gedeelte van mijn voormiddagen doorbreng, een mens moet iets doen nietwaar.
In tegenstelling tot de prijs van een metro-ticket zijn de prijzen van de grote Londense musea onverwacht laag, om niet te zeggen gratis!
De namiddagen breng ik dan ook cultureel verantwoord door in uren opslorpende plekken als het Tate Britain, het Tate Modern, de National Gallery, het Natural History Museum en het British Museum.
Maar die Britten zijn natuurlijk ook niet achterlijk, ook in Londen gaat enkel de zon voor niets op. En dus staan er overal grote glazen bakken die je aansporen tot een vrije gift van 5 euro, en is het onmogelijk om buiten te geraken zonder te passeren via een museumshop vol souvenirs die zich opvallend vaak tot kinderen richten.
Maar dit alles is natuurlijk geen probleem voor mensen zonder geweten of kinderen, de museums in Londen zijn wat mij betreft dus gratis!
Na het avondeten doen de te kille avonden me in de Prince Charles Cinema belanden, een kleine (één zaal) cinema met een bizar lage (6,45euro) inkom. Bizar, omdat hij toch héél centraal gelegen is, omringd is door andere cinema's waar de gemiddelde inkom 14 euro bedraagt, en er toch ook nieuwe films spelen zoals bv Rob Zombie's van meer bloed en borsten voorziene remake van Halloween.
In die cinema beland ik, samen met de rest van de zaal, trouwens ook in mijn eerste Candid Camera moment! Nu ja, echt spannend was het allemaal niet, tijdens de reclame (die hier trouwens een rating meekrijgt) hielden de makers van het Channel 4 programma Balls of Steel bordjes voor de projector waardoor er intelligente boodschappen als "You are all twats" op het scherm verschenen... het animo van het publiek was echter niet echt om naar huis te schrijven, ik betwijfel dan ook of het feit dat ik mijn handtekening nergens onder een "ok for tv" heb moeten zetten grote invloed zal hebben op mijn toekomstige carrière als TV-personality.
vrijdag 2 november 2007
Mind The Gap
Terwijl de grote meerderheid der Vlamingen zich klaarmaakt om een bezoekje aan't kerkhof te brengen, wandel ik - toevallig samen met nog een andere rugzakker - te Hasselt een bijna verlaten station binnen. De trein heb ik dan ook volledig voor mezelf, waardoor ik toch al vroeg overvallen wordt door een gevoel van op-reis-zijn. De normaal gezien obligate mp3-speler en boek blijven dan ook opgeborgen... nog even genieten van de stilte voor ik straks aankom in het 8 miljoen zielen tellende Londen.
Gelukkig ben ik deze ochtend op tijd vertrokken, want aangekomen op Brussel-Zuid leer ik meteen dat reizen met de Eurostar meer weg heeft van een vliegreis dan van mijn dagdagelijkse gependel: minstens een half uur op voorhand inchecken, paspoortcontroles, metaaldetectoren, ...
Enkele uren later behoor ik tot de paar duizenden laatste Eurostar-reizigers die aankomen in London Waterloo (vanaf 14 november wordt dit station gesloten), haal ik mijn eerste Engelse ponden uit de Cash Withdrawel machine, en zoek ik me een weg naar de metro, die door de inboorlingen ook wel eens The Tube genoemd wordt.
Tijdens mijn eerste rit met the Tube valt het me dadelijk, en niet voor de laatste keer, op dat alles hier goed tot perfect geregeld is: je moet nooit zoeken naar een bordje voor een aansluitend traject of uitgang, op de (soms ellenhoge) roltrappen hangt om de paar meter een bordje met "Stand on the right", naast elke metrodeur vertelt een bordje dat hier de noodrem hangt (of dat ze aan de overkant hangt als er hier toevallig geen hangt), de gangen en metrostellen zijn continu gevuld met heldere en (vooral opvallend) verstaanbare stemmen die je zeggen waar je bent, waar je heen moet, dat je "The Gap" moet "Minden", moet oppassen met de deuren, en dat er op dit moment "good services" zijn op het hele netwerk...
Zonder enig probleem vind ik dan ook mijn hostel, dat een hotel blijkt te zijn, èn zich op een steenworp van Notting Hill bevind... een mooie eerste wandeling dient zich aan, want alles is zo vlot gegaan dat ik nog twee uur op overschot heb voor ik kan inchecken. Drie uur later kom ik terug, trotse bezitter van mijn eerste Britse aankopen: drie boeken!
Het hotel heeft zichzelf toch enige hostel-allures aangemeten door de kamers van de vierde verdieping te vullen met twee stapelbedden. Dat moet eigenlijk zijn: dè kamer op de vierde verdieping, want alle andere kamers op het vierde zijn afgebroken...
De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik wist dat hier werken aan de gang waren (daardoor is het bed spotgoedkoop), maar niet dat die werken in de kamer naast de mijne plaatsvonden...
Als ik dus zeg dat ik sliep in een propere verzorgde kamer, moet u zich daar de mate van properheid bij voorstellen die mogelijk is in een kamer die naast een bouwwerf ligt. En hetzelfde geldt trouwens voor het toilet en de douche iets verder in de gang.
En o ja, had ik al gezegd dat er geen lift was? En dat ik op't vierde zat? En dat ernaast geverbouwd werd? Daar kan een kamer in Mongkok niet tegenop ;o)!
Na alles in stilte uitgepakt te hebben, ondanks de Militia geluiden ligt hier iemand te slapen, vertrek ik richting eerste bestemming... de plek die als eerste vermeldt staat op het lijstje van elke toerist die voor de eerste keer in Londen aankomt: de afdeling Mathematics op de tweede verdieping van The Museum of Science!
Een Möbius-band die veranderd in een Paradromische Ring! De morfologisering van koffiekopje naar trouwring! Tetrahedronen en Dodecahedronen! Uit Meccano geconstrueerde apparaten die bepaalde integalen kunnen berekenen!
Sorry...
De eerste avond breng ik al slenterend door in het uitgaanscentrum dat wordt gevormd door the West End, China Town en Soho.
Proevend van de in elkaar overlopende geuren van de overvloedig aanwezige chinese, indische, pakistaanse, thaise en japanse restaurants.
Proevend van een maaltijd die bereidt werd in één van die overvloedig aanwezige chinese, indische, pakistaanse, thaise en japanse restaurants.
Daarna nog wat geslenter in de drukte (het zijn hier nochtans geen verlofdagen, dat belooft voor't weekend)... en dan richting hotel, waar mijn kamergenoten al allemaal onder zeil liggen. Mijn drie kamergenoten waarmee ik trouwens, tijdens de hele vijf dagen van mijn verblijf, twee woorden wissel (in totaal!). Ze slapen altijd als ik thuiskom, en zijn al vertrokken als ik opsta...
Nu, waarom iedereen al weg is voor 8u begreep ik al na de eerste ochtend: als ik om 8:05 richting douches trek, dan doe ik dat temidden een erehaag die gevormd wordt door de 30 bouwvakkers die bij elkaar getroept staan op de overloop en de trap richting properdere douches op't derde verdiep.
Gelukkig ben ik deze ochtend op tijd vertrokken, want aangekomen op Brussel-Zuid leer ik meteen dat reizen met de Eurostar meer weg heeft van een vliegreis dan van mijn dagdagelijkse gependel: minstens een half uur op voorhand inchecken, paspoortcontroles, metaaldetectoren, ...
Enkele uren later behoor ik tot de paar duizenden laatste Eurostar-reizigers die aankomen in London Waterloo (vanaf 14 november wordt dit station gesloten), haal ik mijn eerste Engelse ponden uit de Cash Withdrawel machine, en zoek ik me een weg naar de metro, die door de inboorlingen ook wel eens The Tube genoemd wordt.
Tijdens mijn eerste rit met the Tube valt het me dadelijk, en niet voor de laatste keer, op dat alles hier goed tot perfect geregeld is: je moet nooit zoeken naar een bordje voor een aansluitend traject of uitgang, op de (soms ellenhoge) roltrappen hangt om de paar meter een bordje met "Stand on the right", naast elke metrodeur vertelt een bordje dat hier de noodrem hangt (of dat ze aan de overkant hangt als er hier toevallig geen hangt), de gangen en metrostellen zijn continu gevuld met heldere en (vooral opvallend) verstaanbare stemmen die je zeggen waar je bent, waar je heen moet, dat je "The Gap" moet "Minden", moet oppassen met de deuren, en dat er op dit moment "good services" zijn op het hele netwerk...
Zonder enig probleem vind ik dan ook mijn hostel, dat een hotel blijkt te zijn, èn zich op een steenworp van Notting Hill bevind... een mooie eerste wandeling dient zich aan, want alles is zo vlot gegaan dat ik nog twee uur op overschot heb voor ik kan inchecken. Drie uur later kom ik terug, trotse bezitter van mijn eerste Britse aankopen: drie boeken!
Het hotel heeft zichzelf toch enige hostel-allures aangemeten door de kamers van de vierde verdieping te vullen met twee stapelbedden. Dat moet eigenlijk zijn: dè kamer op de vierde verdieping, want alle andere kamers op het vierde zijn afgebroken...
De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik wist dat hier werken aan de gang waren (daardoor is het bed spotgoedkoop), maar niet dat die werken in de kamer naast de mijne plaatsvonden...
Als ik dus zeg dat ik sliep in een propere verzorgde kamer, moet u zich daar de mate van properheid bij voorstellen die mogelijk is in een kamer die naast een bouwwerf ligt. En hetzelfde geldt trouwens voor het toilet en de douche iets verder in de gang.
En o ja, had ik al gezegd dat er geen lift was? En dat ik op't vierde zat? En dat ernaast geverbouwd werd? Daar kan een kamer in Mongkok niet tegenop ;o)!
Na alles in stilte uitgepakt te hebben, ondanks de Militia geluiden ligt hier iemand te slapen, vertrek ik richting eerste bestemming... de plek die als eerste vermeldt staat op het lijstje van elke toerist die voor de eerste keer in Londen aankomt: de afdeling Mathematics op de tweede verdieping van The Museum of Science!
Een Möbius-band die veranderd in een Paradromische Ring! De morfologisering van koffiekopje naar trouwring! Tetrahedronen en Dodecahedronen! Uit Meccano geconstrueerde apparaten die bepaalde integalen kunnen berekenen!
Sorry...
De eerste avond breng ik al slenterend door in het uitgaanscentrum dat wordt gevormd door the West End, China Town en Soho.
Proevend van de in elkaar overlopende geuren van de overvloedig aanwezige chinese, indische, pakistaanse, thaise en japanse restaurants.
Proevend van een maaltijd die bereidt werd in één van die overvloedig aanwezige chinese, indische, pakistaanse, thaise en japanse restaurants.
Daarna nog wat geslenter in de drukte (het zijn hier nochtans geen verlofdagen, dat belooft voor't weekend)... en dan richting hotel, waar mijn kamergenoten al allemaal onder zeil liggen. Mijn drie kamergenoten waarmee ik trouwens, tijdens de hele vijf dagen van mijn verblijf, twee woorden wissel (in totaal!). Ze slapen altijd als ik thuiskom, en zijn al vertrokken als ik opsta...
Nu, waarom iedereen al weg is voor 8u begreep ik al na de eerste ochtend: als ik om 8:05 richting douches trek, dan doe ik dat temidden een erehaag die gevormd wordt door de 30 bouwvakkers die bij elkaar getroept staan op de overloop en de trap richting properdere douches op't derde verdiep.
donderdag 1 november 2007
Pulp Fiction versions
Pulp Fiction: A Fuckin' Short Version
"What does Marcellus Wallace look like?": Typography Version
"What does Marcellus Wallace look like?": Typography Version
woensdag 31 oktober 2007
Ondertussen in belgenland...
... is, dankzij het splinternieuwe
het bereiken van deze pagina voortaan even gemakkelijk als het bereiden van een smakelijke groentenquiche na een bezoekje van SOS Piet.
Slecht nieuws van de week: in dikke krantenkoppen stond op alle voorpagina's te lezen dat 600.000 belgen dit jaar 2 keer hun belastingen zullen moeten betalen!
het bereiken van deze pagina voortaan even gemakkelijk als het bereiden van een smakelijke groentenquiche na een bezoekje van SOS Piet.
Slecht nieuws van de week: in dikke krantenkoppen stond op alle voorpagina's te lezen dat 600.000 belgen dit jaar 2 keer hun belastingen zullen moeten betalen!
Goed nieuws van de week: in kleine lettertjes stond ergens binnen in de krant te lezen dat 600.000 belgen dit jaar 2 keer hun belastingen zullen moeten terugkrijgen!
Qoute van de week: komt van Vlaams Belang partijwoordvoerder Joris Van Hauthem, over Marc Spruyt (de man achter Blokwatch):
"Hij maakte een misselijkmakende karikatuur van onze partij en haar programma en maakte daardoor een karikatuur van zichzelf."
Zie, dat is nu net hetgeen waar ik datzelfde Vlaams Belang altijd al van verdacht: het maken van een misselijkmakende karikatuur van "de" vreemdeling, "de" islam, en zelfs van "de" vlaming, ...
... op die manier een karikatuur van zichzelf makend.
donderdag 25 oktober 2007
Sjef Van Oekel's Discohoek
Nog muziek!
En dat uit een tien jaar oudere doos!
Dankzij de onnavolgbare Dolf Brouwers, die in Sjef Van Oekel's Discohoek bij momenten hilarische dingen uitspookte, reeds.
Wordt het dan toch nog gezellig!
Carl (Kung Fu Fighting) Douglas
Donna Summer
Kevin Coyne
En dat uit een tien jaar oudere doos!
Dankzij de onnavolgbare Dolf Brouwers, die in Sjef Van Oekel's Discohoek bij momenten hilarische dingen uitspookte, reeds.
Wordt het dan toch nog gezellig!
Carl (Kung Fu Fighting) Douglas
Donna Summer
Kevin Coyne
The Tube
De bril van Ad Visser in Top Pop!
Het kapsel van Adam Curry in Countdown!
De snor van Chiel Montagne in Op Volle Toeren!
Het neklapje van Dirk in Diepenbeek!
Maar ook het hippe The Tube werd overdonderd met luide fashion statements waar Martin Luther King's speech bij zou verbleekt zijn...
The Tube werd eigenlijk tussen 1982 en 1987 uitgezonden door het Britse Channel 4, ook gekend van de animatieserie rond het jonge olifantje Babar, maar dat was later...
... eerst was er The Tube, en alhoewel er thuis in die dagen voornamelijk werd afgestemd op de twee BRT's, den Hollander en (wir spielen alle Jahren alle Elvis-filmer, wieder und wieder!) den Duits, meen ik me toch te herinneren dat ik naast Formule 1, Countdown en Top Pop toch ook op min of meer regelmatige tijdstippen (via de RTBF?) live-optredens meepikte van misschien The Cure, Siouxie, The Fall, The Mission en meer van dat moois:
Paula Yates en Echo and the Bunnymen's Killing Moon
Jools Holland en The Smiths' Sheila take a bow
zaterdag 20 oktober 2007
Top 10 greatest singles of the 80s
Eind 1983 kocht ik mijn eerste elpee: Colour by Numbers, van Culture Club.
En u?
Nog anderen kochten toen reeds mooie dingen van bijvoorbeeld Tom Waits, The Triffids, Sonic Youth, Talking Heads en The Ramones... maar ik was op dat moment nog een Joepie- en geen Humo-lezer, in de Joepie staken immers meer posters, en je kreeg er nuttige tips over het leven en hoe ermee om te gaan!
Maar ik was onbewust toch al een beetje hip: Colours By Numbers kwam in 1989 toch nog terecht in de Rolling Stone 100 greatest albums of the 80s!
In 2007 valt Karma Chameleon net naast het lijstje Ukulore Valley's Top 10 greatest singles of the 80s.
P.S. Géén idee in hoeverre het legaal of correct Nederlands is, maar deze nummertjes zijn perfect "downloadbaar".
donderdag 18 oktober 2007
Tips for London?
Terwijl mensen die kiezen voor een pseudoniem als Slenterende Buffel bijna op ontwaken liggen in het verre Chengku, verliezen andere mensen, bijvoorbeeld mensen die als fictief adres een duister en miezerig steegje in Ukulore Valley verkiezen, een half uur van hun leven dankzij crawlsgewijs de schaamte voorbij zwemmende kijkbuisprogramma's die luisteren naar de naam Beauty and the Nerd.
Als een gelukje dat me overkomt tijdens dit ongelukje blijkt het hoofdthema vandaag wiskunde te zijn... hogere wiskunde!
Talloos zijn trouwens de blauwe maandagen waarop ik tijdens mijn wonderjaren bijles gaf in datzelfde onderwerp, en ik me blauw smurfde aan voor de meesten onder u schijnbaar onbenullige dingen als limieten, integralen, tellers die noemers worden aan de andere kant van het "is gelijk aan"-teken, en de onmogelijkheid van delen door nul.
Maar ik kan me niet herinneren dat ik toen ooit een wiskundige redenering heb gehoord waarbij de vraag "Wat is de som van -4 en 5" op zenuwachtige wijze ongeveer als volgt wordt beantwoordt:
- Euh, hoe bedoelt u? Wat -4? Of wacht, 5-4=1, en dan doe ik plus 5, dat is 6!
- Bent u daar zeker van?
- Nog niet, als ik dan 6-2 doe heb ik nog 4, en als we daar dan +5 bijtellen hebben we 7 !
- Dat is jammer genoeg een fout antwoord...
En dan stellen we nu de echte, en eveneens volledig verloren gelopen, vraag: iemand die niet te missen tips heeft voor een citytrip Londen?
Sorry, ik krijg er geen genoeg van:
- Hoeveel is 60% van 100?
- Euhm, als er in de winkel 60% korting is moet je de helft nemen, en daar nog ongeveer 10% vanaf doen.
...waarna ze lang na lang twijfelen haar eerste antwoord (40) toch nog in 60 veranderd, God bestaat toch, en hij kijkt naar VTM op donderdagavond.
Als een gelukje dat me overkomt tijdens dit ongelukje blijkt het hoofdthema vandaag wiskunde te zijn... hogere wiskunde!
Talloos zijn trouwens de blauwe maandagen waarop ik tijdens mijn wonderjaren bijles gaf in datzelfde onderwerp, en ik me blauw smurfde aan voor de meesten onder u schijnbaar onbenullige dingen als limieten, integralen, tellers die noemers worden aan de andere kant van het "is gelijk aan"-teken, en de onmogelijkheid van delen door nul.
Maar ik kan me niet herinneren dat ik toen ooit een wiskundige redenering heb gehoord waarbij de vraag "Wat is de som van -4 en 5" op zenuwachtige wijze ongeveer als volgt wordt beantwoordt:
- Euh, hoe bedoelt u? Wat -4? Of wacht, 5-4=1, en dan doe ik plus 5, dat is 6!
- Bent u daar zeker van?
- Nog niet, als ik dan 6-2 doe heb ik nog 4, en als we daar dan +5 bijtellen hebben we 7 !
- Dat is jammer genoeg een fout antwoord...
En dan stellen we nu de echte, en eveneens volledig verloren gelopen, vraag: iemand die niet te missen tips heeft voor een citytrip Londen?
Sorry, ik krijg er geen genoeg van:
- Hoeveel is 60% van 100?
- Euhm, als er in de winkel 60% korting is moet je de helft nemen, en daar nog ongeveer 10% vanaf doen.
...waarna ze lang na lang twijfelen haar eerste antwoord (40) toch nog in 60 veranderd, God bestaat toch, en hij kijkt naar VTM op donderdagavond.
maandag 15 oktober 2007
Balle in mij buik
O, dan krijg ik ballen in me buik
Grote warme, natte, lekke ballen
O, dan krijg ik ballen in me buik
Van die dingen krijg ik ballen in me buik
Meer Koot en Bie
Grote warme, natte, lekke ballen
O, dan krijg ik ballen in me buik
Van die dingen krijg ik ballen in me buik
Meer Koot en Bie
zaterdag 13 oktober 2007
Vijf boeken
Soms lees je een boek waarvan je verlangt dat het zichzelf, al gelezen wordend, eigenbladerig verderschrijft, omdat elke laatste bladzijde er één te veel zou zijn...
Zo'n boek kom je (gelukkig? jammer genoeg?) maar af en toe tegen, in mijn lijstje stonden er 20, sinds mijn vorige post zijn dat er 21, en ik kan u nu reeds verklappen dat deze daar niets aan heeft veranderd:
Maar wat begint als een vrolijk en gevat relaas van de voorbereidingen, rollercoastert ver weg van het oorspronkelijke verwachtingspatroon, om te ontaarden in een wilde schokkende finale...
Of: hoe een Douglas Coupland snel kan omslaan in een Stephen King.
Een moderne fabel over dromen die je ondertussen ook nog eens aan't denken zet.
Noot aan mezelf: A Wild Sheep Chase van Murakami gaat over een man die op zoek gaat naar het schaap waar hij een foto van heeft gevonden, kwestie van in het genre "het is de reis die telt, niet de bestemming" te blijven.
Klinkt misschien nogal melig, maar Yoshimoto verpakt alles in een mooi verhaal met kleine magisch realitische hoekjes...
Als het u lukt, mag u ook denken aan Murakami's Norwegian Wood.
Noot aan mezelf: net A Wild Sheep Chase van Murakami besteld bij Play!
Een boek waar ik al een paar jaar op zoek was... en dat dan uiteindelijk zo tegenvalt dat ik het na een goei 100 bladzijden terzijde gelegd heb.
Op zich wel een goed boek, maar van de eerste dik 300 toch wel mooi geschreven bladzijden had ze gerust een stapeltje in haar electronische prullenbak kunnen laten verdwijnen omdat ze niets aan het verhaal toevoegen en enkel "mooi" zijn.
Gelukkig telde Special Topics, dat trouwens best te vergelijken valt met Tartt's Secret History (studente wordt opgenomen in een select gezelschap dat te maken krijgt met een onverwachte moord/dood), daarna nog genoeg bladzijden om de moeite waard te blijken...
Echt alleen lezen als ge echt te veel tijd hebt.
Zo'n boek kom je (gelukkig? jammer genoeg?) maar af en toe tegen, in mijn lijstje stonden er 20, sinds mijn vorige post zijn dat er 21, en ik kan u nu reeds verklappen dat deze daar niets aan heeft veranderd:
- Dead Babies - Martin Amis * * *
Maar wat begint als een vrolijk en gevat relaas van de voorbereidingen, rollercoastert ver weg van het oorspronkelijke verwachtingspatroon, om te ontaarden in een wilde schokkende finale...
Of: hoe een Douglas Coupland snel kan omslaan in een Stephen King.
- The Alchemist - Paulo Coelho * * * *
Een moderne fabel over dromen die je ondertussen ook nog eens aan't denken zet.
Noot aan mezelf: A Wild Sheep Chase van Murakami gaat over een man die op zoek gaat naar het schaap waar hij een foto van heeft gevonden, kwestie van in het genre "het is de reis die telt, niet de bestemming" te blijven.
- Kitchen - Banana Yoshimoto * * * *
Klinkt misschien nogal melig, maar Yoshimoto verpakt alles in een mooi verhaal met kleine magisch realitische hoekjes...
Als het u lukt, mag u ook denken aan Murakami's Norwegian Wood.
Noot aan mezelf: net A Wild Sheep Chase van Murakami besteld bij Play!
- The List of Seven - Mark Frost * *
Een boek waar ik al een paar jaar op zoek was... en dat dan uiteindelijk zo tegenvalt dat ik het na een goei 100 bladzijden terzijde gelegd heb.
- Special Topics in Calamaty Physics - Marisha Pessl * * *
Op zich wel een goed boek, maar van de eerste dik 300 toch wel mooi geschreven bladzijden had ze gerust een stapeltje in haar electronische prullenbak kunnen laten verdwijnen omdat ze niets aan het verhaal toevoegen en enkel "mooi" zijn.
Gelukkig telde Special Topics, dat trouwens best te vergelijken valt met Tartt's Secret History (studente wordt opgenomen in een select gezelschap dat te maken krijgt met een onverwachte moord/dood), daarna nog genoeg bladzijden om de moeite waard te blijken...
Echt alleen lezen als ge echt te veel tijd hebt.
woensdag 10 oktober 2007
Ig Nobel & Lernout & Hauspie
Als de dag van gisteren meen ik me te herinneren dat ik als 5-jarige uren kon staren naar een onder de stralende winterzon smeltende sneeuwbal... dat ik als 10-jarige de hele buurt van insecten bevrijdde door ze allemaal op een blok isomo te piercen middels uit moeders naaimachine gestolen spelden met gekleurde kopjes... dat ik als 13-jarige een schriftje had waarin ik 2 tot de honderden machten zelf (manueel!) uitrekende in een tijd dat het hoogst denkbare getal werd samengesteld uit de 10 cijfers van mijn rekenmachine... dat ik als 15-jarige de kwadraatsformule trachtte te achterhalen van de hyperbool die de meest perfecte borsten zou beschrijven... dat ik ooit als 20-jarige de euvele moed opvatte om eigenhandig op zoek te gaan naar een bewijs van de toen al sinds 1637 onbewezen Stelling van Format, die zegt dat er geen niet-nulle oplossing bestaat voor de vergelijking X³+Y³=Z³, waarbij (en dat wisten jullie natuurlijk wel) de "³" door elk ander natuurlijk getal vervangen mag worden, en ik was nochtans op de goede weg, tot de nobele onbekende Andrew Wiles me voor bleek te zijn!
Het directe logische verband is mij nog niet helemaal duidelijk, maar toch denk ik telkens opnieuw aan al die dingen en meer als ik iets lees over de jaarlijke Ig Nobel-prijzen.
Ik kan trouwens op zoek naar een nieuwe interne ironie-meter, aangezien de vorige de geest gaf bij het lezen dat onze eigenste Lernout en Hauspie in 2002 de Ig Nobel-prijs voor economie hebben gewonnen: omdat ze het concept van de Imaginary Numbers hebben geïntroduceerd in de zakenwereld!
Winnaars in 2007 zijn onder andere
Het directe logische verband is mij nog niet helemaal duidelijk, maar toch denk ik telkens opnieuw aan al die dingen en meer als ik iets lees over de jaarlijke Ig Nobel-prijzen.
Ik kan trouwens op zoek naar een nieuwe interne ironie-meter, aangezien de vorige de geest gaf bij het lezen dat onze eigenste Lernout en Hauspie in 2002 de Ig Nobel-prijs voor economie hebben gewonnen: omdat ze het concept van de Imaginary Numbers hebben geïntroduceerd in de zakenwereld!
Winnaars in 2007 zijn onder andere
- het onderzoek "Sword Swallowing and Its Side Effects",
- de professor die aantoonde dat ratten geen onderscheid kunnen maken tussen iemand die achterwaarts Japans of iemand die achterwaarts Nederlands spreekt,
- het amerikaanse leger dat een homo-bom heeft proberen te ontwikkelen,
- de ontdekking dat Viagra hamsters van hun jetlag afhelpt,
- en de uitvinder van uit koeienmest geproduceerde vanille-ijsjes.
maandag 8 oktober 2007
Haal dat doek op (bis)!
Euh, op een doorsnee kalender zijn we nu één dag later, en ik ben er al achter dat ik inderdaad niet de enige ben:
">
">
zondag 7 oktober 2007
Haal dat doek op!
Ben ik de enige die er, na een eerste blije weerzien, Barbapapa, Barbamama, Barbabenno, Barbabella, Barbabientje, Barbaborre, Barbabob, Barbabee en Barbalala van verdenkt eigenlijk burkas te dragen?
Zaterdagnacht, 3u30, tijd voor shoarmapapa!
Zaterdagnacht, 3u30, tijd voor shoarmapapa!
donderdag 4 oktober 2007
In the News
Er wordt eindelijk opnieuw gedebateerd over de aanwezigheid van homo's in het Amerikaanse leger!
Ondertussen gaat ook de bouw van The Freedom Tower (op de ruines van de WTC's) verder:
Ondertussen gaat ook de bouw van The Freedom Tower (op de ruines van de WTC's) verder:
maandag 1 oktober 2007
maandag 24 september 2007
A Weekend in Villa Nostalgia
Maandagavond 24/09, 20.30, AB, The Raveonettes
Twintig jaar geleden vroeg ik aan de Uitlaatcommentator of het mogelijk was tegelijkertijd van twee vrouwen te houden.... een strijd die zich toen afspeelde tussen H. en Jill Birt van The Triffids...
Twintig jaar later ben ik oud en wijs genoeg om zelf mijn conclusies te trekken...
De eerste kandidate verzorgt de toog in de AB-club, in Voorlopige Maatregel-speak noemen we haar een staaltje, en wanneer een doorsnee man al vol bewondering kijkt naar een vrouw die twee pinten achter elkaar kan tappen, kan u zich mijn adoratie inbeelden als het desbetreffend staaltje uit de losse pols tegelijkertijd pinten tapt uit twee verschillende tapkranen!!
Maar toch ende desalniettemin, overwint dit keer moeiteloos de zangeres van dienst...
Een blondine met meer Cool As Fuck Coolness dan Blondie tot de macht Els Pynoo...
Een blondine die speelt in een bandje dat het beste (en meer) van The Jesus And Mary "Wall of Sound" Chain en Phil "Wall of Sound" Spector combineert...
Als God bestaat, en nu wéét ik wel dat dat niet zo is, maar stel nu toch even, dus... àls God toch bestaat, dan is ze zonder twijfel een vrouw, speelt èn zingt ze bij The Raveonettes, en luistert ze naar de naam Sharin Foo!
Buy! Buy! Buy!
Genoeg gezwijmeld... in eerste instantie begon ik deze post als een overzichtje van een verlengd weekendje nostalgie, en wel om volgende reden:
Vrijdagavond 21/09, 20.00, AB, The Neon Judgement
Hun Cool is meer schijn dan werkelijkheid, maar toch... tijdens de eerste 50 minuten, waarin ze hun debuut-verzamel-LP 1981-1984 spelen, bezorgt elke intro me stante pede kippevel...
En die eerste 50 minuten zien er als volgt uit:
Prachtig toch!
Waarna het concert eigenlijk verwordt tot een gewoon optreden, aangezien ze er nog eens bijna drie kwartier bisnummers tegenaansmijten, maar u hoorde mij niet klagen.
Zaterdagavond 22/09, 24.00, België, Psychic TV
Ik moet een jaar of 17, 18 geweest zijn toen ik een tijdje elpees heb zitten kopen van Psychic TV, Throbing Grissle, Coil, ... en het is met die Psychic TV in het achterhoofd dat ik zaterdagavond voor het podium van de "Main Stage" sta.
En dat is dus een andere Psychic TV!
Vroeger was het er eentje dat noisy atmosferische muziek maakte, en ook wel eentje waarin Genesis P-Orridge nog niet beschikt over een stel stevige borstimplantaten...
Nu is het er dus eentje dat rock-met-een-paar-kantjes-af speelt, en een ongezond op elkaar lijkend koppel op de voorgrond.
De moeite om gezien te hebben... punt.
Twintig jaar geleden vroeg ik aan de Uitlaatcommentator of het mogelijk was tegelijkertijd van twee vrouwen te houden.... een strijd die zich toen afspeelde tussen H. en Jill Birt van The Triffids...Twintig jaar later ben ik oud en wijs genoeg om zelf mijn conclusies te trekken...
De eerste kandidate verzorgt de toog in de AB-club, in Voorlopige Maatregel-speak noemen we haar een staaltje, en wanneer een doorsnee man al vol bewondering kijkt naar een vrouw die twee pinten achter elkaar kan tappen, kan u zich mijn adoratie inbeelden als het desbetreffend staaltje uit de losse pols tegelijkertijd pinten tapt uit twee verschillende tapkranen!!
Maar toch ende desalniettemin, overwint dit keer moeiteloos de zangeres van dienst...Een blondine met meer Cool As Fuck Coolness dan Blondie tot de macht Els Pynoo...
Een blondine die speelt in een bandje dat het beste (en meer) van The Jesus And Mary "Wall of Sound" Chain en Phil "Wall of Sound" Spector combineert...
Als God bestaat, en nu wéét ik wel dat dat niet zo is, maar stel nu toch even, dus... àls God toch bestaat, dan is ze zonder twijfel een vrouw, speelt èn zingt ze bij The Raveonettes, en luistert ze naar de naam Sharin Foo!
Buy! Buy! Buy!
Genoeg gezwijmeld... in eerste instantie begon ik deze post als een overzichtje van een verlengd weekendje nostalgie, en wel om volgende reden:
Vrijdagavond 21/09, 20.00, AB, The Neon Judgement
Hun Cool is meer schijn dan werkelijkheid, maar toch... tijdens de eerste 50 minuten, waarin ze hun debuut-verzamel-LP 1981-1984 spelen, bezorgt elke intro me stante pede kippevel...
En die eerste 50 minuten zien er als volgt uit:
Prachtig toch!
Waarna het concert eigenlijk verwordt tot een gewoon optreden, aangezien ze er nog eens bijna drie kwartier bisnummers tegenaansmijten, maar u hoorde mij niet klagen.
Zaterdagavond 22/09, 24.00, België, Psychic TV
Ik moet een jaar of 17, 18 geweest zijn toen ik een tijdje elpees heb zitten kopen van Psychic TV, Throbing Grissle, Coil, ... en het is met die Psychic TV in het achterhoofd dat ik zaterdagavond voor het podium van de "Main Stage" sta.En dat is dus een andere Psychic TV!
Vroeger was het er eentje dat noisy atmosferische muziek maakte, en ook wel eentje waarin Genesis P-Orridge nog niet beschikt over een stel stevige borstimplantaten...
Nu is het er dus eentje dat rock-met-een-paar-kantjes-af speelt, en een ongezond op elkaar lijkend koppel op de voorgrond.
De moeite om gezien te hebben... punt.
zaterdag 22 september 2007
Tien boeken
Tien boeken. Heb ik gelezen sinds deze blog multidisciplinair geworden is.
Ik weet niet wat u denkt, en weet dat waarschijnlijk ook beter niet, maar mij lijkt dit wel een mooi tijdstip voor een overzichtje!
En dat is dan allemaal natuurlijk wel mooi, ware het niet dat de lijst van boeken die ik in dezelfde periode gekocht/gekregen heb, en die u onderaan deze post vindt, toch weer nèt iets langer blijkt te zijn.
En dit alles in een vreemde (bijna Douglas Adamsiaanse) wereld, waar literatuur het hoogste goed is, met tal van verwijzingen naar Shakespeare, Wordsworth, Bronte, Dickens, ... als gevolg.
Verwacht geen uitgewerkte personages of een stevige plot, wel good fun in een alternatief jaren 80 Engeland.
Graham Park is verliefd op de mysterieuze Sara Ffitch. Steven Grout is compleet maar gezellig paranoïde. Quiss zit opgesloten in een vreemd kasteel, waar hij onbegrijpelijke spelletjes (oneindige Go, één-dimensionele schaak) moet spelen en raadsels oplossen om eruit te raken.
Drie verhalen met één einde.
Geen grote Banks, wel een fijne.
Als alles verloren lijkt begint ze terug te schilderen... en dan gebeuren er pas echt vreemde dingen...
Een knap verhaal, mooie twists, en naar het einde toe hoog Rosemary's Baby gehalte.
Jammer dat het eerste (over een houtworm als verstekeling in de Ark van Noach) het beste blijkt te zijn.
Het gezin betrekt het appartement van een overleden oom, en vindt daar een raadselachtige deur, mensen die de trappen achter de deur afdalen komen niet meer terug.
In de mierenkolonie volgen we enkele mieren (een werkmier, een toekomstige koningin, een soldaat), die een geheim wapen van één van hun vijanden op het spoor zijn... en krijgen we zo een mini-cursus "organisatie van een mierenkolonie".
Maar nu is hij dus terug, we volgen de 3 juryleden, de makers en een handvol kandidaten tijdens de derde jaargang van Chart Throb (een zoveelste Idool-versie)... en Elton legt op prachtige wijze bloot hoe de machinaties van een dergelijke programma in elkaar (zouden kunnen) zitten: vanaf het bedrog dat de eerste selectie is tot de manier waarop de makers uiteindelijk zelf beslissen wie er uiteindelijk in de finale terechtkomt. En hij doet dat perfect!
Het verhaal moet echt al lezend ontdekt worden... maar het vertelt het leven van één man, in "anti-chronologische" volgorde. Hetgeen wil zeggen dat u deze, vrij vertaalde, zinsnede: "Elke ochtend stond de man op, en schraapte het vet aandoende goedje (dat 's nachts uit zijn poriën was gekomen) van zijn huid, en stopt het in een potje, dat hij als het gevuld is gaat verkopen in de winkel" moet begrijpen als volgt: "Hij koopt om de paar weken nachtcrème die hij elke avond op zijn gezicht smeert".
Terwijl er 36 honderd jaar oude lijken worden gevonden, ondergaat New York een gelijkaardige golf van moorden... 600 bladzijden zéér de moeite waard!
De nieuwe aanwinsten:
Ik weet niet wat u denkt, en weet dat waarschijnlijk ook beter niet, maar mij lijkt dit wel een mooi tijdstip voor een overzichtje!
En dat is dan allemaal natuurlijk wel mooi, ware het niet dat de lijst van boeken die ik in dezelfde periode gekocht/gekregen heb, en die u onderaan deze post vindt, toch weer nèt iets langer blijkt te zijn.
Hier ziet u trouwens nog steeds nòg meer sterren!
- The Eyre Affair - Jasper Fforde * * * *
En dit alles in een vreemde (bijna Douglas Adamsiaanse) wereld, waar literatuur het hoogste goed is, met tal van verwijzingen naar Shakespeare, Wordsworth, Bronte, Dickens, ... als gevolg.
Verwacht geen uitgewerkte personages of een stevige plot, wel good fun in een alternatief jaren 80 Engeland.
- Walking on Glass - Ian Banks * * *
Graham Park is verliefd op de mysterieuze Sara Ffitch. Steven Grout is compleet maar gezellig paranoïde. Quiss zit opgesloten in een vreemd kasteel, waar hij onbegrijpelijke spelletjes (oneindige Go, één-dimensionele schaak) moet spelen en raadsels oplossen om eruit te raken.
Drie verhalen met één einde.
Geen grote Banks, wel een fijne.
- Diary - Chuck Palahniuk * * * *
Als alles verloren lijkt begint ze terug te schilderen... en dan gebeuren er pas echt vreemde dingen...
Een knap verhaal, mooie twists, en naar het einde toe hoog Rosemary's Baby gehalte.
- A History of the World in 10,5 Chapters - Julian Barnes * * *
Jammer dat het eerste (over een houtworm als verstekeling in de Ark van Noach) het beste blijkt te zijn.
- De Mieren - Bernard Werber * * *
Het gezin betrekt het appartement van een overleden oom, en vindt daar een raadselachtige deur, mensen die de trappen achter de deur afdalen komen niet meer terug.
In de mierenkolonie volgen we enkele mieren (een werkmier, een toekomstige koningin, een soldaat), die een geheim wapen van één van hun vijanden op het spoor zijn... en krijgen we zo een mini-cursus "organisatie van een mierenkolonie".
- Chart Throb - Ben Elton * * * *
Maar nu is hij dus terug, we volgen de 3 juryleden, de makers en een handvol kandidaten tijdens de derde jaargang van Chart Throb (een zoveelste Idool-versie)... en Elton legt op prachtige wijze bloot hoe de machinaties van een dergelijke programma in elkaar (zouden kunnen) zitten: vanaf het bedrog dat de eerste selectie is tot de manier waarop de makers uiteindelijk zelf beslissen wie er uiteindelijk in de finale terechtkomt. En hij doet dat perfect!
- Déjà Dead - Kathy Reichs * * *
- Time's Arrow - Martin Amis * * * * *
Het verhaal moet echt al lezend ontdekt worden... maar het vertelt het leven van één man, in "anti-chronologische" volgorde. Hetgeen wil zeggen dat u deze, vrij vertaalde, zinsnede: "Elke ochtend stond de man op, en schraapte het vet aandoende goedje (dat 's nachts uit zijn poriën was gekomen) van zijn huid, en stopt het in een potje, dat hij als het gevuld is gaat verkopen in de winkel" moet begrijpen als volgt: "Hij koopt om de paar weken nachtcrème die hij elke avond op zijn gezicht smeert".
- Generation X - Douglas Coupland * *
- The Cabinet of Curiosities - D. Preston & L. Child * * * *
Terwijl er 36 honderd jaar oude lijken worden gevonden, ondergaat New York een gelijkaardige golf van moorden... 600 bladzijden zéér de moeite waard!
De nieuwe aanwinsten:
- Allende, Isabel - The Infinite Plan
- Amis, Martin - Einstein's Monsters
- Aycliffe, Jonathan - The Lost
- Berendt, John - Midnight in the Garden of Good and Evil
- Boyle, T.C. - Talk Talk
- Boyle, T.C. - Budding Prospects
- Caldwell, Ian - The Rule of Four
- Capella, Anthony - The Food Of Love
- Carr, Caleb - Killing Time
- Carr, Caleb - The Alienist
- Clarke, Stephen - A Year in the Merde
- Coben, Harlan - The Innocent
- Coben, Harlan - Back Spin
- Coelho, Paulo - The Alchemist
- Collins, Wilkie - The Woman in White
- Connelly, Michael - Angels Flight
- Coupland, Douglas - Microserfs
- Coupland, Douglas - Generation X
- Coupland, Douglas - Shampoo Planet
- Coupland, Douglas - Hey Nostradamus!
- Coupland, Douglas - JPod
- Crichton, Michael - Eaters of the Dead
- Crichton, Michael - Next
- DeLillo, Don - Libra
- Dibdin, Michael - The Last Sherlock Holmes Story
- Dobyns, Stephen - The Church of Dead Girls
- Eco, Umberto - The Name of the Rose
- Ellis, Bret Easton - Rules of Attraction
- Elton, Ben - Chart Throb
- Fforde, Jasper - Lost in a Good Book
- Findley, Timothy - Pilgrim
- Fleming, Ian - Casino Royale
- Fowler, Karen Joy - The Jane Austen Book Club
- Frost, Mark - The List of Seven
- Gibson, William - The Miracle Worker
- Gibson, William - Virtual Light
- Greene, Graham - The Third Man
- Hayes, Billy - Midnight Express
- Heller, Joseph - God Knows
- Huggins, David - Luxury Amnesia
- James, P.D. - The Dark Tower
- Keel, John A. - The Mothman Prophecies
- Koontz, Dean - Lightning
- Koubaa, Bart - Vuur
- Mankell, Henning - Faceless Killers
- Maupin, Armistead - Tales of the City
- Maupin, Armistead - Further Tales of the City
- Mishima, Yukio - The Temple of the Golden Pavilion
- Mulisch, Harry - Het Zwarte Licht
- Ozeki, Ruth L. - Mijn Jaar van het Vlees
- Pratchett, Terry - Going Postal
- Preston, Douglas - The Cabinet of Curiosities
- Puzo, Mario - Omerta
- Puzo, Mario - The Last Don
- Reichs, Kathy - Break No Bones
- Reichs, Kathy - Deadly Decisions
- Reichs, Kathy - Déjà dead
- Rice, Anne - The Tale of the Body Thief
- Rice, Anne - The Witching Hour
- Sakamoto, Kerri - The Electrical Field
- Sillitoe, Alan - Saturday Night and Sunday Morning
- Simpson, M. J. - Hitchhiker: A Biography of Douglas Adams
- Spinrad, Norman - Little Heroes
- Stephenson, Neal - Snow Crash
- Thomson, Rupert - The Five Gates of Hell
- Townsend, Sue - Rebuilding Coventry
- Weisberger, Lauren - The Devil Wears Prada
- Wieringa, Tommy - Alles over Tristan
- Wilson, Paul - Noah, Noah
- Yoshimoto, Banana - Kitchen
dinsdag 18 september 2007
Gearresteerd voor "foute vragen"
Een student wordt gearresteerd voor uitlokken van een rel als hij teveel foute vragen aan John Kerry stelt. Als hij daar niet echt mee akkoord gaat wordt hij "getaserd"...
Vreemd genoeg beantwoord Kerry wel nog zijn vraag terwijl het cirkeltje politieagenten zich met hem bezighoudt.
Het vervolg... ik stond vooral versteld van de omgekeerde logica van de agenten.
Vreemd genoeg beantwoord Kerry wel nog zijn vraag terwijl het cirkeltje politieagenten zich met hem bezighoudt.
Het vervolg... ik stond vooral versteld van de omgekeerde logica van de agenten.
maandag 17 september 2007
New Wheels on the Block!!
Sensatie in Zweden!
Na welgeteld 45 seconden zweedse diggiloo diggileys beginnen ze aan een hilarische engelstalige medley...
Meer? Hun eerste single:
"Making Love in the Handicap Toilet"
Na welgeteld 45 seconden zweedse diggiloo diggileys beginnen ze aan een hilarische engelstalige medley...
Meer? Hun eerste single:
"Making Love in the Handicap Toilet"
zondag 16 september 2007
The Godfather Spaghetti Sauce
Uitsmijter van't weekend!!
Spaghetti-saus zoals ze wordt klaargemaakt voor de familiefeestjes in The Godfather...
Benodigdheden:
Bereiding:
Thanx to The Urban Possum
Spaghetti-saus zoals ze wordt klaargemaakt voor de familiefeestjes in The Godfather...
Benodigdheden:
- 2 eetlepels olijfolie
- 2-4 tenen knoflook
- 4 blikken tomaten (hele of gehakte)
- 4 blikjes tomatenpuree
- 500 gram gegrillde Italiaanse worsten (in stukken gesneden)
- 500 gram gekookte gehaktballen
- 3-4 soeplepels droge rode wijn
- Een half kopje suiker
Bereiding:
- Verwarm de olie in een grote pot (halve stand)
- Knoflook erin en een paar minuten laten fruiten (niet laten aanbranden)
- Voeg tomaten en tomatenpuree toe, breng aan de kook en laat 5 minuten sudderen onder voordurend roeren
- Voeg worsten en gehaktballen toe en roer om
- Voeg de rode wijn en suiker naar smaak toe
- Zet vuur op lage stand, en laat minstens 20 minuten pruttelen, af en toe roeren
- Lepel over de gekookte pasta
Thanx to The Urban Possum
woensdag 12 september 2007
La Linea
Jeugdsentiment!
Deze serie animatiefilmpjes zijn allemaal ongeveer even oud als ondergetekende, en voor zover ik me herinner werden ze in mijn jeugd ooit op Holland 3 herhaald, rond de klok van acht.
De eerste La Linea:
Aflevering Eroslinea:
En nummertje 203 om het af te leren:
Trivia: de acteur waartoe het toch wel hooglijk irritant pseudo-italiaans stemmetje behoort zorgt er ook voor dat er geluid uit Pingu komt.
Deze serie animatiefilmpjes zijn allemaal ongeveer even oud als ondergetekende, en voor zover ik me herinner werden ze in mijn jeugd ooit op Holland 3 herhaald, rond de klok van acht.
De eerste La Linea:
Aflevering Eroslinea:
En nummertje 203 om het af te leren:
Trivia: de acteur waartoe het toch wel hooglijk irritant pseudo-italiaans stemmetje behoort zorgt er ook voor dat er geluid uit Pingu komt.
woensdag 5 september 2007
Internetradio
Vroeger luisterde ik tijdens het tijdverdrijf dat surfen heet nogal eens naar de internetradio Pandora.com, maar sinds kort is dat een plezier dat enkel nog voorbehouden is aan onze amerikaanse vrienden.
Maar onlangs heb ik, dankzij Knack, een nieuw spielereitje ontdekt: Musicovery.com.
Het (voor mij toch) nieuwe gegeven aan Musicovery is dat ge naast uw geliefde muziekgenres gemakkelijk kunt kiezen...
Maar onlangs heb ik, dankzij Knack, een nieuw spielereitje ontdekt: Musicovery.com.
Het (voor mij toch) nieuwe gegeven aan Musicovery is dat ge naast uw geliefde muziekgenres gemakkelijk kunt kiezen...
- uit welke periode de songs moeten gekozen worden (via de tijdsbalk);
- tussen hits, "niet-hits" en/of ontdekkingen;
- of ge uptempo, donkere, kalme, dansbare, ... muziek wilt horen.
maandag 3 september 2007
Lijstjes!! Lijstjes!! Lijstjes!!
vrijdag 31 augustus 2007
Amerikaanse wetten
Voor de eerste keer kan ik me vinden in een nieuwe idiote amerikaanse wet!
Amerikaanse stad verbiedt laag hangende broeken
Alexandria, een stad in het zuiden van de Verenigde Staten, heeft een bijzonder verbod ingevoerd. Broeken die ver onder de gordel hangen en het ondergoed van de drager onthullen, mogen niet langer worden gedragen.
Omdat het besluit unaniem was, kan de maatregel niet worden tegengehouden door de burgemeester. Ze ging dan ook onmiddellijk in. Overtreders riskeren een boete van 25 euro. Bij elke volgende overtreding loopt die som op.
Ook de stad Atlanta overweegt een verbod op laag hangende broeken.
donderdag 30 augustus 2007
dinsdag 28 augustus 2007
Battle at Kruger
Veel kans dat iedereen dit ondertussen al eens gezien heeft, maar ik kan het niet laten...
maandag 27 augustus 2007
Simpsons Intro's
Blauwe maandagen en wat ermee aan te vangen...
The Simpsons en The Origin Of Species Intro.
The Simpsons in Space Intro.
Alle intro's (nu ja, eigenleijk enkel de coach-gags) van seizoenen 7 tot en met 15 erdoor gesjast in 8:57.
Trivia... tijdens de 400 afleveringen van de eerste 18 seizoenen zitten er "slechts" een 228 verschillende Coach-Gags!
The Simpsons en The Origin Of Species Intro.
The Simpsons in Space Intro.
Alle intro's (nu ja, eigenleijk enkel de coach-gags) van seizoenen 7 tot en met 15 erdoor gesjast in 8:57.
Trivia... tijdens de 400 afleveringen van de eerste 18 seizoenen zitten er "slechts" een 228 verschillende Coach-Gags!
zondag 26 augustus 2007
Mozaiek foto's
Een combinatie van mijn petekindje Inja, en de covers van mijn online bibliotheek!
Een klik op de foto opent de grote versie (resp 4Mb, 1,5Mb en nog eens 4Mb) waarop de gebruikte covers ook zichtbaar zijn.
Met dank aan de gratis software van Andrea.
Een klik op de foto opent de grote versie (resp 4Mb, 1,5Mb en nog eens 4Mb) waarop de gebruikte covers ook zichtbaar zijn.
Met dank aan de gratis software van Andrea.
zaterdag 25 augustus 2007
Vrijdagavond Nederland 3
Rat van Fortuin
Elke vrijdagse vooravond presenteert Ruben Nicolai (ééntje van de Lama's) op BNN, Nederland 3, de quiz Rat van Fortuin... een op het eerste zicht gewone quiz, met dat verschil dat de kandidaten pijn, stress, angst en schaamte moeten kunnen doorstaan om uiteindelijk met een prachtige auto naar huis te mogen...
Dit kan gaan over rond de oren slingerende pingpongballen, hockeypucks, afstandsbedieningsautootjes... of zoals in de halve finale soms het geval is, naakte mensen.
Beide kandidaten in een telefooncel gestoken, voor elk juist antwoord krijgen ze een punt... enige "probleem" is dat een punt wordt gesymboliseerd door een naakte mense die gezellig bij je in de cel gestoken wordt, filmpje van een paar weken geleden is hier te zien...
Nu ja, toch al beter dan een vorige aflevering, waar de kandidaat die als eerste vijf juiste antwoorden kon geven zelf naakt in de studio kwam te staan...
Als je de finale haalt krijg je een mooie, op dat moment nog, spiksplinternieuwe auto.
Máár ook nog eens vijf vragen, waarbij elk fout antwoord vervolgens aanleiding geeft tot:
The Phone
Iets later, ééntje van de nieuwere generatie reality-spelprogramma's: The Phone (klik link om alle vorige afleveringen te herbekijken).
Er rinkelt een gsm, je neemt hem op, je hoort een stem: "Dit is de AVRO, wil je 25.000 euro winnen, druk op 1, anders hang je op".
Druk je op 1, dan wordt je (samen met nog een andere kandidaat, die je eerst nog moet vinden) enkele uren lang van hot naar her gestuurd door smsjes en filmpjes op verborgen gsms en laptops, uiteindelijk moeten er 5 sticks verzameld worden die je naar de koffer met geld lijden.
Elke vrijdagse vooravond presenteert Ruben Nicolai (ééntje van de Lama's) op BNN, Nederland 3, de quiz Rat van Fortuin... een op het eerste zicht gewone quiz, met dat verschil dat de kandidaten pijn, stress, angst en schaamte moeten kunnen doorstaan om uiteindelijk met een prachtige auto naar huis te mogen...
Dit kan gaan over rond de oren slingerende pingpongballen, hockeypucks, afstandsbedieningsautootjes... of zoals in de halve finale soms het geval is, naakte mensen.
Beide kandidaten in een telefooncel gestoken, voor elk juist antwoord krijgen ze een punt... enige "probleem" is dat een punt wordt gesymboliseerd door een naakte mense die gezellig bij je in de cel gestoken wordt, filmpje van een paar weken geleden is hier te zien...
Nu ja, toch al beter dan een vorige aflevering, waar de kandidaat die als eerste vijf juiste antwoorden kon geven zelf naakt in de studio kwam te staan...
Als je de finale haalt krijg je een mooie, op dat moment nog, spiksplinternieuwe auto.
Máár ook nog eens vijf vragen, waarbij elk fout antwoord vervolgens aanleiding geeft tot:
- het eraf knuppelen van de zijspiegels
- het laten ontploffen van een verfbom op de achterzetel
- het be-graffittiën van de kofferdeksel
- het kapotslaan van de koplichten
- het inslaan van de voorruit
The Phone
Iets later, ééntje van de nieuwere generatie reality-spelprogramma's: The Phone (klik link om alle vorige afleveringen te herbekijken).
Er rinkelt een gsm, je neemt hem op, je hoort een stem: "Dit is de AVRO, wil je 25.000 euro winnen, druk op 1, anders hang je op".
Druk je op 1, dan wordt je (samen met nog een andere kandidaat, die je eerst nog moet vinden) enkele uren lang van hot naar her gestuurd door smsjes en filmpjes op verborgen gsms en laptops, uiteindelijk moeten er 5 sticks verzameld worden die je naar de koffer met geld lijden.
dinsdag 21 augustus 2007
Pukkelpop Sterrenparade
Gründlichheit und Ordnung mussen dahr doch auch sein!! Und das Underscheid schwissen die Uber- und Undergrupen, who ist dass??
Tja, hetzelfde lijstje als voorheen, maar in een andere volgorde, zou er als volgt kunnen uitzien:
(De links brengen je trouwens naar hun Myspaces)
***** Stip!
The Noisettes - Prachtig, zie ook clip enkele berichten terug
**** Verrassingen
Matt and Kim - Dankzij dikke ster extra voor het enthousiasme
Hanne Hukkelberg - Dankzij extra sfeer dankzij onweer van NIN op de achtergrond, èn een prachtige versie van Break my Bones
Kate Nash - Onwennig charmant mooi
Cocorosie
Spoon
Woven Hand - Donderwolken die zelfs Tool uit de Chateau weerden
Architecture in Helsinki
Cansei de Ser Sexy - Feestje
**** Verwachtte klasse
Iggy Pop - Zonder teveel commentaar, blijft the Godfather, op Kim (zie boven) na heb ik niemand zich zo zien amuseren en geven...
Sophia - Inclusief twee kwartetten (strijkers en blazers), gewoon klassiek mooi
Low
*** That's entertainment
The Editors - Niet zo straf als vorige keer, maar dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het hoofdpodium en het daglicht
The Enemy - Veelbelovend aan Pulp herinnerend
Dinosaur Jr - Oude knarren doen hun werk deel I
Sonic Youth - Oude knarren doen hun werk deel II
The Twang
Bromheads Jacket
The Battles - Overdonderend intrigerend
Devotchka - Prachtige versie van Venus in Furs
The Sounds
Jack Penate - Rock & Roll
Arbouretum
Starfucker
** Herinner ik me nog, maar daar houdt het op
Smashing Pumpkins - Mijn theorie is gekend: de laatste groepen op't hoofdpodium spelen hun Greatest Hits... geen uitzondering
Fridge - Instrumentaal met gitaren kan ik voorlopig enkel van The Battls apprecieren
Apse
Fujiya & Miyagi
Patrick Watson
Pigeon Detective
Jamie T
Apparat
Balkan Beat Box
* Voor de moeite, want eigenlijk herinner ik ze me niet, waarschijnlijk overal uit hetzelfde vaatje getapt werd, maar weet ik veel natuurlijk :-)
Rilo Kiley
Biffey Clyro
The Rifles
The Rakes
The Shins
The Liars
Voxtrot
Tja, hetzelfde lijstje als voorheen, maar in een andere volgorde, zou er als volgt kunnen uitzien:
(De links brengen je trouwens naar hun Myspaces)
***** Stip!
The Noisettes - Prachtig, zie ook clip enkele berichten terug
**** Verrassingen
Matt and Kim - Dankzij dikke ster extra voor het enthousiasme
Hanne Hukkelberg - Dankzij extra sfeer dankzij onweer van NIN op de achtergrond, èn een prachtige versie van Break my Bones
Kate Nash - Onwennig charmant mooi
Cocorosie
Spoon
Woven Hand - Donderwolken die zelfs Tool uit de Chateau weerden
Architecture in Helsinki
Cansei de Ser Sexy - Feestje
**** Verwachtte klasse
Iggy Pop - Zonder teveel commentaar, blijft the Godfather, op Kim (zie boven) na heb ik niemand zich zo zien amuseren en geven...
Sophia - Inclusief twee kwartetten (strijkers en blazers), gewoon klassiek mooi
Low
*** That's entertainment
The Editors - Niet zo straf als vorige keer, maar dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het hoofdpodium en het daglicht
The Enemy - Veelbelovend aan Pulp herinnerend
Dinosaur Jr - Oude knarren doen hun werk deel I
Sonic Youth - Oude knarren doen hun werk deel II
The Twang
Bromheads Jacket
The Battles - Overdonderend intrigerend
Devotchka - Prachtige versie van Venus in Furs
The Sounds
Jack Penate - Rock & Roll
Arbouretum
Starfucker
** Herinner ik me nog, maar daar houdt het op
Smashing Pumpkins - Mijn theorie is gekend: de laatste groepen op't hoofdpodium spelen hun Greatest Hits... geen uitzondering
Fridge - Instrumentaal met gitaren kan ik voorlopig enkel van The Battls apprecieren
Apse
Fujiya & Miyagi
Patrick Watson
Pigeon Detective
Jamie T
Apparat
Balkan Beat Box
* Voor de moeite, want eigenlijk herinner ik ze me niet, waarschijnlijk overal uit hetzelfde vaatje getapt werd, maar weet ik veel natuurlijk :-)
Rilo Kiley
Biffey Clyro
The Rifles
The Rakes
The Shins
The Liars
Voxtrot
maandag 20 augustus 2007
Lord of the Flies - The Real Life
Heb de trailer van dit nieuwe CBS-programma al twee keer bekeken en vraag me nog steeds af of dit for real is?
Amerikaanse zender brengt controversiële realityshow 'Kid Nation'
De Standaard (20/08/07)
"De deelnemers zijn tussen 8 en 15 jaar oud, en moeten het in de verlaten mijnstad 'Bonanza City' zonder elektriciteit, stromend water, ouders of leraars stellen. De kinderen moeten op eigen houtje hun dagelijks bestaan in groep organiseren: water pompen, zeulen met emmers, koken, de vaat doen, wc’s schoonmaken. Om toch voor enige structuur te zorgen zijn er arbeiders, handelaars en een 'upper class'. Een vierkoppige gemeenteraad moet er over waken dat de gemeenschapsregels gerespecteerd worden.
Het wordt voor de jonge deelnemers niet alleen een fysieke beproeving. De trailer van vijf minuten die op het internet te bekijken valt, doet vermoeden dat ook de meest intieme gevoelens van de kinderen vrolijk te grabbel worden gegooid. Woede, verdriet, pijn en heimwee worden breed uitgesmeerd."
Ondertussen ging het er lang geleden in Irak ernstiger aan toe...
Amerikaanse zender brengt controversiële realityshow 'Kid Nation'
De Standaard (20/08/07)
"De deelnemers zijn tussen 8 en 15 jaar oud, en moeten het in de verlaten mijnstad 'Bonanza City' zonder elektriciteit, stromend water, ouders of leraars stellen. De kinderen moeten op eigen houtje hun dagelijks bestaan in groep organiseren: water pompen, zeulen met emmers, koken, de vaat doen, wc’s schoonmaken. Om toch voor enige structuur te zorgen zijn er arbeiders, handelaars en een 'upper class'. Een vierkoppige gemeenteraad moet er over waken dat de gemeenschapsregels gerespecteerd worden.
Het wordt voor de jonge deelnemers niet alleen een fysieke beproeving. De trailer van vijf minuten die op het internet te bekijken valt, doet vermoeden dat ook de meest intieme gevoelens van de kinderen vrolijk te grabbel worden gegooid. Woede, verdriet, pijn en heimwee worden breed uitgesmeerd."
Ondertussen ging het er lang geleden in Irak ernstiger aan toe...
zondag 19 augustus 2007
Pukkelpop Programma Probleem Opgelost
Enkel als Chokri gehoor geeft aan het gemompel van enkele Duitsers die naast me stonden te wachten op weer een volgende aankondiging ("Der Chokri muss einmal strassen anlegen hier auf Pukfelpopf, grosse strassen, sodas wher schnell von hier nach dahr kuhnen, und zuruck, wahn es uns nicht befällt, oder schnelwegen, noch besser, noch schneller, hahahahaaaa!!"), zal het me volgend jaar lukken om nog een groep meer te zien...
Of het moesten The Noisettes zijn!
Of een feestje met Cansei de Ser Sexy!
Aber schnell nun... de oplossing van het eerder gestelde probleem ziet er als volgt uit:
Donderdag
13:05 The Twang
13:50 Apse
14:40 1990s
15:25 The Liars
16:15 Rilo Kiley
16:40 Pigeon Detective
17:05 Editors
18:50 Jack Pinate
19:50 Jamie T
20:35 Iggy & The Stooges
21:45 Battles
22:35 Balkan Beat Box
23:45 Low
00:50 Architecture in Helsinki
Vrijdag
12:30 Devotchka
13:05 Starfucker
13:50 Biffy Clyro
14:25 The Enemy
15:10 The Rifles
15:55 Fujiya & Miyagi
16:40 Matt and Kim
17:25 Fridge
18:10 Cansei de Ser Sexy
19:45 The Noisettes
21:25 Sophia
22:25 Arcade Fire
23:00 Apparat
23:30 Dinosaur Jr
00:30 Smashing Pumpkins
Zaterdag
12:30 The Rakes
13:10 Patrick Watson
14:00 Voxtrot
14:30 Arbouretum
15:15 The Shins
15:55 Kate Nash
16:50 Bromheads Jacket
18:30 Cocorosie
19:25 Spoon
20:25 The Sounds
21:30 Hanne Hukkelberg
22:30 Sonic Youth
00:00 Woven Hand
Eén dees ga ik hier, ook en vooral ter ondersteuning van mijn eigen geheugen, nog wel eens laten weten wat me is bijgebleven van de driedaagse... op dit moment verblijven de afgelopen dagen echter nog in een vage waas van podia, grimbergen, pijn, decibels en vermoeidheid...
Tot dan!
Of het moesten The Noisettes zijn!
Of een feestje met Cansei de Ser Sexy!
Aber schnell nun... de oplossing van het eerder gestelde probleem ziet er als volgt uit:
Donderdag
13:05 The Twang
13:50 Apse
14:40 1990s
15:25 The Liars
16:15 Rilo Kiley
16:40 Pigeon Detective
17:05 Editors
18:50 Jack Pinate
19:50 Jamie T
20:35 Iggy & The Stooges
21:45 Battles
22:35 Balkan Beat Box
23:45 Low
00:50 Architecture in Helsinki
Vrijdag
12:30 Devotchka
13:05 Starfucker
13:50 Biffy Clyro
14:25 The Enemy
15:10 The Rifles
15:55 Fujiya & Miyagi
16:40 Matt and Kim
17:25 Fridge
18:10 Cansei de Ser Sexy
19:45 The Noisettes
21:25 Sophia
22:25 Arcade Fire
23:00 Apparat
23:30 Dinosaur Jr
00:30 Smashing Pumpkins
Zaterdag
12:30 The Rakes
13:10 Patrick Watson
14:00 Voxtrot
14:30 Arbouretum
15:15 The Shins
15:55 Kate Nash
16:50 Bromheads Jacket
18:30 Cocorosie
19:25 Spoon
20:25 The Sounds
21:30 Hanne Hukkelberg
22:30 Sonic Youth
00:00 Woven Hand
Eén dees ga ik hier, ook en vooral ter ondersteuning van mijn eigen geheugen, nog wel eens laten weten wat me is bijgebleven van de driedaagse... op dit moment verblijven de afgelopen dagen echter nog in een vage waas van podia, grimbergen, pijn, decibels en vermoeidheid...
Tot dan!
dinsdag 14 augustus 2007
Lokerse Feesten
Ik ben ettelijke jaren geleden al eens een keertje op de Lokerse feesten geraakt, toen speciaal voor Kid "Don't touch my Coconuts" Creole & the Coconuts! Het enige dat ik me van toen nog herinner is dat Lokeren ver weg gelegen is, en dat er voldoende "garçons" aanwezig zijn op de festivalweide om elke trip naar een toog overbodig te maken.
En in tegenstelling tot al die andere keren dat mijn geheugen mij serieus bedrogen heeft blijkt dit alles nog steeds te kloppen! Inderdaad: Lokeren ligt nog steeds ver weg, een goei 2 uur voor een enkele treinreis... en eveneens inderdaad, bier wordt nog steeds ter plekke aangevoerd :-)!!
Maar waarvoor waren we ook weer hier? Ach ja, op de afsluitende festivaldag staan nostalgie, oh nostalgie, The Lemonheads en The Pogues op de affiche, waarna La Fille d'O mooi ten dans speelt met behulp van slechts 2 i-Pods, 2 grote kannen melk, en 5 danseresjes!
Een vijftal jaar geleden heb ik een begaaide Evan Dando eens solo zien optreden in de AB, maar ondertussen zou hij afgekikt zijn... dacht ik begrepen te hebben... dacht... want ook in't gezelschap van zijn Lemonheads slaagt hij er niet in nuchter op het podium terecht te komen...
Als opener krijgen we een slordige versie van It's a shame about Ray toegeworpen, het tweede nummer volgt dadelijk, maar dan loopt het mis: telkens minuten overleg tussen de nummers... een ongeïnteresseerde Evan mummelt zich door de nummers... af en toe krijgen we een flits te zien van hetgeen het zou kunnen geweest zijn, maar daar blijft het ook bij.
Het einde valt al helemaal in't water, dankzij een in den treure uitgerokken geïmproviseerd a capella "song" die waarschijnlijk "Good Evening" heet, en een Evan die als enige terugkomt voor een bisnummer terwijl de plug allang pulled is...
The Pogues, ook één keer voorheen gezien, op Pukkelpop, fijn feestje, maar een Shane die niet meer kan rechtstaan, en als zanger grotendeels vervangen wordt door de gitarist. Ik hou mijn hart al vast...
Hij komt op, hij lijkt veelbelovend nuchter, hij ontketent een feest in de eerste 20 rijen... en verdwijnt dan gedurende een nummer achter de coulissen!! Die verdwijntruc herhaalt hij op regelmatige basis, waardoor hij gaandeweg meer en meer bezopen in de micro staat te brallen...
Het grote verschil met de Lemonheads zit erin dat The Pogues er toch in slagen een big party te bouwen, en dat een begaaide Shane toch ook wel het handelsmerk van die Pogues is (het "unique selling point", hoor ik de marketing mens in me denken), tijdens de liedjes waarin hij vervangen wordt door één van zijn muzikanten zijn The Pogues toch plots máár een folk-groepje...
Dit kan niet anders dan de meest memorabele avond zijn geweest voor de mensen in de backstage, voor't podium viel dat allemaal nogal mee... ik moet er alleen aan denken dat ik me volgende keer niet meer "this feels like 20 years ago"-gewijs in het biersmijtende feestgewoel van de eerste rijen mag storten als ik mijn toch best wel deftig jasje aan heb, en geen reserve jeans voor de dag erna...
Waarmee ik mij wil excuseren voor de geur bij al die mensen die maandagmiddag tussen 12 en 14 op de trein Dendermonde-Brussel zaten ;-)...
En in tegenstelling tot al die andere keren dat mijn geheugen mij serieus bedrogen heeft blijkt dit alles nog steeds te kloppen! Inderdaad: Lokeren ligt nog steeds ver weg, een goei 2 uur voor een enkele treinreis... en eveneens inderdaad, bier wordt nog steeds ter plekke aangevoerd :-)!!
Maar waarvoor waren we ook weer hier? Ach ja, op de afsluitende festivaldag staan nostalgie, oh nostalgie, The Lemonheads en The Pogues op de affiche, waarna La Fille d'O mooi ten dans speelt met behulp van slechts 2 i-Pods, 2 grote kannen melk, en 5 danseresjes!
Als opener krijgen we een slordige versie van It's a shame about Ray toegeworpen, het tweede nummer volgt dadelijk, maar dan loopt het mis: telkens minuten overleg tussen de nummers... een ongeïnteresseerde Evan mummelt zich door de nummers... af en toe krijgen we een flits te zien van hetgeen het zou kunnen geweest zijn, maar daar blijft het ook bij.
Het einde valt al helemaal in't water, dankzij een in den treure uitgerokken geïmproviseerd a capella "song" die waarschijnlijk "Good Evening" heet, en een Evan die als enige terugkomt voor een bisnummer terwijl de plug allang pulled is...
The Pogues, ook één keer voorheen gezien, op Pukkelpop, fijn feestje, maar een Shane die niet meer kan rechtstaan, en als zanger grotendeels vervangen wordt door de gitarist. Ik hou mijn hart al vast...
Hij komt op, hij lijkt veelbelovend nuchter, hij ontketent een feest in de eerste 20 rijen... en verdwijnt dan gedurende een nummer achter de coulissen!! Die verdwijntruc herhaalt hij op regelmatige basis, waardoor hij gaandeweg meer en meer bezopen in de micro staat te brallen...
Het grote verschil met de Lemonheads zit erin dat The Pogues er toch in slagen een big party te bouwen, en dat een begaaide Shane toch ook wel het handelsmerk van die Pogues is (het "unique selling point", hoor ik de marketing mens in me denken), tijdens de liedjes waarin hij vervangen wordt door één van zijn muzikanten zijn The Pogues toch plots máár een folk-groepje...
Dit kan niet anders dan de meest memorabele avond zijn geweest voor de mensen in de backstage, voor't podium viel dat allemaal nogal mee... ik moet er alleen aan denken dat ik me volgende keer niet meer "this feels like 20 years ago"-gewijs in het biersmijtende feestgewoel van de eerste rijen mag storten als ik mijn toch best wel deftig jasje aan heb, en geen reserve jeans voor de dag erna...
Waarmee ik mij wil excuseren voor de geur bij al die mensen die maandagmiddag tussen 12 en 14 op de trein Dendermonde-Brussel zaten ;-)...
zondag 5 augustus 2007
New & Improved
Met in het achterhoofd dat ik nog ooit wel eens een reisje ga maken, en dat dat dan waarschijnlijk niet opnieuw in de Balkan zal zijn, heb ik me maar eens een avondje onledig gehouden met het opzetten van een nieuwe blog... welkom in Ukulore Valley :-)!
En omdat mijn verhaaltjes ook niet altijd even interessant kunnen zijn heb ik dit keer voor wat randanimatie gezorgd in de vorm van MySpace-filmpjes. Op dit moment vindt u rechts een selectie van afwisselend Reservoir Dogs en Koot & Bie, onderaan wordt er voor muziek gezorgd door The Smiths en Chumbawamba!
Mijn avonden vul ik tegenwoordig vooral met The Wire en Battlestar Gallactica, maar de pauzes vul ik met een veel belangrijker werk: het bouwen van mijn bibliotheek!!
Nu ja, ik heb het dan nog niet over de kamer waar er nog electriciteit gelegd, een plafond gestoken, en een vloer gelegd moet worden...
Maar wel over mijn online-bibiliotheek, vandaag (zondagochtend 5 augustus) zit ik aan een goei 250 boeken, en heb ik niet het minste besef van het resterende aantal... Maar u kan nu al grasduinen via logo en zoekbox hierneffes... zonder dank ;-)
En omdat mijn verhaaltjes ook niet altijd even interessant kunnen zijn heb ik dit keer voor wat randanimatie gezorgd in de vorm van MySpace-filmpjes. Op dit moment vindt u rechts een selectie van afwisselend Reservoir Dogs en Koot & Bie, onderaan wordt er voor muziek gezorgd door The Smiths en Chumbawamba!
Mijn avonden vul ik tegenwoordig vooral met The Wire en Battlestar Gallactica, maar de pauzes vul ik met een veel belangrijker werk: het bouwen van mijn bibliotheek!!
Nu ja, ik heb het dan nog niet over de kamer waar er nog electriciteit gelegd, een plafond gestoken, en een vloer gelegd moet worden...
Maar wel over mijn online-bibiliotheek, vandaag (zondagochtend 5 augustus) zit ik aan een goei 250 boeken, en heb ik niet het minste besef van het resterende aantal... Maar u kan nu al grasduinen via logo en zoekbox hierneffes... zonder dank ;-)
zaterdag 4 augustus 2007
Pukkelpop Programma Probleem
Opgestaan met een lichaam dat me zegt dat een avondje uit van 18u tot 04u eigenlijk niets meer voor mij is, en dat op een zaterdag die minder dan twee weken verwijderd is van Pukkelpop... geen beter moment om een eerste (voorlopig) Pukkelpop-Programmaatje op te stellen!!
En dus, goed wetende dat ik mezelf naar jaarlijkse gewoonte voor een schier onmogelijke opdracht stel, zie hier en kijk niet om, u kan mij zien hollen van en naar...
Donderdag
11:45 Seasick Steve
12:20 Silversun Pickups
13:05 The Twang
13:50 Apse
(Gogol Bordello)
14:40 1990s
15:25 The Liars
16:15 Rilo Kiley
17:05 Editors
18:00 Go! Team
18:50 Jack Pinate
19:50 Jamie T
20:35 Iggy & The Stooges
(My Brightest Diamond)
21:45 Battles
(Devendra Banhart)
22:35 Balkan Beat Box
23:15 Kaiser Chiefs
23:45 Low
00:50 Architecture in Helsinki
Vrijdag
12:30 Devotchka
13:05 Starfucker
13:50 Shitdisco
14:25 The Enemy
15:10 The Rifles
15:55 Fujiya & Miyagi
16:40 Matt and Kim
17:25 Fridge
18:10 Cansei de Ser Sexy
18:55 The Hives
19:45 The Noisettes
20:30 Various
21:25 Sophia
22:25 Arcade Fire
(Juliette & the Licks)
(Apparat)
23:30 Dinosaur Jr
00:35 Von Südenfed
01:30 Smashing Pumpkins
Zaterdag
11:20 Home Video
11:55 Bony King of Nowhere
12:30 The Rakes
13:10 Patrick Watson
13:50 Tussle
14:30 Arbouretum
15:15 The Shins
(120 days)
15:55 The Streets
(Kate Nash)
16:50 Bromheads Jacket
17:30 Kings of Leon
18:30 Cocorosie
19:25 Spoon
20:25 The Sounds
21:30 Hanne Hukkelberg
(Nine Inch Nails)
22:30 Sonic Youth
(You will know us...)
00:00 Woven Hand
En dus, goed wetende dat ik mezelf naar jaarlijkse gewoonte voor een schier onmogelijke opdracht stel, zie hier en kijk niet om, u kan mij zien hollen van en naar...
Donderdag
11:45 Seasick Steve
12:20 Silversun Pickups
13:05 The Twang
13:50 Apse
(Gogol Bordello)
14:40 1990s
15:25 The Liars
16:15 Rilo Kiley
17:05 Editors
18:00 Go! Team
18:50 Jack Pinate
19:50 Jamie T
20:35 Iggy & The Stooges
(My Brightest Diamond)
21:45 Battles
(Devendra Banhart)
22:35 Balkan Beat Box
23:15 Kaiser Chiefs
23:45 Low
00:50 Architecture in Helsinki
Vrijdag
12:30 Devotchka
13:05 Starfucker
13:50 Shitdisco
14:25 The Enemy
15:10 The Rifles
15:55 Fujiya & Miyagi
16:40 Matt and Kim
17:25 Fridge
18:10 Cansei de Ser Sexy
18:55 The Hives
19:45 The Noisettes
20:30 Various
21:25 Sophia
22:25 Arcade Fire
(Juliette & the Licks)
(Apparat)
23:30 Dinosaur Jr
00:35 Von Südenfed
01:30 Smashing Pumpkins
Zaterdag
11:20 Home Video
11:55 Bony King of Nowhere
12:30 The Rakes
13:10 Patrick Watson
13:50 Tussle
14:30 Arbouretum
15:15 The Shins
(120 days)
15:55 The Streets
(Kate Nash)
16:50 Bromheads Jacket
17:30 Kings of Leon
18:30 Cocorosie
19:25 Spoon
20:25 The Sounds
21:30 Hanne Hukkelberg
(Nine Inch Nails)
22:30 Sonic Youth
(You will know us...)
00:00 Woven Hand
donderdag 28 juni 2007
Eindelijk foto's
Ik moet bekennen dat ik mijn camera iets te dikwijls vergat te gebruiken...
Maar een klik op deze foto:
U kan daar kiezen tussen de "Complete" verzameling foto's of een eigenhandig zorgvuldig geselecteerde "Selectie".
Grtz en tot een volgende!
dinsdag 26 juni 2007
Varia
Van alles een beetje
Natuur - 4 dagen Bled en Plitvice
Hoofdsteden waar ik wel zou willen wonen - 4 dagen Zagreb en Belgrado
Oorlogsgetuigen - 4 dagen Mostar en Sarajevo
Hoofdsteden waar ik niet zou willen wonen - 4 dagen Ljubljana en Sophia
Kroatische kuststadjes - 5 dagen Zadar, Split en Dubrovnik
Groot, groter, grootst - 5 dagen Istanbul
Vervoer
28 uur busreizen (18 met airco)
28 uur treinreizen (airco?)
16 uur vliegreizen (incl. wachten in luchthavens)
Mannen en vrouwen
Er zijn meer alleenreizende vrouwen dan alleenreizende mannen.
Er zijn meer snurkende vrouwen dan snurkende mannen.
Vrouwen reizen meer om alles op een rijtje te zetten, mannen meer om op stap te gaan.
Vrouwen uit Wisconsin kunnen even goed drinken als mannen uit Ierland en België.
Backpackers
Oudste: 75-jarige Francaise
Jongste: 18-jarige Amerikanen
Luidruchtigste: 18-jarige Amerikanen
Milieu-onvriendelijkste: een Amerikaan die heel europa wil zien, en in zijn eerste maand enkel het vliegtuig nam à la Lissabon-Stockholm-Rome-Amsterdam-Praag-etc.
Backpack-inhoud
Nooit gebruikt: regenjas, zwembroek, strandhanddoek, medicamenten.
Zelden gebruikt: mp3-speler, jas, eigen laken.
Meest gebruikt: oordopjes, zonnecrême.
Vervangbaar: scheerzeep en douchegel zijn beide vervangbaar door shampoo.
Verloren: paraplu (Sarajevo) en scheerzeep (Mostar).
Zinloze kosten
Ongeveer 60 euro verloren aan geldtransacties: afhalingen Maestro, wisselkosten, overschotjes in Kuna, Dinar, Konvertible Mark, Leva en Lira
Taal
Enige opgedane talenkennis: Doberdan (Goeiedag) en Hvala (Dank U)
Meest gemiste talenkennis: "Eentje van de die / One of those" tijdens het aanwijzen van de gewenste koopwaar.
Natuur - 4 dagen Bled en Plitvice
Hoofdsteden waar ik wel zou willen wonen - 4 dagen Zagreb en Belgrado
Oorlogsgetuigen - 4 dagen Mostar en Sarajevo
Hoofdsteden waar ik niet zou willen wonen - 4 dagen Ljubljana en Sophia
Kroatische kuststadjes - 5 dagen Zadar, Split en Dubrovnik
Groot, groter, grootst - 5 dagen Istanbul
Vervoer
28 uur busreizen (18 met airco)
28 uur treinreizen (airco?)
16 uur vliegreizen (incl. wachten in luchthavens)
Mannen en vrouwen
Er zijn meer alleenreizende vrouwen dan alleenreizende mannen.
Er zijn meer snurkende vrouwen dan snurkende mannen.
Vrouwen reizen meer om alles op een rijtje te zetten, mannen meer om op stap te gaan.
Vrouwen uit Wisconsin kunnen even goed drinken als mannen uit Ierland en België.
Backpackers
Oudste: 75-jarige Francaise
Jongste: 18-jarige Amerikanen
Luidruchtigste: 18-jarige Amerikanen
Milieu-onvriendelijkste: een Amerikaan die heel europa wil zien, en in zijn eerste maand enkel het vliegtuig nam à la Lissabon-Stockholm-Rome-Amsterdam-Praag-etc.
Backpack-inhoud
Nooit gebruikt: regenjas, zwembroek, strandhanddoek, medicamenten.
Zelden gebruikt: mp3-speler, jas, eigen laken.
Meest gebruikt: oordopjes, zonnecrême.
Vervangbaar: scheerzeep en douchegel zijn beide vervangbaar door shampoo.
Verloren: paraplu (Sarajevo) en scheerzeep (Mostar).
Zinloze kosten
Ongeveer 60 euro verloren aan geldtransacties: afhalingen Maestro, wisselkosten, overschotjes in Kuna, Dinar, Konvertible Mark, Leva en Lira
Taal
Enige opgedane talenkennis: Doberdan (Goeiedag) en Hvala (Dank U)
Meest gemiste talenkennis: "Eentje van de die / One of those" tijdens het aanwijzen van de gewenste koopwaar.
maandag 25 juni 2007
Istanbul - Dag 27 en 28
Tijdens mijn laatste wandeling door Istanbul zie ik dat een schoenpoetser zijn tas laat vallen en verder wandelt... ik, vriendelijke mens zijnde, loop hem achterna met de tas... hij, vriendelijke mens zijnde, is zo dankbaar dat hij dadelijk aanbiedt mijn schoenen te poetsen... ik, al 28 dagen onderweg zijnde in dezelfde schoenen, neem het aanbod vriendelijk aan... hij, gewiekst zakenman zijnde, roept mij verontwaardigd terug als ik na een geglimlachte "Thank you" in zijn richting verderwandel, want hij verwacht nog 10 lira (+/- 6 euro) van mij voor geleverde diensten... ik, zijn 2 minuten durende poetsbeurt iets minder waardevol inschattend, duw hem 2 lira in de hand en maak me snel uit de voeten...
En zo geraakte ik op de laatste dag toch nog geld kwijt aan een straatventer :-)...
Nog op mijn laatste dag heb ik een eerste inschattingsfout gemaakt wat betreft mensen die ik heb leren kennen... de twee avonden ervoor had ik (oa) zitten praten met de Australische Anna, en zo kwamen we erachter dat we voor de laatste dag hetzelfde programma hadden, dus trokken we er samen op uit...
Jammer genoeg bleek Anna zich overdag de ontpoppen tot de Tourist From Hell: fototoestel en videocamera constant in de aanslag, na een toer heeft ze een half uur lang haar beklag gedaan tegen de arme gids omdat ze vond dat ze geen tijd had gehad om alles te zien, elk dier dat we tegenkwamen bootste ze luidruchtig na om aan te tonen dat ze op een boerderij was opgegroeid... kortom, ik was blij toen ik haar vier uur later kon afschudden en me even afzonderen in één van de weinige kleine parkjes...
Istanbul by night (en zelfs evening) zal voor een volgende keer zijn...
En dat is de schuld van de hostel waar ik hier verblijf: het dakterras heeft een prachtig zicht over de Bosphorus en een groot stuk van Istanbul, er staat een tap die redelijk goedkoop Tuborg vrijlaat, en het zeer goede restaurant ernaast (zelfde uitbaters) levert bestellingen af op het terras zelf... Hetgeen erop neerkomt dat we na onze verfrissende vooravondlijke douche geen enkele van de vier keer nog van het terras zijn afgeraakt :-)
Ik weet niet of ik het ooit vermeld heb, maar een paar weken geleden had Corendon Airlines mijn reeds geboekte terugreis geannuleerd. Een paar dagen geleden had ik dan een nieuwe vlucht geboekt: op zaterdagochtend 5:35 naar Eindhoven. En opnieuw spelen ze het klaar mijn schema overhoop te gooien, en merk ik vrijdagmiddag dat ze de vlucht verplaatst hebben in tijd èn in ruimte: plots vlieg ik terug op zaterdagnamiddag om 14:45, en vlieg ik richting Brussel!
Nu eerlijk gezegd kwam mij dit beter uit, maar de Nederlanders die rond mij aanschoven voor de check-in leken me toch allemaal iets minder tevreden ;-)!!
donderdag 21 juni 2007
Istanbul - Dag 25 en 26
En inderdaad, de vorige grenscontrole viel inderdaad mee... alles gebeurde terwijl de trein verderreed en elk van de drie storingen duurde maar een paar minuten.
De treinrit van Bulgarije naar Istanbul vertrekt om te beginnen al 1.5 uur te laat (het is dan 21.00)... en om 2.30 in de ochtend begint de miserie: de trein stopt in laatste halte Bulgarije, en blijft staan tot alle paspoorten gecontroleerd zijn.
Wat later vertrekken we weer, voor een rit van een kwartiertje, tot het eerste station in Turkije... de trein stopt, en na een half uur moeten we ineens allemaal uitstappen en in een lange rij (zelfs op dit uur) aanschuiven om een visum te kopen... om daarna in een vergelijkbaar lange rij te moeten aanschuiven om eem stempel op dat visum te krijgen... Iedereen terug op de trein, die blijft stoppen, want nu moeten alle paspoorten natuurlijk ook nog gecontroleerd worden!
Kortom: om 4.45 (dus meer dan twee uur later) zijn alle formaliteiten achterwege en geraak ik natuurlijk niet meer in slaap :-)!
De hostel heeft dit keer mijn bed wel klaarstaan, alleen jammer dat ik pas binnen 1.30 uur binnen mag... lang leve Turkish Coffee!
Ondertussen heb ik twee dagen omzwervingen achter de rug... en Istanbul is vooral groot, groter en grootst, heel divers, veel toeristen... en heel vriendelijke mensen... dacht ik, want iedereen die me aanspreekt om een gesprek aan te knopen blijkt iets later gewoon een verkoper van souvenirs, tapijten, waterpijpen, ... te zijn.
Ik ben blijkbaar ook niet de enige die Istanbul als eindpunt van zijn reis heeft gekozen, des avonds zitten we op het hostel-terras allemaal troost te zoeken bij elkaar (en pot en pint) omdat het de laatste dagen zijn.
Mijn terugvlucht is ook geboekt: zaterdagochtend om 5.30... dat belooft dus een slapeloze nacht te worden, maar ik mag niet klagen... voor de rest zijn het hier vooral Amerikanen en Australiers... waarvan er sommige wel heel rare capriolen uithalen om bv in New York te raken (Istanbul - Rome - Munchen - Londen - New York!).
Vandaag wordt trouwens een historische dag!!
Dirk zet zijn eerste stapjes op Aziatisch grondgebied :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)